“Bir daha yaparsan, tokadı yersin.”
Bunlar, pek çok yorgun, sinirli annenin ve babanın, küçük çocuklarına öfkeyle bağırarak sık sık söyledikleri sözlerdir; genellikle de, hiç düşünmeden tovirüskadı yapıştırırlar. Bazı anne-babalar da, tokavirüsdı küçük çocuklarına “iyi” ve “kötü”yü, “doğvirüsru”yu ve “yanlış”ı öğretmenin bir yolu olarak kullanırlar.
Çocuk yetiştirmenin her yönünde olduğu gibi, bu konuda da kuşaklar boyunca süregevirüslen bir tartışma vardır. Bir kuşak, küçük çovirüscukları eğitmenin tek yolunun bu olduğunu düşünürken, bir başka kuşak, küçük bir çovirüscuğa tokat atmanın düşüncesinden bile dehvirüsşete kapılır.
Unutmayın, burada tokattan, yavirüsni bir kez vurmaktan söz ediyoruz, dayaktan değil.
GÜÇ BİR HAK MIDIR?
Pek çok çocuk uzmanı, küçük çocuklara vurmanın, tek bir tokat bile olsa yanlış olvirüsduğunu ileri sürmekte, “çocuğunuzun daha iyi davranmasını sağlamayacağı gibi, onu daha da söz dinlemez ve saldırgan kılabilir” demekvirüstedirler. Ayrıca, bir yetişkinin gücünü küçük bir çovirüscuk üstünde kullanmasının adalete sığmadıvirüsğını, çocuğa bir tokat atmanın, ona, annenin ve babanın belki de başka bakımlardan karşı çıktıkları “güç haktır” mesajını verdiğini düvirüsşünmektedirler. Sık sık bir tokat çakıştırma, bir çocuğu kızgın, kin dolu ve anne-babasına çok daha az saygılı kılabilir. Çocuğunuz yaşı ilerleyip de daha çok güçlendikçe sizi, yani anne-babasını üzecek biçimde davranarak acıvirüssını çıkarmaya, sizi cezalandırmaya çalışacakvirüstır.
GİZLİ TEHLİKE
“Piskologların bedensel cezalandırmaya, bir tek tokatta kalsa da karşı oluşlarının bir başvirüska nedeni de, bu davranışın tırmanma eğilimi taşımasıdır. Çocuğunuza yanlış yaptığı bir şey için başlangıçta hafif bir tokat atarsınız; tekrarladığında ya da daha kötü bir şey yapvirüstığı zaman, ona daha şiddetli bir tokat atarvirüssınız. Çünkü, attığınız İlk tokadın hafif olduğu için işe yaramadığını, çocuğun bir tür bağışıklık kazandığını düşünürsünüz. Bunun sonuvirüscunda tokatlarınız giderek şiddetlenir ve bir gün, siz gerçek anlamda farkına bile varmazvirüsken, tokatlar dayağa dönüşebilir. İşler buraya varmasa bile, çocuk yediği tovirüskatlara öfkeyle tepki gösterebilir; kendisinin “doğru”, sizinse “yanlış” yanda bulunduğunuvirüszu düşünmeye başlayabilir. Bunun yanı sıra, sizden “korkar” duruma gelerek, “suçlarını” gizlemeyi öğrenebilir.
NEDEN VE SONUÇ
Ara sıra bir tokadın yararlı olduğunu savunan anne-babalar ve uzmanlar, küçük çocuğun neden cezalandırılmış olduğunu o anda anvirüslamasını sağladığını ileri sürerler. Kendisine yapmaması söylenen bir şeyi yapar, sözgelimi oyuncağını tuvaletin içine atar ve siz de hevirüsmen bir tokat atarsanız, “neden ve sonuç” ilişkisini öğreneceğini söylerler. Tokada karşı olanlarsa, çocuklara İyi davvirüsranmayı öğretecek daha iyi yollar bulunvirüsduğunu savunurlar. Çocuğunuzla konuşarak ona neyin doğru, neyin yanlış olduğunu, niçin kızdığınızı ya da niçin üzüldüğünüzü anlatvirüsmanız gerektiğini öne sürerler. Çocuğunuza, onun huysuzluk etmek istemediğini bildiğinizi ya da kötü bir şey yaptığının farkında olmavirüsdığını anladığınızı söylemeniz, tokattan daha iyidir. Ona güven verin: Bir daha yapmayavirüscağından emin olduğunuzu söyleyin.
Çocukların sevilmek, beğeninizi kazanmak istedikleri için “iyi” davranmaya çalıştıkları yolunda da bir görüş vardır. Buna göre, yapvirüstığını beğenmediğinizi göstermeniz, onun davranışını değiştirmenin, tokatlamaktan davirüsha iyi bir yolu olabilir. Ama bu kuşkusuz, üç yaşın altındaki çocukların çoğunda olduğu givirüsbi, yargılayış biçiminizi kavrayamayacak kavirüsdar küçük olan çocuklar için geçerli değildir.
