- 30 Kasım 2011
- 1.647
- 1.165
- 333
- Konu Sahibi mihmandariye
- #1
Arkadaşlar merhaba
benim de sevgili kk arkadaşlara bir faydam bir yardımım bulunsan istedim (nacizane)
ben kkya 2011 de üye oldum veya 2010 şuan 2 yıllık evli 27 yaşında çalışan bir kadınım. düğün hazırlığı için üye olmuştum.
düğün hazırlığı, düğün ve düğün sonrası çok zor zamanlar geçirdim. aileler anlaşamadı herşey berbattı. herkes öfkesini bizden çıkardı. eşimle beni öne sürerek kavga ettiler yani doğrudan değil. eşimle ben çok zor zamanlar geçirdik. ilk yılım kabus gibiydi. ailelerimiz bize küstü vs vs. her telefon her ziyaret fiaskoyla bitiyordu. tartışma sebepleri o iki kere aradım o bir kere, şu gelmedi bu geldi, o niye öyle baktı vs vs.
kv bana çocuk yapın dedi
kp ailene niye gidiyorsun gitme dedi
eşim şuraya (aileme, beni dolduruyorlar diye) tek gidemezsin dedi vs
ailem de benim arkamda durmuyordu zaten
kaldım mı yapyalnız? Ben de Allaha yöneldim, kuran okudum namaz kıldım. kuranı okudukça aslında ne kadar yanlış yaşıyormuşuz onu anladım. herkes lafını sokup evine yuvasına geçiyordu. ben de gizli gizli ağlıyordum baktım ki bunların hepsi imtihan, kötü sözle de bir yere varamıycam ben de tam tersi herkese iyi davrandım. beni aramyanı aradım sordum, hediye aldım, güleryüz göstersim sabrettim ve dua ettim eşime şikayet etmedim (başlarda çok ağladım kavga ettim ama) bu böyle gitmeyecek ya dedim içimden, millet neler yaşıyor. bana kötü bir şeyler diyince susardım, hı dı derdim kapatırdım konuyu. annem bana telefonda evde söylenince susardım, sonra konuyu değiştirdiridm. sustum eşime de bir şey demedim. sustum sabrettim hatta bazen aa bunu kk'dakiler duysa neler derdiler derdim:)Allaha şükürler olsun ki herşey iyiye döndü. üstelik benim kötü bir lafım olmadığı için vicdanım da rahat, günah da işlemedim.
eşim, ailem onun ailesi herkes çark etti. ha herkes herkesle hala küs. ama artık benim umrumda değil ben öz hayatımla ilgilenirim kimsede sorumlu değilim. ben herkesle konuşuyorum anlaşaıyorum vs vs. ilk zamanlar yeni gelinken ne evime ne üstüme birşey almazdım çünkü mursuzdum artık mutluyum, hala birşey almıyorum çünkü ihtiyacım yok artık:) gezip tozuyoruz.
neyse önemli olan eşimin sağlam karakterli olması yani doğru insan, doğru evlat, doğru arkadaş, doğru işçi olması. lafından dönmeyen sinsilik etmemesi. ne düşünüyorsa (kırıcı olsa da) söylerdi ve kavga ettiğmzde de ne bağırdık, ne hakaret ettik, ne boşanmayla , evi terketmeyle tehdit ettik ne de yatağı ayırdık hemen barıştık küsmedik. gerisi fasa fiso. tabii şiddet gibi uç şeylri katmıyorum.
acaba biz herşey fazlasıyla dert edip üzülüyormuyz? acaba bazen sade ve yalın şeyleri gözardı edip güzelliği başka şeylerde i arıyoruz? varsın benim kıymetimi kv bilmesin Allah bilsn bana yeter. durduklarımı duymamazlıktan geliyorum bol bol dua ediyorum ve çok güzel bir evlilik yaşıyorum. kimsenin huzurumu bozmasına izin vermiyorum artık Allahın dediğine kulak veriyorum o da bana sabret diyor. biz ailemizle her zaman iyi mi geçindik de aynısını eşimzn ailesinden bekliyoruz? insanlarla mutlu olamayız ya da her insanı mutlu edemeyiz. herkes istediğimz gibi olmaz. onlar da hatalarıyla günahlarıyla insan ne yapacaksın 50 sindeki adamı mı değiştireym. bu dünya da herkes kendisini düşünür. ben de artık kendimi düşünüyorum huzuru allahta bulup insanlarla iyi geçiniyorum çünkü kimseye fazla değer vermiyorum. ne gerek var.
