- Konu Sahibi bendenoturubirbenvar
- #1
arkadaşlar hepinize kucak dolusu merhaba.
siteyi yıllardır takip ediyorum fakat başa gelince artık sizinle paylaşmak istedim.
ben uzun bi beraberlikten sonra evlendim. insan aynı eve girmeyince maalesef kimseyi tanımıyor.
2 senelik evliliğimin 10 günü iyi geçmemiştir. evlendikten sonra iki yabancı gibi olduk. duygusal açıdan çok büyük boşluğa düştüm. daha sonra karı koca ilişkimiz giderek azalmaya hatta yokolmaya başladı. en ufak bişeyde küfür hakaret aşağılama şiddet... hatta bişey olmasına bile gerek olmuyodu. bazen işten geliyodum iyi akşamlar diyodum direkt hakaret etmeye yada üstüme saldırmaya çalışıyodu. kendisine kaç kere ayrılmayı teklif ettim ama kabul etmedi. doktora gidelim sonuçta normal davranmıyosun sanada banada yazık dedim bana hasta felan değilim diye çıkıştı kaç kere! ayda bi kere fena halde kavgalarımız oluyodu apartmanda kimsenin yüzüne bakıcak halim kalmamıştı. çalışan bi bayanım. eşime defalarca bana ev işlerinde yardımcı olmasının iyi birşey olduğunu hayat müşterekse bunun evdede geçerli olduğunu anlatmaya çalışsamda anlaşılamadım! başta çok üzüldüm ama baktım adamın bi adım atıcağı yok yeterki evde huzursuzluk çıkmasın diye evimi yemeksiz bırakmadım her gece bi sonraki akşamın yemeğini yapar öyle yatardım evim tertemizdi hiç ütüsüz kirli eşya bırakmazdım. para sıkıntımızda yoktu. sağlımızda yerimizdeydi ama eşim sürekli bi huzursuzluk içinde bi memnuniyetsizlik içindeydi. sürekli kavga çıkarırdı. ben aileme hiçbişeyden bahsetmedim çünkü çok üzülürlerdi. çoğu türk kadınının yaptığı gibi düzelmesini umut ederek sabrettim dua ettim Allah a.. ama hiç isyan etmedim hayatta en ağır imtihan kötü eşmiş bu imtihandan yüzümün akıyla çıkmak için dua ettim. ama maalesef 2 sene sonunda şiddet hakaret ve küfür giderek artmaya başladı. en son kavgamızda resmen ölümden döndüm ve artık sabretmemin hiçbirşeye yaramadığını bu adamla aynı çatı altında kalırsam herşeyimden olacağının idrakine iyice vardım. şimdi dilekçeleri verdik. mahkeme gününü bekliyorum ilk günler aşırı kötüydüm ilaçlar iğneler vs. vs. ama gün geçtikçe daha iyi oluyorum kendime güvenim geliyo geleceğe umutla bakıyorum ailem ve sevdiklerimde sağolsunlar tam destek bana. arkadaşlar kimse bizden daha değerli değil ömür boyu ızdırap çekicemize bikaç ay (maksimum) sıkıntı çekeriz. bence mahalle baskısını görmezden gelmek lazım herkes kendi işine baksın.
bunları neden anlatıyorum insan başına kötü bi olay gelince dünyadaki en büyük dert kendinde sanırmış. maalesef huylu huyundan vazgeçmiyor. kimseyi değiştiremiyorsunuz. eğer evliliğinizde kötü giden ciddi bişeyler varsa lütfen çocuk yapmayın o çocuklarada günah. koskoca insanlar evliliği yürütemiyorsa o minicik yavrulara bunu yüklemek çok saçma.(benim çocuğum yok çok şükür) Allah benim gibi olan bütün arkadaşlarıma yardım etsin. Dua edin umut edin ve sabredin. her şerde bi hayır vardır. Allah karşımıza vijdan sahibi insanlar çıkarsın.Amin.
siteyi yıllardır takip ediyorum fakat başa gelince artık sizinle paylaşmak istedim.
ben uzun bi beraberlikten sonra evlendim. insan aynı eve girmeyince maalesef kimseyi tanımıyor.