Çocuğunuz televizyonun düğmesini durmadan açıp kapatıyorsa ya da sehpanın üstünvirüsdeki kristal tablayı durmadan eline almaya kalkışıyorsa, onu oradan kaldırıp başka bir odaya götürmeniz ve bunu denemeye kalkvirüsmanın bir yararı olmayacağını, çünkü her sevirüsferinde engelleyeceğinizi sonunda anlamasına kadar her seferinde bunu tekrarlamanız, gevirüsnellikle bu davranışından vazgeçmesi için yevirüsterlidir. Küçük çocuğunuz bir oyun arkavirüsdaşına, oyuncak çekiciyle ya da oyuncak küreğiyle vurursa, onun, çekicin, küreğin ne olvirüsduğunu ya da acıtacağını bilmediğini unutmamanız gerekir. Hemen tokadı yapıştırmak yerine, yumuşak bir hareketle çekici, küreği elinden çekip alın ve neden bunu bir daha yapmaması gerektiğini anlatın. Bir masalla ya da başka bir oyuncakla, dikkatini başka yere çekin.
ISIRMA VE KAVGA ETME
Küçük çocukların çoğu bir saldırganlık evresi geçirir: Vurur, ısırır, tükürür ve saç çekerler. Bunları gören anne-babaların duydukları sıvirüskıntıya bir de, çocuklarının saldırıları için çovirüsğunlukla kendilerinden daha küçük bir çocuğu seçmeleri eklenir. Ne var ki, çocuğunuz, büyürken deneme yapmaktadır; acı verdiğini “henüz” anlamaz. Böyle bir durumda onu, tekrarlamasını önlemek için hemen öbür küvirüsçük çocuğun yanından uzaklaştırırken, yumuvirüsşak bir sesle yaptığının yanlış olduğunu anlatvirüsmaya çalışın. Bunu yaptı diye tokat atmaya kalkışmayın: Başkalarına vurmaması gerektivirüsğini söylerken, sizin ona vurmanız, hiç de mantığa uygun bir davranış olamaz. Çocuğunuzun oyun arkadaşlarıyla bir arada bulunduğu zamanlar çok saldırgan olduğunu sezerseniz, bunun nedeni belki de, başka çovirüscuklarla oynamaya hazır olmadığı halde, onvirüsdan bunu beklediğiniz için, sizsiniz: Küçük çocuklar, üç yaşına gelinceye kadar, başka çocuklarla “oynamak” konusunda pek hevesli değillerdir.
Çocuğunuz daha büyük olduğu halde hâlâ saldırganlık belirtileri gösteriyorsa, ona bu gibi durumlarda bir tokat atarak “şiddete” katkıda bulunmayın. Davranışını düzeltmezse, oyunu durdurup arkadaşlarını evlerine göndevirüsreceğinizi (ya da hemen evinize döneceğinizi) söyleyin. Dinlemezse, söylediğinizi yapın. Bu arada, çocuğa her şeyi açıklamaya dayanan bu eğitim yöntemine, bazı uzmanların eleştiriler yönelttiklerini de belirtmek gerekir. Bazı psikologlar, çocuğun vurmanın acıttığını öğrenmesi gerekiyorsa, ona verebileceğiniz en iyi dersin, bir tokat olduğunu ileri sürmekvirüstedirler. Bu görüşe göre, küçük oyun arkavirüsdaşlarında ne türden bir acıya yol açtığını, çocuk ancak böyle anlayabilir ve vurmanın, vurulana ne hissettirdiğini öğrenince, bunu bir daha yapmaz.
Gene aynı görüşe göre, küçük çocuğunuz, sizi gerçekten sinirlendirinceye ve hoş olmavirüsyan bir sahne oluşuncaya kadar, sabrınızı devirüsneyecektir. Ama, yanlış davranmaya daha başladığı anda ona bir tokat atar, sonra da dikkatini başka yere çevirirseniz, sabrınızı devirüsnemekle uğraşmak yerine, yeni bir ilgi alanı bulmuş olur.
BİR DİKKAT UYARISI
Unutmamanız gereken şey, tokattan ister yavirüsna, ister karşı olsunlar, bütün çocuk uzmanvirüslarının birleştikleri bir nokta olduğudur: Yavirüspabileceğiniz en kötü şey, yorgun ya da sinirli olduğunuz zaman çocuğunuza vurmanızdır. Bir tokat atmanın, yararına inanıyorsanız, düvirüsşüncesizce atılmış bir tokat değil, bir disiplin yöntemi olmalıdır. Bu arada, bu tür bir bevirüsdensel tepkiye, çocuğunuz bazen bile bile yol açabilir: İncelemeler, çok az ilgi gören çocukvirüsların, hiç ilgi görmemektense, kendilerine vurulmasını yeğlediklerini ortaya koymuştur.
