biz nasıl anne babayız? bizimkiler nasıldı?

biz nasıl anne (babalarız) kocalarımızı da anlatalım
ve bizim ana babalarımız nasıldı bize ??
onlardan gördüklerimizi mi uyguluyoruz yoksa o çocukken gençken "annemin (babamın) bu yaptığını ben asla çocuğuma
yapmayacağım" tarzı yakınmalarımızı unutmadık ve onları mı takip ediyoruz çocuklarımızı yetiştirirken?

hadie biz ailemizden ne gördük biz ne uyguluyoruz??

papatyam_83 .!.:

biz nasıl anne (babalarız) kocalarımızı da anlatalım
ve bizim ana babalarımız nasıldı bize ??
onlardan gördüklerimizi mi uyguluyoruz yoksa o çocukken gençken "annemin (babamın) bu yaptığını ben asla çocuğuma
yapmayacağım" tarzı yakınmalarımızı unutmadık ve onları mı takip ediyoruz çocuklarımızı yetiştirirken?

hadie biz ailemizden ne gördük biz ne uyguluyoruz??

Genişletmek için tıkla...

annelerimizin bizleri büyüttüğü dönemler zordu!!
artık çocuk büyütmek biraz daha kolay,imkanlar daha iyi,hatta belkide başımızda kayınvalde yok,tarla biçme ekme yok:)
birsürü yapılacak iş çocuğa ayrılamayan vakit vs vs bunlar yok.....
annem bağırdığında ''ben senin gibi yapmıcam ''konuşmaları bizdede oldu
ama oğlum olunca çok iyi anladımki çokk sevdiğiniz çocuğunuza bir anlık bağırabiliyorsunuz
babam tek maaşıyla 2 çocuk büyütmüş alabildiği sevindirebildiği kadar bize birşeyler almış ama iyikide gücü bu kadarmış bizleri doyumsuz yapmamış....

tabiki eşimle bende ailemizden gördüğümüz doğru olduğunu düşündüğümüz davranışları uyguluyoruz.
kendimize göre iyi anne-babalarız:)

evet doyumsuz olmamışız çok şükür o yönden çok güzel bi devirde büyüdük
tv de bile 1 tane kanal vardı :) haftada bi gün çizgifilim görür dizi görürdük (bizimkiler:)

bizler arkadaşlığı bilirdik arkadaşlarımızla paylaşmayı herşeyden mutlu olabilmeyi biz çocuk olmayı biliyorduk yeni nesil sadece teknolojiyi biliyor yeğenlerime bakıyorum ilköğretimdeler ama ellerinden telefon düşmüyor devamlı internetteler okuldan ödevleri bile internetten araştırılmalı..paylaşımı bilmiyorlar,şımarıklar büyüklerine devamlı verecek lafları var(tabiii bu benim etrafımda genel anlamda gördüğüm çocuklarda hepsi böyle olmayabilir)biz annemizin babamızın tek bakışından anlardık şimdi çocuklar laf söylesende anlamıyor birde üzerine üstlük onca laf işit küçük çocuklardan... ben kızımı öyle yetiştirmemeye çalışıyorum inşallah başarılı olurum.birşeyi ne kadar isterse istesin hayır dediğimde o iş orada bitiyor üstelemiyor,yaramazlık yaparken bir bakışım kızımada yetiyor tabii şimdilik öyle ileride nasıl olur bilmiyorum.bazen inadı tutuyor ağlıyorda ağlıyor yinede istediğini yapmıyorum başka birşey veriyorum eline yada dikkatini başka yöne çekiyorum doğrumu yapıyoum bilmiyorum ilk çocuk tecrübesizim kendimce iyi yetiştirmeye çalışıyorum.

Bence de kendimize göre iyi anne babalarız,ben bebegımde annemın bı cok tavsıyesının ıse yaradıgını gordum,onların tecrubelerınden yararlanmalıyız bence

papatyam_83 .!.:

biz nasıl anne (babalarız) kocalarımızı da anlatalım
ve bizim ana babalarımız nasıldı bize ??
onlardan gördüklerimizi mi uyguluyoruz yoksa o çocukken gençken "annemin (babamın) bu yaptığını ben asla çocuğuma
yapmayacağım" tarzı yakınmalarımızı unutmadık ve onları mı takip ediyoruz çocuklarımızı yetiştirirken?

hadie biz ailemizden ne gördük biz ne uyguluyoruz??

Genişletmek için tıkla...

bence bizim anne ve babalarımız daha sabırlıydı. şimdi bizler daha 1 çocukta aman şöyle aman böyle söylenip duruyoruz. benim annem kızımla saatlerce bıkmadan konuşurdu. annem sayesine düzgün bir türkçeye sahip benim kızım. hı bir de şunu söyleyeyim bizlerde eskiden söz dinlerdik. akşam 8 oldumu yataktaydık. şimdikiler bizle yatıp bizle kalkmak istiyorlar. bizim üzerimizde egemenlik kuruyorlar resmen. benim şahsi düşüncem bu.

mrb benim oğlum 3 yaşında kayınvalidem ve kayınbabamla yaşıyorum çocuk büyütmeme aşırı karışıyolar zaten kayınbabam oğluma resmen 'annelik!' (yok ağzına ceviz vermeler ellerini durmadan sıcakmı soğukmu bakıyor öksürüyor hastamı acaba bugün çocuk neyiycek vs.. )yapıyor koyduğum kurallara daha çok küçük anlamaz, ne kuralıymış bacak kadar çocuğa diyolar, siz sözümüzü dinlemiyosunuz ondan mı bekliyosunuz gibi engelleyici taavırlar tartışıyorum olmuyor,eşim onların tarafını tuttuyor ben oğlumun şımarık ve doyumsuz olmasını istemiyorum tamam benim ailem bana aşırı baskı uygulamıştı çocukken ama ben okadar sıktığımı düşünmüyorum ben herdediğinin yapılmasından aşırı televizyon seyretmesini istemiyorum altını değiştirmiyor üstünü değişmiyor, sofra kurulunca kurmayın diye bağrıyor ve nitekim onun dediği oluyor ve ben hep tartışma halindeyim evde artık dışlanan benim ama ilerde sorunlar büyüyünce senin çocuğun diyip kenara çekilecek problemleri yine ben çözmeye çalışıcam tabi çok geç olmuş olacak delirmek üzereyim üvey anne gibi hisediyorum kendimi bazen..... napmalıyım deneyimli arkadaşlarım yardım edin!!!!!.....