2 senelik evliliğimin 10 günü iyi geçmemiştir. evlendikten sonra iki yabancı gibi olduk. duygusal açıdan çok büyük boşluğa düştüm. daha sonra karı koca ilişkimiz giderek azalmaya hatta yokolmaya başladı. en ufak bişeyde küfür hakaret aşağılama şiddet... hatta bişey olmasına bile gerek olmuyodu. bazen işten geliyodum iyi akşamlar diyodum direkt hakaret etmeye yada üstüme saldırmaya çalışıyodu. kendisine kaç kere ayrılmayı teklif ettim ama kabul etmedi. doktora gidelim sonuçta normal davranmıyosun sanada banada yazık dedim bana hasta felan değilim diye çıkıştı kaç kere! ayda bi kere fena halde kavgalarımız oluyodu apartmanda kimsenin yüzüne bakıcak halim kalmamıştı. çalışan bi bayanım. eşime defalarca bana ev işlerinde yardımcı olmasının iyi birşey olduğunu hayat müşterekse bunun evdede geçerli olduğunu anlatmaya çalışsamda anlaşılamadım! başta çok üzüldüm ama baktım adamın bi adım atıcağı yok yeterki evde huzursuzluk çıkmasın diye evimi yemeksiz bırakmadım her gece bi sonraki akşamın yemeğini yapar öyle yatardım evim tertemizdi hiç ütüsüz kirli eşya bırakmazdım. para sıkıntımızda yoktu. sağlımızda yerimizdeydi ama eşim sürekli bi huzursuzluk içinde bi memnuniyetsizlik içindeydi. sürekli kavga çıkarırdı. ben aileme hiçbişeyden bahsetmedim çünkü çok üzülürlerdi. çoğu türk kadınının yaptığı gibi düzelmesini umut ederek sabrettim dua ettim Allah a.. ama hiç isyan etmedim hayatta en ağır imtihan kötü eşmiş bu imtihandan yüzümün akıyla çıkmak için dua ettim. ama maalesef 2 sene sonunda şiddet hakaret ve küfür giderek artmaya başladı. en son kavgamızda resmen ölümden döndüm ve artık sabretmemin hiçbirşeye yaramadığını bu adamla aynı çatı altında kalırsam herşeyimden olacağının idrakine iyice vardım. şimdi dilekçeleri verdik. mahkeme gününü bekliyorum ilk günler aşırı kötüydüm ilaçlar iğneler vs. vs. ama gün geçtikçe daha iyi oluyorum kendime güvenim geliyo geleceğe umutla bakıyorum ailem ve sevdiklerimde sağolsunlar tam destek bana. arkadaşlar kimse bizden daha değerli değil ömür boyu ızdırap çekicemize bikaç ay (maksimum) sıkıntı çekeriz. bence mahalle baskısını görmezden gelmek lazım herkes kendi işine baksın.
bunları neden anlatıyorum insan başına kötü bi olay gelince dünyadaki en büyük dert kendinde sanırmış. maalesef huylu huyundan vazgeçmiyor. kimseyi değiştiremiyorsunuz. eğer evliliğinizde kötü giden ciddi bişeyler varsa lütfen çocuk yapmayın o çocuklarada günah. koskoca insanlar evliliği yürütemiyorsa o minicik yavrulara bunu yüklemek çok saçma.(benim çocuğum yok çok şükür) Allah benim gibi olan bütün arkadaşlarıma yardım etsin. Dua edin umut edin ve sabredin. her şerde bi hayır vardır. Allah karşımıza vijdan sahibi insanlar çıkarsın.Amin.