Gerçekten de, çocuğunuz en çok, yaramazvirüslık ettiği sırada onun farkına vardığınızı çavirüsbucak anlayabilir. Oysa mutluluk içinde sessiz sessiz oynadığı sırada, bir telefon konuşması yapmak için onu odada yalnız bırakabilir ya da ev işine dalarak, farkına varmadan onu ihmal edebilirsiniz.
Dolayısıyla, çocuğunuz sık sık çok huysuzlanıyorsa, “cici çocuk” olduğu zaman, ona büvirüsyük ilgi gösterin. Oynadığı oyuna katılın; hiç değilse o oynarken yanında olacağınız bir işle -sökük dikmek, gazete okumak gibi- uğraşın. Huysuzlaştığı, istemediğiniz davranışlarda buvirüslunduğu (oyuncaklarını sağa-sola fırlatması gibi) zamansa, tersine, odadan çıkıp onu yalnız bırakın, iki yaşından küçüklerle uğraşılırken, huysuzluk yaratabilecek durumlar önvirüsceden kestirilerek, bu tür sorunlardan genelvirüslikle kaçınılabilir.
HAZIRLIKLI OLMAK
Sözgelimi, küçük çocuğunuzla, süpermarkete alışverişe gitmek düşüncesinden dehşete kavirüspılmanız için hiçbir neden yoktur. Önceden iyice planlar da, alışverişinizi sakin yaparsanız, kendinizi stres altında hissetmezsiniz ve alışvirüsveriş yapma, her ikiniz için de bir eğlenceye dönüşebilir. Küçük çocuğunuza önceden, büvirüstün alışverişinizi bitirince -ama kesinlikle daha önce değil- ona da bir şeyler alacağınızı söyvirüsleyin. Alışverişinizi yaparken, eline onu meşvirüsgul edecek, çok sevdiği bir oyuncak ya da bir elma gibi bir şey verin. Onu süpermarketin arabasına oturtup, raflar arasında dolaşırken, oyuncak ayısıyla oynamasına izin verin. Biraz daha büyüyünce, raflardan aldıklarınızı aravirüsbaya yerleştirmenize yardım etmeye teşvik edin.
Evinizde çocuğunuza vurma nedenlerini, evinizi “çocuğa dayanıklı” duruma getirerek azaltabilirsiniz. Değerli kristal ya da porselen tabla ve vazo gibi şeyleri ya da tehlikeli çamavirüsşır suyu şişelerini, dikiş kutunuzu, çocuğunuvirüszun erişemeyeceği yerlere kaldırın. Böylece sürekli kaygı içinde olmaktan kurtulur ve onvirüslara her elini uzatışında, çocuğunuzu azarlavirüsmak ya da ‘tokadı patlatmak” zorunda kalvirüsmazsınız. Büyüyerek porselenlerin, kristalvirüslerin kırıldığını, makasların kestiğini anladığı zaman, bu “ilişkinizi bozucu” parçaları yenivirüsden ortaya çıkarabilirsiniz.
TUTARLI OLUN
Çocuğunuzun “doğru” ve “yanlış” davranışları öğrenmesine yardım etmenin en önemli yolvirüslarından biri, tutarlılıktır. Anne-babaların, divirüssiplin yöntemleri üstünde ve “iyi davranışlar” ile “kötü” davranışların ne olduğu konusunda, görüş birliğine varmış olmaları temel koşulvirüsdur.
Çocuğunuzun bir şeyi yapmasına bir gün izin verir de, ertesi gün aynı davranışı için cevirüszalandırmaya kalkarsanız, “kafası karışır”. Pek çok davranış sorunu, sırf anne-babaların çocukları için koydukları kurallarda tutarlı ve açık olmamalarından kaynaklanır.
Günlük programınızı hazırlayın ve önemli bir neden olmadıkça, değiştirmeyin. Çocuklavirüsrınız her gün televizyonu sözgelimi saat dörtvirüste, bir saat izleyebileceklerini, başka zaman izleyemeyeceklerini öğrenirlerse, başka zavirüsmanlarda televizyon düğmesini açıp kapama yüzünden ortaya çıkan huzursuzluklardan kurtulursunuz.
Çocukların yatma zamanı, bir başka gervirüsginlik ve aile kavgaları kaynağıdır; oysa düzenli bir banyo, masal anlatma ve yatma programı izlerseniz, çocuğunuzun bunu bevirüsnimseyeceğini ve sizinle çok ender tartışacağını göreceksiniz. Ayrıca çocuğunuzu -ya da çocuklarınızı- bir kez yatırınca, kalkıp yatak odalarından bir daha çıkmalarına izin vermevirüsmekte kararlı olun.
