- 6 Temmuz 2009
- 619
- 0
- Konu Sahibi burcumurat
- #1
merhaba arkadaşlar aslında bundan 3 sene önce oğluma hamileyken üye olmuştum buraya burdan çok güzel arkadaşlıklar da edindim o zamanlar böyle bişey yaşayacağım aklımın ucundan bile geçmezken şimdi çok farklı şeyler için buradayım konumu kısaca özetliyim sizlere
bundan tam 5 yıl önce 11 yıllık sevdiğim adamla rüya gibi bir düğünle evlendim evlenmeden önce ilişkimizin her ne kadar başları sorunlu olsada sonu nişanlılık süreci ve evliliğimizin ilk 2,5 yılı mükemmeldi farklı ailelerden geliyorduk ikimizde ama ben bunu hiç sorun etmemiştim kültürlerimizde farklıydı her ne kadar eşim burada doğup büysede kendi memleketine göre yetiştirilmişt bunu anlayamadım eşim bir evin bir çocuğu başka ne bir kardeşi nede bir abisi ablası var kayınvalidemse çok soğuk ağzından kızım lafı bile çıkmaz dokunmadı bile bana zaman zaman aslında beni hiç istemediğini ama oğlu için kabul ettiğini düşünsemde bazen bu duygular uçup gidiyordu da. evlendikten 1,5 yıl sonra hamile kaldım öyle olmasını biz istemiştik ilk aylarda kayınvalidem hastalanmış 3 ay hastanede yatmıştı ilk haberi verdiğimizdeki halini unutamıyorum ben babanne olmaya hazır değilim dedi ve çok üzüldüm harika bir hamilelik geçirdim oğlum ve ben gayet sağlıklı eşim üstüme titriyor herşey dört dörtlük derler ya aynen öyle annem hep dedi yapma kızım bişeyin eksik olsun iyi değil dedi ama ben dinlemedim doğumuma 2 ay kala kayınvalidemler yalıktan geldiler ve oturdukları evi sattılar kendilerine yeni bir ev aldılar ama inşaat halinde eşime bizim yanımızamı taşınıcaklar desemde yok benle konuşmadılar ama bende öyle seziyorum dedi tabi benim sıkıntılarım ve erken doğum riskim başladı hastaneler serumlar derken kayınvalide bombayı hastanede patlattı biz sizin yanınıza taşınıcaz diye hiç sesimi çıkaramadım ama allahbiliyor ya istemedimde çünkü çok farklı yapılarımız neyse doğum yaptım 10 gün birlikte kaldık yanıma taşınmadılar daha sonra işe başladım oğluma bir hafta annem bir hafta kayınvalidem bakmaya başladı oğlumu bırakmak çok zor geldi bu arada gündüz oğlumu arıyorum dye kızmalar başladı bende her ne kadar merak etsemde oturup ağlasamda aman o huzurlu olsun diye aramadım aradan iki ay geçti ki yanımıza taşınma konusu yine gündeme geldi bende eşimle konuştum tamam gelsinler ama bu evin düzenini değiştirmesinler dedim yada biraz daha samimi olalım ne onlar benden nede ben onlardan çekinmiyim dedim eşim bunu gayet ılıman karşıladı ve biz konuşmaya gittik konuşmada eşim konuyu aynen böyle açtı babası kükredi böyle şartlı şurtlu olmazmış gelmiyoruz dedi kısa bir süre sonra eşyayı eve yığıp yazlığa gittiler herşey yine yolundaydı taki yazlıktan dönmelerine 2 hafta kala eşim boşanmak istediğini söyledi yıkıldım çok ağladım ama 2 yıllık süreç böyle başladı ara ara tartışıyoruz ailemin yanına gönderiyor sonra tekrar gelip alıyordu bu arada o benim ailemle aileside ne benimle nede ailemle görüşmüyordu bu ayrılıklar kimi 2 gün kimi 1,5 ay sürüyordu ama evde 15 gün iyiyse ondan sonra olamıyoruz biz boşanmak istiyorum kimi laflarla geçiyordu oğlumun il doğum gününde ben ailemn yanındaydm ve o gece dışarı çıktık boşanmayı konuştuk ne acı. en son bir fotoğraf makinası yüzünden tartıştık ve beni işyerimde dövdü ondan 10 gün önce boşanalım diyordu bende hep tamam diyodum hiç bir tartışmamız yoktu bu olaydan sonra eve dönmedim pazartesi avukara gitim ve boşanma davası açtım 1 ay sonra anlaşmalı boşanma davası görüldü fakat temyiz aşamasında kaldı 5 ay ailemin yanında kaldım o arada arıyor seni çok seviyorum gibi laflar ediyor oğlanı birlikte dışarı çıkarma teklifleri sunuyordu bende hala büyük bir aşkla seviyorum ya her seferinde olduğu