- 14 Şubat 2016
- 588
- 602
- 103
- 40
- Konu Sahibi Angelsinthesky1
- #1
Merhaba herkese,
39 yasındayım,9 yaşında bir kızım var ve 4 sene önce de boşandım, kurtuldum diyeyim :)
Burada açmıs oldugum konular var evliliğimle ilgili boşanma sürecim vs..
Gercekten psikolojik olarak cok zarar gördüğüm bir evlilikti.Boşandıgım için çook mutluyum, kendime geldim eski neşeli hallerime geri döndüm.
İlk 3 sene gercekten de sadece kızım ve işim odaklıydım,pişman da değilim bundan :)Ama işte yalnızlığın konforuna ne kadar alışsam da ,artık gercekten sevmeyi, sevilmeyi önemsenmeyi çok özledim..
Evlilik değil isteğim ama o duyguları özledim.
Ama bir yandan da kimseye de güvenemiyorum.Boşandığım icin sadece cinsellik icin yaklaştıkları düşüncesini kafamdan atamıyorum..
Görüşmek isteyenler oluyor ama kesin böyle düşünüyor deyip kaçıyorum.
Bazen sanırım böyle gececek artık hayatım diyorum ama üzülmeme de engel olamıyorum.
Bunu nasıl aşabilirim sizce?
39 yasındayım,9 yaşında bir kızım var ve 4 sene önce de boşandım, kurtuldum diyeyim :)
Burada açmıs oldugum konular var evliliğimle ilgili boşanma sürecim vs..
Gercekten psikolojik olarak cok zarar gördüğüm bir evlilikti.Boşandıgım için çook mutluyum, kendime geldim eski neşeli hallerime geri döndüm.
İlk 3 sene gercekten de sadece kızım ve işim odaklıydım,pişman da değilim bundan :)Ama işte yalnızlığın konforuna ne kadar alışsam da ,artık gercekten sevmeyi, sevilmeyi önemsenmeyi çok özledim..
Evlilik değil isteğim ama o duyguları özledim.
Ama bir yandan da kimseye de güvenemiyorum.Boşandığım icin sadece cinsellik icin yaklaştıkları düşüncesini kafamdan atamıyorum..
Görüşmek isteyenler oluyor ama kesin böyle düşünüyor deyip kaçıyorum.
Bazen sanırım böyle gececek artık hayatım diyorum ama üzülmeme de engel olamıyorum.
Bunu nasıl aşabilirim sizce?