Daha önce de yazmistim sana. 3 yasindaki ikizlerimle cok sevmeme ragmen, baska cikis yolumuz kalmadigi icin bosandik esim istedi diye.
Ailemin yanina memlekete döndüm tayinle cocuklarimi alip.
Işim gucum var sukur. Ailemleyim
Gecen yil anlasmali bosandim, 5 ayda karar alip bosandik biz, carcabuk..
resmi tatillerde/bayramlarda babasiyla gorusuyorlar.
Okullar tatile girince 1ay yoklar.
Bosanmak ayiplanacak yada utanilacak birsey degil. Her insan hata yapabilir,yanlis secim yapabilir.
Onemli olan bundan ders cikarmak !
Bizimki de oyle idi. Birbirimizi uzup, ömrunu curutecegimize ayrilmak en mantiklisi idi.
Ki sonradan aldatilmis da olabilecegimi hissettim .
Iyi ki bosanmisiz.
Babasini kotulemiyorum,biz ayrildik bazen anlasamiyorduk ama biz sizi seviyoruz diyorum. Babasi aradiginda mutlaka konusturuyorum. Evde bahsi de gecmiyor.
2 ay gelemezse ben diyorum gel gör cocuklari ihtiyaclari var diye...
Icimdeki kin öfke de gecti, nötr üm.
Allah a havale ettim herseyi.
Zaman herseyi siliyor. Bir bakmissin hatirlamiyorsun bile..
Hatta simdi gorustugum ,ciddi dusundugum birisi de var.. ben anlayan, saygı duyan, seven, kiymet bilen, cocuklarima da anlayisla yaklasan..
Allah bir kapiyi kapatir digerini açar.
Iyi dusunelim ki iyi olsun hersey.
Allah kalbine goresini veriyor mutlaka, sabret..
Kalbine ferahlik dolsun
Önüne bak,yoluna bak.. gecmisi dusunme..guzel yillarindan çalma..
Mutlu bir hayat dilerim, o minicik yavru unuttursun insallah dertlerinizi