Bölümden Nefret Ediyorum. Ölmek İstiyorum.

Gokyuzumunsiyah .!.:

Hemşirelik lisans son sınıftayım. Bölümü bir şekilde seçmek zorunda kaldım. Bitirmeye mecbur bırakıldım. Fakat gerçekten nefret ediyorum. Hastaneden nefret ediyorum. Hastadan nefret ediyorum. Hasta yakınından hatta o formadan bile nefret ediyorum. Dört yıl bir şekilde geçti. Okul çok güzeldi, imkanları çok iyiydi ama artık mezun olmama çok az kaldı. Düşündükçe intihar etmek istiyorum. Ailem okul bitsin de onlara destek olayım diye dört gözle bekliyorlar. Oysa ben intihar eşiğindeyim kimse anlamıyor. Bu ay okul derslerinin yanında biraz da ayt çalışayım dedim. Belki hukuk ikinci öğretim kazanırım, hem çalışır hem okur bitiririm dedim ama olmuyor. Eşit ağırlık temelim zaten yok bir de sürekli vize ödev. Ne yapacağım ben çok çaresizim.

Genişletmek için tıkla...

szryk .!.:

Başka bir bölümde okur gerekirse de çalışırsınız. Yani biraz abartıyor musunuz acaba intihar etmek vs. İnsanlar iş bulamamazlıktan , evini geçindirememekten yakınır durumda ayrıca sırf bu yüzden hayatına son veren insanların haberini de az görmedik haberlerde.
Ailenizle konuşursunuz durumunuzu izah edersiniz ve dediğim gibi gerekirse hem çalışır hem de okursunuz.
Kusura bakmayın ama abarttığınızı düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Gokyuzumunsiyah .!.:

Çok iyi bir liseden mezun oldum. Tüm arkadaşlarım çok iyi yerlerde çok iyi bölümler kazandılar. Hepsinden daha iyi bir öğrenciydim arkamda kimse olmamasına rağmen ama başıma gelmeyen kalmadı ve bu bölümü okumak zorunda kaldım. WhatsApp konuşmalarında sınıfımın "O kadar da çalışıyordu hemşire parçası oldu... İğneci oldu yazık..." gibi mesajlaşmalarını gördüm. Kazandığım ilk yıl "Anne ben çok çalışıp tıp kazanacağım, ablam gibi hemşire parçası olmayacağım." diyen kardeşimin sesi hâlâ zihnimde. Mesleği sevsem bunlar umrumda olmayacak ama olmuyor, yapamıyorum. Stajlar bile sabah kalkıp ağlayıp öyle gidiyordum. Ailen ile konuşup durumu izah edersiniz, yazmışsınız. Ailem berbat bir aile. Şu an bile dersler online madem neden çalışmıyorsun evdesin kafasındalar. Böyle bir durumda olmama neden onlar zaten. Beni anlayışla karşılamazlar. Asla desteklemezler. Soruda belirttiğim gibi ikinci üniversite için çalışayım seneye hem okur hem çalışır para kazanırım diyorum ama o bile olmuyor. En son çözdüğüm matematik sorusunun üstünden dört yıl geçmiş. Bir başka bölüm daha kazanmak keşke anlattığınız kadar kolay olsa. Üstelik bir daha hiç bu yaşlarda olmayacağım.

Genişletmek için tıkla...

Irregularverbs .!.:

Ben sizi anliyorum.Mecbur kalip yazmiş olmalısınız bölümü ve sonra da sevmediginizi anlayinca geri dönüş de yapamayip devam etmişsiniz.Üzerine bir de cevrenizin olumsuz yorumlari sizi daha da karamsarliga itmiş bu konuda.Bir kere cok ayip etmişler hemsirelik hakkinda ileri geri konusarak.Lutfen bunlara ,ve bu insanciklarin laflarina takilmayin.Basarisiz,kibirli,suratsiz bir dr olmaktansa,özveri ile calisan,hakkini vererek meslegini yapan ,insanlarin yaralarini saran bir hemsire olmayi bin kere tercih ederdim.Belki işe baslayinca sevebilecek olma ihtimalini ,iyi insanlar,arkadaslar, ortamlar ile karsilasabilecek olmanin ihtimalini hic düşündünüz mü? Bunun icin sabir gerekir ve bence denemeye deger.Yok ben asla sevemiyorum,benim yapabilecegim bir iş degil diye kestirip atiyor ve bundan da eminseniz bu bölümü bitirenlerin kpss ile atanabilecegi farkli pozisyonlar oldugunu arastirin ,Ya da üni de kalmayi düşündünüz mü? Zaman size mutlak yol gösterecektir.

Genişletmek için tıkla...