bunlar benim düşüncelerim, haklı bulursunuz bulmazsnz ama ben de huzuru böyle oldum selametle
benim de sevgili kk arkadaşlara bir faydam bir yardımım bulunsan istedim (nacizane)
ben kkya 2011 de üye oldum veya 2010 şuan 2 yıllık evli 27 yaşında çalışan bir kadınım. düğün hazırlığı için üye olmuştum.
düğün hazırlığı, düğün ve düğün sonrası çok zor zamanlar geçirdim. aileler anlaşamadı herşey berbattı. herkes öfkesini bizden çıkardı. eşimle beni öne sürerek kavga ettiler yani doğrudan değil. eşimle ben çok zor zamanlar geçirdik. ilk yılım kabus gibiydi. ailelerimiz bize küstü vs vs. her telefon her ziyaret fiaskoyla bitiyordu. tartışma sebepleri o iki kere aradım o bir kere, şu gelmedi bu geldi, o niye öyle baktı vs vs.
kv bana çocuk yapın dedi
kp ailene niye gidiyorsun gitme dedi
eşim şuraya (aileme, beni dolduruyorlar diye) tek gidemezsin dedi vs
ailem de benim arkamda durmuyordu zaten
kaldım mı yapyalnız? Ben de Allaha yöneldim, kuran okudum namaz kıldım. kuranı okudukça aslında ne kadar yanlış yaşıyormuşuz onu anladım. herkes lafını sokup evine yuvasına geçiyordu. ben de gizli gizli ağlıyordum baktım ki bunların hepsi imtihan, kötü sözle de bir yere varamıycam ben de tam tersi herkese iyi davrandım. beni aramyanı aradım sordum, hediye aldım, güleryüz göstersim sabrettim ve dua ettim eşime şikayet etmedim (başlarda çok ağladım kavga ettim ama) bu böyle gitmeyecek ya dedim içimden, millet neler yaşıyor. bana kötü bir şeyler diyince susardım, hı dı derdim kapatırdım konuyu. annem bana telefonda evde söylenince susardım, sonra konuyu değiştirdiridm. sustum eşime de bir şey demedim. sustum sabrettim hatta bazen aa bunu kk'dakiler duysa neler derdiler derdim:)Allaha şükürler olsun ki herşey iyiye döndü. üstelik benim kötü bir lafım olmadığı için vicdanım da rahat, günah da işlemedim.
eşim, ailem onun ailesi herkes çark etti. ha herkes herkesle hala küs. ama artık benim umrumda değil ben öz hayatımla ilgilenirim kimsede sorumlu değilim. ben herkesle konuşuyorum anlaşaıyorum vs vs. ilk zamanlar yeni gelinken ne evime ne üstüme birşey almazdım çünkü mursuzdum artık mutluyum, hala birşey almıyorum çünkü ihtiyacım yok artık:) gezip tozuyoruz.
neyse önemli olan eşimin sağlam karakterli olması yani doğru insan, doğru evlat, doğru arkadaş, doğru işçi olması. lafından dönmeyen sinsilik etmemesi. ne düşünüyorsa (kırıcı olsa da) söylerdi ve kavga ettiğmzde de ne bağırdık, ne hakaret ettik, ne boşanmayla , evi terketmeyle tehdit ettik ne de yatağı ayırdık hemen barıştık küsmedik. gerisi fasa fiso. tabii şiddet gibi uç şeylri katmıyorum.
acaba biz herşey fazlasıyla dert edip üzülüyormuyz? acaba bazen sade ve yalın şeyleri gözardı edip güzelliği başka şeylerde i arıyoruz? varsın benim kıymetimi kv bilmesin Allah bilsn bana yeter. durduklarımı duymamazlıktan geliyorum bol bol dua ediyorum ve çok güzel bir evlilik yaşıyorum. kimsenin huzurumu bozmasına izin vermiyorum artık Allahın dediğine kulak veriyorum o da bana sabret diyor. biz ailemizle her zaman iyi mi geçindik de aynısını eşimzn ailesinden bekliyoruz? insanlarla mutlu olamayız ya da her insanı mutlu edemeyiz. herkes istediğimz gibi olmaz. onlar da hatalarıyla günahlarıyla insan ne yapacaksın 50 sindeki adamı mı değiştireym. bu dünya da herkes kendisini düşünür. ben de artık kendimi düşünüyorum huzuru allahta bulup insanlarla iyi geçiniyorum çünkü kimseye fazla değer vermiyorum. ne gerek var.
bunlar benim düşüncelerim, haklı bulursunuz bulmazsnz ama ben de huzuru böyle oldum selametle