kızım hamileliğim boyunca -2ve3. aylardaki bulantılar hariç- çok uslu bir bebekti.ne aşermeler ne tekmeler ne uykusuzluk ne çok kilo karnım büyümese kızımın hareketlerini hissetmesem hamile olduğumu ile anlamayacaktım.ertesi gün nst ye çağırmıştı doktorum. 38.haftadaydım ve ilk defa nstye çağırılıyordum.normal olmadığını anşamışsınızdır.kahvaltı yapıp gelmemi söylediler.gece kızım öyle hareketlendiki sanki heyecanlanmıştı.sabah kahvaltımızı ettik eşimle.yol çok açıktı hastanemizde uzaktı yol boyunca 'doğum yapacağın gün de böyle olsa yol,gitmişken bi doğursan' diye şakalaştık durduk.hastaneye vardık. nst için doğumhaneye gittik.odada sezeryan için bekleyen,nstye bağlanmış bir bayan daha vardı.'zavallı' dedim içimden 'kesecekler kadını ben nasıl olsa normal yapacam' diye düşündüm.eşimde dışarı çıkmıştı yanlızdım yani.sonra nstye bağlandım bende 'heyecanlanma' dedi hemşire,'heyecanlı değilimki' dedim.o gitti diğeri geldi 'yan dön' dedi döndüm,'makineyi bi açıp kapatalım' dedi,'sen ilksin bu gün bazen böyle yapar' dedi.ne olduğunu soramadım bile ama hiç korkum endişem yoktu kötü bişey olmayacaktı.o hemşirede gitti 2-3 hemşire birden girdi odaya 'niye böyle oluyoki' dedi e artık sordum ne oluyo diye kalp aritmisi var dediler kalp atışı bi 160a çıkıyor bi 50 ye iniyor.'kordon kıvrılmış olmalı' dediler 'yani' dedim 'acil sezaryan olacaksın' dedi hemşire.e ben normal doğuracam.doktorum geldi beni sakinleştirmeye çalışıyor ama ben çok sakinim hemde onlardan çok çok sakinim.'eşini çağır'dedi çağırdım.'anestezi yapmamız lazım en son ne zaman bişey yedin' '2 saat önce' hemen dışarı çıkıyor anestezi uzmanı geliyor 'yemen yediğin için normal anestezi yapamayacaz sana epidural olacak epidural olunca şöyle oluyor böyle oluyor' diyor ben herşeye tamam diyorum bişeyler imzalatıyorular.yeşil önlük geliyor yanda nstde bekleyen bayanın annesi yardım ediyor soyunup giyinmeme yanımda kimse yok.sedye geliyor içimde bir soğukluk.doğumhanenin kapısına ilerliyoruz kapıda eşim 'iyimisin' diyor 'iyiyim sen sakin ol' diyorum sadece.ameliyathanede telaş epidural iğnesi vurulacak şöyle dur sakın şöyle yapma yanımda benimle ilgilenen ebenin elini sıkıyorum o da benim elimi sıkıyor ben yanındayım der gibi.sezeryan başlıyor ameliyathane buz gibi aralarında konuşuyorlar.muhabbete başlıyorum:) hala 'ben normal doğum yapacaktım' diyorum doktoruma 'iyi ya işte' diyor ne sancı ne bişey başımın ucundaki hemşireyle muhabbete başlıyorum.nerelisin ben şuralıyım diye.bu nasıl hasta diyorlar biz ondan daha heyecanlıyız.'ne oldugunu anlayamadım ki daha' diyorum.'bak şimdi çıkaracaklar bebeği' diyor hemşire,bekliyorum 'aaa' diyor 'duydunmu ağlayarak çıktı',duymuyorum.sağımda duran masaya yatırıyorlar,çocuk doktoru kontrol ediyor,temizleniyor.artık duyabiliyorum ve görebiliyorum.ne giydirecez diyorlar kıyafeti yokmuş ki.çantamız bile yanımızda değildiki biz sadece kontrole gelmiştik. ben nasıl yeşil önlükle ameliyathaneye çıktıysam kızımda yeşil örtüye sarılı iniyor doğumhaneye.ben daha ameliyathanedeyim karnımı dikiyorlar.aşağıda ne oluyor acaba.indiriyorlar sonunda benide odada ilk elinde kamerayla arkadaşımı görüyorum.eşimi görüyorum sonra 'gördünmü' diyorum 'gördüm' diyor.yatırıyorlar yatağıma beni bir bakıyorumki kızım orda uyuyor.öpüyorum kokluyorum.sabah kahvaltı edip çıktığım için karnıda tok kızımın emmekte istemiyor. sadece uyuyor bütün gün.bitanem şimdi 2 yaşına yaklaşıyor az önce oyuncak fincanlarıyla bana çay yaptı içirdi.ne hamileliğimi ne doğumumu ne şimdiye kadar beni hiç zorlamadı.daha fazla herhangi bişey sevilebilirmi bilmiyorum