Zaman her şeyi eskittiği gibi acılarımızı da eskitir ve dolayısıyla acı veren şeyler de bir müddet sonra etkisini kaybeder. Zamanla geçer, zaman geçer, hep böyle olmuştur yani.
Yüzü önce zihninizde soluklaşacak, piksel piksel silikleşecek, aradan 1-2 yıl geçince evlenip ayrıldığınızı bile unutacaksınız işte o zaman yüzü tamamen silinecek.
Önce kafanızda bitireceksiniz sonra - ki en zoru - kalpte bitirmek. Sadece yüzü değil iyi ve kötü anılarınız da birbirine karışacak. İlerleyen aylarda kabulleneceksiniz, alışacaksınız ve nötr olacaksınız. Hepsi aşama aşama.
Unutmam gerek diyerek kendinize işkence de etmeyin. Acınızı yaşayın. Ayağa kalkmak için acınızı çekin, yasınızı tutun ve kabullenin.
Boşanma sonrası ex i unutmam gerektiğini anladığım an ve “unuttum mu?” diye sürekli kalbimi yokladığım anlarda yaşadığım o eziyet, o yakan boşluk hissi... kendimden tiksinirdim böyle zamanlarda. Kalbimle zihnimin savaşı hiç bitmeyecek gibi gelirdi geceleri yastığa başımı koyduğumda.
İnsanoğlunun sahip olduğu en önemli yeteneklerden biridir zamanla alışmak. Öyle olmasa ne ölüme dayanırdı insan yüreği ne de ayrılığa.
Tekrardan seveceksiniz, sevileceksiniz, evleneceksiniz. Garantisini veriyorum.