gibi yine kanıyordum ona artık evden eşyaları toplamaya başladım gel yapma etme bir araya gelelim dedi ailemle konuştum pğlum için tekrar döndüm harika bir 8 ay geçti ama sonra ne olduysa seni sevmiyorumlar sana çocuk için katlanıyorum senin yüzünden eve gelmiyorum gibi laflar etmeye başladı 4 nisan gecesi oturduk konuştuk ben böyle bir hayat istemediğimi eğer istiyorsa ayrılabileceğimi ama ayrılmak istemiyorsa normal bir aile olarak devam etmek isteğimi söyledim ama sanki boşanmak istemiyormuş gibiydi sabah kalktım oğlanı aldım anneme götürmek için kapıdan geçirdi dudağımdan öptü ve evden çıktım taki öğlen gelen telefona kadar ben gittim son imzayı attım kararı kesinleştirdim ve biz boşandık şaka gibi o akşam eve gittim bir kaç eşya aldım ve aileminyanına geri döndüm bir dünya borç bıraktı bana ödenmemiş ama benim üstüme olan krediler ne kadar çalışsam da daha önce onun için çektiğim kredi falan elimde çok az bir para kalıyor 2 hafta sonu oğlunu görmek için aldı birde utanmadan gene bir haftada benim ailem baksın dedi birlikte oturduğumuz ev onun ailesine aitti şimdi kiraya vericem boşalt al eşyalarını diyor alsam nereye koyucam satsam kıyamıyorum ev tutsam kirasını ödiyecek durumum yok gerçi allah başımdan eksik etmesin arkamda ailem var her zaman destekliyorlar hep yanımdaydılar ama şimdi ne yapıcam hiç bilmiyorum şimdi sizler bir akıl verin bana içim çok acıyor hala onu çok seviyorum söylenen onca şeye ramen neden içim acıyor biliyorum ailesi yazlığa gidince yine çocuğu bahane edip görüşmek istiycek ama ben inanmak istemiyorum en çok oğlum için üzülüyorum çok korkuyorum hayattan yaşamaktan sürekli kendimi suçluyorum acaba öyle değil böylemi yapsaydım diye çok içim acıyor biliyorum oğlum için yeniden ayağa kalkıcam ama çok yoruldum bu sefer diğerleri gibi kolay kalkamıyorum bi psikiyatriste gitmeyi düşünüyorum ama iştende fırsat bulamıyorum böyle boşanıp çocuğuyla birlikte kendinize nsıl tekrar bir hayat kurdunuz ben bulsam dünyayla bağımı kesicem o dereceyim
bundan tam 5 yıl önce 11 yıllık sevdiğim adamla rüya gibi bir düğünle evlendim evlenmeden önce ilişkimizin her ne kadar başları sorunlu olsada sonu nişanlılık süreci ve evliliğimizin ilk 2,5 yılı mükemmeldi farklı ailelerden geliyorduk ikimizde ama ben bunu hiç sorun etmemiştim kültürlerimizde farklıydı her ne kadar eşim burada doğup büysede kendi memleketine göre yetiştirilmişt bunu anlayamadım eşim bir evin bir çocuğu başka ne bir kardeşi nede bir abisi ablası var kayınvalidemse çok soğuk ağzından kızım lafı bile çıkmaz dokunmadı bile bana zaman zaman aslında beni hiç istemediğini ama oğlu için kabul ettiğini düşünsemde bazen bu duygular uçup gidiyordu da. evlendikten 1,5 yıl sonra hamile kaldım öyle olmasını biz istemiştik ilk aylarda kayınvalidem hastalanmış 3 ay hastanede yatmıştı ilk haberi verdiğimizdeki halini unutamıyorum ben babanne olmaya hazır değilim dedi ve çok üzüldüm harika bir hamilelik geçirdim oğlum ve ben gayet sağlıklı eşim üstüme titriyor herşey dört dörtlük derler ya aynen öyle annem hep dedi yapma kızım bişeyin eksik olsun iyi değil dedi ama ben dinlemedim doğumuma 2 ay kala kayınvalidemler yalıktan geldiler ve oturdukları evi sattılar kendilerine yeni bir ev aldılar ama inşaat halinde eşime bizim yanımızamı taşınıcaklar desemde yok benle konuşmadılar ama bende öyle seziyorum dedi tabi benim sıkıntılarım ve erken doğum riskim başladı hastaneler serumlar derken kayınvalide bombayı hastanede patlattı biz sizin yanınıza taşınıcaz diye hiç sesimi çıkaramadım ama allahbiliyor ya istemedimde çünkü çok farklı yapılarımız neyse doğum yaptım 10 gün birlikte kaldık yanıma taşınmadılar daha sonra işe başladım oğluma bir hafta annem bir