- 3 Şubat 2018
- 6.010
- 23.672
- 27
Anlatmak istediklerime tercüman oldunuzKeşke oynamanıza hassas olduğunuz kadar başka şeylere de olsaydınız, tepki verseydiniz. Çok acı.. Durumunuzu yaşamadığım anlam veremiyorum belki. Allah yardımcınız olsun.
Ben olsam ailemin yanına giderdim bekleyeceksem. Ki aileniz doğuma öpe koklaya gönderdiğine göre geri çevirmez değil mi? Çok terbiyesiz bir kocanız var gerekten, bir süre daha katlanılacak gibi değil.
Bence sen güzel bi rest cek akli başına gelsin hatasını anlasin çoğu erkek kaybetme korkusundan terk edilmekten korkar sonra oturun konuşun ortak çözüm noktası bulmaya çalışın ne senin dediğin olsun nede onun dediği Allah yardımcın olsunArkadaşlar merhaba;
6 yıllık evliyim severek evlendik 2 çocuğum var konuyu buraya açmamın sebebi ailem belki canı olduğum için yanlış yönlendirir sizlere danışmak istedim kafamda bazı şeyleri oturtabilmek için.Eşim ile evlendik evleneli sorunlar kavgalar bitmedi mesaj ile aldatmalar,şiddet vs hepsini yaşadım ama idare ettim alttan almam gereken yerlerde aldım bir kısım kötü huylarını bıraktırdım ama sanırım bende artık yoruldum ilk çocuğumu çok istedim 2.yılda rabbim nasip etti 2.evladımında yiyecek lokması varmış diyelim şükürler olsun varlıklarınaşimdi zor ve riskli hamilelikti ama hiç eş desteği görmedim genelde üzerine kendi de sıkıntı çıkarmayı tercih etti ne kadar zorlandığımı bildiği halde neyse doğum zamanı geldi özel hastaneye muayene gidiyordum doğuma bir hafta kala tutturdu tıpa gideceksin doğuma dedim ki ilk çocuğumu da burada yaptırdım şimdi de burada olmak istiyorum tıp asistan sokuyır doğuma benim doğumum riskli hoca girdirirsek olur o da daha maliyetli olur neyse son günlerimi burnumdan getire getire avm ortasında bile bağırmışlığı var bu yüzden kabul ettirdim doğum günü çattı gece sorunsuz geçsin diye dua ediyorum oturmuş TV seyrediyor isteklerde bulunuyor halen sabah doğuma gireceğim hastaneye geldik yine hastanenin önünde durduk yere sallanma lan hadi diye bağırdı ailem seni seviyoruz falan diyerek öpe koklaya yoladı çünkü tekrar doğumdan çıkamama durumum vardı bu adam yüzüme bile bakmadı neyse çıktım şükür sağlıkla yine aynı tavırlar sürekli iğneleyici laflar lohusa dönemimde yine durduk yere büyük büyük kavgalar çıkardı bir haftalıkken arkadaşları ile maça gitti evde tek bırakıp neyse bunlarda her hakareti yaptı 1 aylık lohusa ile. kavgamızda istemiyorumu geç her şey dedi neyse sünger çektik dikiş yerimde kanama oluştu dedim kş doktora gitmem lazım dedim daha neler dedi bir daha sormadı bile kızımı hep ben kaldırdım yatırdım yerine dikişe rağmen hiç oralı olmadı herşeyi istedi ağır falan demedi oğlum da doğdu doğalı bir gece bile uyandırmadım hep kendim yaptım yardım edenim olmamasına rağmen yemeğini bile aksatmadım neyse bunları hep eş olduğum için yaptım Dün akşam kş olayda da düğün videomuzu izlemek istedi bende açtım ben oynamayı çok bilmem eşimde düğün videoyu ne zaman izlese dalga geçer açarken de dedim ki bir ses geliyordu videodan o kim acaba dedim dedi ki canım ben hatırlamam ki o günü tek hatırladığım oynaman dedi bu konuda hassas olduğumu bildiği halde sonra video başladı cenazeye gidiyoruz surata bak dedi bende böyle her şeyi eleştirecek misin dedim kapadım bana yine hakaret edercesine yine küfürlü konuşmalar etti neymiş videoyu kapatmışım şimdi dünden beri şunu düşünüyorum ben çocuklarıma yetmeyeceğim sürekli bu adam benim kafamı meşgul edecek bu ortada sizce 28 yaşındayım daha da yaşım büyümeden bu işe son vermeli miyim gelecek yorumlara şimdiden teşekkür ederim Allah sizlere güzel günler göstersin
Burdan sonrasını okumadım eşinizin totosunu çok kaldırmış siniz. Eş olmak bu değiloğlum da doğdu doğalı bir gece bile uyandırmadım hep kendim yaptım yardım edenim olmamasına rağmen yemeğini bile aksatmadım neyse bunları hep eş olduğum için yaptım
Anne baba olmak için illa biyolojik olmasına gerek var mi ki? Bu mutlu huzurlu yuvayı bir evlat edinerek de pekiştirebilirsinizUzun süredir girmiyordum bu siteye, aklıma geldi bir bakayım derken bu konuya denk geldim..şu hayatta en çok neye üzülüyorum, evliliğimizde 7.yılımızı tamamladık, 8.yılımızın içindeyiz, eşim ve ben öğretmeniz, daha birbirimize sesimizi yükseltmişliğimiz yoktur. 4 kez tüp bebek tedavisi denedik ve olmadı, anne-baba olmak nasibimizde yokmuş diyip, iki kişilik bir aile olarak hayatımıza devam ediyoruz. Özetle biz mutlu, huzurlu bir yuvada bu kadar isteyip de ebeveyn olamamışken, mutsuz, huzursuz yuvalarda ebeveyn olabilmiş olan insanlar neden bunun kıymetini bilmez, o çocuklar bunu mu hakediyor? Bence her çocuğun mutlu, huzurlu bir aile ortamında büyüme hakkı vardır, lütfen herkes elindekinin kıymetini bilsin..