Kayinvalide, kayinpeder sorunlarim var. Evlendigim ilk geceden itibaren hergun benim evime gelmeye calisan, anahtarla giren, huzur vermeyen bir aile bunlar. Esim de duruşu olmayan bir adam. Bagirsa, cagirsa da annesi iki yuzlu biri. Babaniz oyle istiyor diyerek canimiza okudu. Kayinpederle esim yokken bambaska biri cok uyanik. Ama onlar varken saf Allahlik bir kadin oluveriyor. Ozet gecmek icin anlatiyorum ... Biraz da hirsimi aliyorum yazarak soyleyemedigim icin. Kocamin tarafinda bu kadini kimse sevmiyor. Bi esim saf gorememis gercek yzuunu bi de kocasi. Neyse. Ben de lafimi soyledim artik tahammul edilemez bir noktaya geldi. Hamile halimle ramazanin hergunu bana yuk olmaya kalktilar. Sabah erkenden iftardan sonrasina kadar. Ben de acikca istemedigimi soyledim. Bu ne samimiyet yeter yani hamileyim ben gormuyo musunuz diye de ekledjm. Hatta daha da ileri gittim. Bana hergun gelip, aman bi cocuk dogsun da sen o zaman gor samimiyet neymis diyen kayinvalideme cocuk dogunca da ben evimde oyle 7-24 insan istemiyorum dedim. Ortalik yikildi tabii. Eşim onlardan taraf oldu. Ben de evi terk ettim. Ailemi de arkama aldim bosanicam senden dedim. Bu sure zarfinda esim de ailesinin laflari yuzunden kusmaya, ateslenmeye, titremelere felan baslamisti. Yani dertleri evlat felan degil bu insanlarin. Popolarini rahat ettirecek kapi, kapilar. Butun gun surtsunler milletin evinde bu yani. Bebek bu ya bebek. Bunda hergun gidip gorecek, surekli isnanlari rahatsiz edecek ne var cozemiyorum. Ben de sinirlendin cikarsin spirali dogursun bi tane madem dedim. O kadar seviyolarsa cocuk... İnsan rahatsiz oluyor cunku kayinvaliyle kayinpeder boyle patavatsiz olunca. Habire benim kapimda, milletin kapisinda. Kimse de istemiyo. Bi de giderler hergun ama gittileri kapi hakkinda da böyle şöyle diye konusur kayinpeder. Kimsenin arkasindan iyidir, akillidir dedjgini ben inanin duymadim. Ben anliyorum onlarda tık yok. Neyse ne iste. Evi terk ettim. Ailem de gitme dedi hatta bi daha. Ama ben aptal bi insanim biliyo musunuz. Hamileyim diye gittim. Simdi de ne esim beni eskisi gibi seviyo ne ben onu. Hastayim, bobreklerimin agrisindan duramiyorum gitti anasijin yaninda yatti. Her zamanki gibi kayinpeder gezmelere gidecekmis karisi da koyden inmek istememis ondan. Neyse dedim kalsin orda en azindan eskisi gibi tepeme yuk olmuyo. Ama bana hastanede kan kusturdu. Ailesini savunmasi, bana laf sokmasi. Artik bunlarin surekli olmasina da tahammul edemiyorum. Bir bahane bulup da cekip gitmek istiyorum ama bundan buyuk bahanem mi olacak ? Ne yapacagim bilmiyorum. Ailem inceldigi yerden kopsun yeter artik diyor. Cunku hep agliyorum evlendigimden beri. Psikolojimi bozdular. Kocam olacak şahıs da bana sozde duskun ne istesem alir, para felan verir. Ama ben senin parana tukureyim. Kendime olan saygim gitti. Her kavgada daha da fazla gidiyor. Kendimi sevmiyorum. Beni elestirmeleri yuzunden vucudumu da sevmiyorum. Kendimi aptal bulmama neden oluyor... Basa cikamiyorum. Ama sonra diyorum bu cocuk nolcak hele bi dogsun. Ben aptallik ediyorum degil mi ? Yaptigim sadece bu galiba benim. Simdi biseyden haberi yok ben sinirden aglarken anasinda uyuyor. Ben de kendi annemdeyim.