hafta kayınvalidem bakmaya başladı oğlumu bırakmak çok zor geldi bu arada gündüz oğlumu arıyorum dye kızmalar başladı bende her ne kadar merak etsemde oturup ağlasamda aman o huzurlu olsun diye aramadım aradan iki ay geçti ki yanımıza taşınma konusu yine gündeme geldi bende eşimle konuştum tamam gelsinler ama bu evin düzenini değiştirmesinler dedim yada biraz daha samimi olalım ne onlar benden nede ben onlardan çekinmiyim dedim eşim bunu gayet ılıman karşıladı ve biz konuşmaya gittik konuşmada eşim konuyu aynen böyle açtı babası kükredi böyle şartlı şurtlu olmazmış gelmiyoruz dedi kısa bir süre sonra eşyayı eve yığıp yazlığa gittiler herşey yine yolundaydı taki yazlıktan dönmelerine 2 hafta kala eşim boşanmak istediğini söyledi yıkıldım çok ağladım ama 2 yıllık süreç böyle başladı ara ara tartışıyoruz ailemin yanına gönderiyor sonra tekrar gelip alıyordu bu arada o benim ailemle aileside ne benimle nede ailemle görüşmüyordu bu ayrılıklar kimi 2 gün kimi 1,5 ay sürüyordu ama evde 15 gün iyiyse ondan sonra olamıyoruz biz boşanmak istiyorum kimi laflarla geçiyordu oğlumun il doğum gününde ben ailemn yanındaydm ve o gece dışarı çıktık boşanmayı konuştuk ne acı. en son bir fotoğraf makinası yüzünden tartıştık ve beni işyerimde dövdü ondan 10 gün önce boşanalım diyordu bende hep tamam diyodum hiç bir tartışmamız yoktu bu olaydan sonra eve dönmedim pazartesi avukara gitim ve boşanma davası açtım 1 ay sonra anlaşmalı boşanma davası görüldü fakat temyiz aşamasında kaldı 5 ay ailemin yanında kaldım o arada arıyor seni çok seviyorum gibi laflar ediyor oğlanı birlikte dışarı çıkarma teklifleri sunuyordu bende hala büyük bir aşkla seviyorum ya her seferinde olduğu gibi yine kanıyordum ona artık evden eşyaları toplamaya başladım gel yapma etme bir araya gelelim dedi ailemle konuştum pğlum için tekrar döndüm harika bir 8 ay geçti ama sonra ne olduysa seni sevmiyorumlar sana çocuk için katlanıyorum senin yüzünden eve gelmiyorum gibi laflar etmeye başladı 4 nisan gecesi oturduk konuştuk ben böyle bir hayat istemediğimi eğer istiyorsa ayrılabileceğimi ama ayrılmak istemiyorsa normal bir aile olarak devam etmek isteğimi söyledim ama sanki boşanmak istemiyormuş gibiydi sabah kalktım oğlanı aldım anneme götürmek için kapıdan geçirdi dudağımdan öptü ve evden çıktım taki öğlen gelen telefona kadar ben gittim son imzayı attım kararı kesinleştirdim ve biz boşandık şaka gibi o akşam eve gittim bir kaç eşya aldım ve aileminyanına geri döndüm bir dünya borç bıraktı bana ödenmemiş ama benim üstüme olan krediler ne kadar çalışsam da daha önce onun için çektiğim kredi falan elimde çok az bir para kalıyor 2 hafta sonu oğlunu görmek için aldı birde utanmadan gene bir haftada benim ailem baksın dedi birlikte oturduğumuz ev onun ailesine aitti şimdi kiraya vericem boşalt al eşyalarını diyor alsam nereye koyucam satsam kıyamıyorum ev tutsam kirasını ödiyecek durumum yok gerçi allah başımdan eksik etmesin arkamda ailem var her zaman destekliyorlar hep yanımdaydılar ama şimdi ne yapıcam hiç bilmiyorum şimdi sizler bir akıl verin bana içim çok acıyor hala onu çok seviyorum söylenen onca şeye ramen neden içim acıyor biliyorum ailesi yazlığa gidince yine çocuğu bahane edip görüşmek istiycek ama ben inanmak istemiyorum en çok oğlum için üzülüyorum çok korkuyorum hayattan yaşamaktan sürekli kendimi suçluyorum acaba öyle değil böylemi yapsaydım diye çok içim acıyor biliyorum oğlum için yeniden ayağa kalkıcam ama çok yoruldum bu sefer diğerleri gibi kolay kalkamıyorum bi psikiyatriste gitmeyi düşünüyorum ama iştende fırsat bulamıyorum böyle boşanıp çocuğuyla birlikte kendinize nsıl tekrar bir hayat kurdunuz ben bulsam dünyayla bağımı kesicem o dereceyim