Merhabalar 27 yaşında daha önce çok kısa süren bir evlilikten ağır yaralar alarak çıkmış bir kadınım . Boşanmak benim için fazlasıyla sancılı bir süreçti. Adapte olmakta çok zorlandım. Kendimi kaybetmemek adına her şeyi yaptım . Seyahatlar kariyer planlamaları sosyalleşme çabaları terapiler falanlar filanlar . Hayal kuramazdım mesela, çok umutsuz bakardım geleceğe . Ancak yeniden hayal kurmaya başlayabildim. Bu benim için oldukça büyük bir gelişme. Kendimi dibe çekmemeyi başardığımı düşünüyorum ancak bazı anlarda o ümitsizlik hissi ve hüzün yeniden çöküyor sanki üzerime. Sevmeyi ve sevilmeyi özlüyorum. Eski eşim olacak kişi bana öyle kötü şeyler yaptı ki. Bir daha birine nasıl güvenirim hiç bilmiyorum. Çocuğum da yok zaten . Bazen çocuk özlemi de çekiyor gibiyim. Öyle işte allak bullak haldeyim. İçimi dökmek bir iki umut vaad eden güzel yorum okumak için yazdım