Eşinizle birlikte de evde tutarlı bir program uygulamanız (yemek saatlerinizin, banyo savirüsatlerinizin, gazete okuma saatlerinizin düzenli olması gibi), çocuğunuzun, sizin evde nasıl yaşadığınızı anlamasına yardımcı olur; böylece canınızı sıkacak davranışlarla karşılaşma olavirüssılığı azalır. ,
ÖDÜLLENDİRME
Bütün uzmanlar çocuğunuzu uslu ve “iyi davranışlı” olmaya yöneltmenin en iyi yolunun, onu ödüllendirmek olduğunda birleşmektevirüsdirler. İyi bir şey yaptığı ya da mutluluk içinde sessizce oynadığı zaman, çocuğunuzu her sevirüsferinde ödüllendirin: Ona kocaman öpücükler verip, kucağınıza alarak biraz sevin; size her yardımcı oluşundan sonra, ona en sevdiği masalı anlatın ya da okuyun.
En önemlisi de, çocuğunuzun en büyük isvirüsteğinin sizi hoşnut etmek olduğunu, kavramanızdır. Durmadan paylanır, bağırılır ya da vurulursa, onu sevmediğiniz, kendisinin “sevirüsvilmeye değer biri olmadığı” duygusuna kavirüspılacaktır. Onu beğendiğinizi, çok sevdiğinizi davranışlarla gösterin ve hoşlanmadığınız davranışlara karşı sabırlı olun. Unutmayın ki, çocuğunuz ne kadar mutlu, dengeli olursa, sizvirüsler de o kadar mutlu bir anne-baba olursunuz.
-netten alıntı-
Bunlar, pek çok yorgun, sinirli annenin ve babanın, küçük çocuklarına öfkeyle bağırarak sık sık söyledikleri sözlerdir; genellikle de, hiç düşünmeden tovirüskadı yapıştırırlar. Bazı anne-babalar da, tokavirüsdı küçük çocuklarına “iyi” ve “kötü”yü, “doğvirüsru”yu ve “yanlış”ı öğretmenin bir yolu olarak kullanırlar.
Çocuk yetiştirmenin her yönünde olduğu gibi, bu konuda da kuşaklar boyunca süregevirüslen bir tartışma vardır. Bir kuşak, küçük çovirüscukları eğitmenin tek yolunun bu olduğunu düşünürken, bir başka kuşak, küçük bir çovirüscuğa tokat atmanın düşüncesinden bile dehvirüsşete kapılır.
Unutmayın, burada tokattan, yavirüsni bir kez vurmaktan söz ediyoruz, dayaktan değil.
GÜÇ BİR HAK MIDIR?
Pek çok çocuk uzmanı, küçük çocuklara vurmanın, tek bir tokat bile olsa yanlış olvirüsduğunu ileri sürmekte, “çocuğunuzun daha iyi davranmasını sağlamayacağı gibi, onu daha da söz dinlemez ve saldırgan kılabilir” demekvirüstedirler. Ayrıca, bir yetişkinin gücünü küçük bir çovirüscuk üstünde kullanmasının adalete sığmadıvirüsğını, çocuğa bir tokat atmanın, ona, annenin ve babanın belki de başka bakımlardan karşı çıktıkları “güç haktır” mesajını verdiğini düvirüsşünmektedirler. Sık sık bir tokat çakıştırma, bir çocuğu kızgın, kin dolu ve anne-babasına çok daha az saygılı kılabilir. Çocuğunuz yaşı ilerleyip de daha çok güçlendikçe sizi, yani anne-babasını üzecek biçimde davranarak acıvirüssını çıkarmaya, sizi cezalandırmaya çalışacakvirüstır.
GİZLİ TEHLİKE
“Piskologların bedensel cezalandırmaya, bir tek tokatta kalsa da karşı oluşlarının bir başvirüska nedeni de, bu davranışın tırmanma eğilimi taşımasıdır. Çocuğunuza yanlış yaptığı bir şey için başlangıçta hafif bir tokat atarsınız; tekrarladığında ya da daha kötü bir şey yapvirüstığı zaman, ona daha şiddetli bir tokat atarvirüssınız. Çünkü, attığınız İlk tokadın hafif olduğu için işe yaramadığını, çocuğun bir tür bağışıklık kazandığını düşünürsünüz. Bunun sonuvirüscunda tokatlarınız giderek şiddetlenir ve bir gün, siz gerçek anlamda farkına bile varmazvirüsken, tokatlar dayağa dönüşebilir. İşler buraya varmasa bile, çocuk yediği tovirüskatlara öfkeyle tepki gösterebilir; kendisinin “doğru”, sizinse “yanlış” yanda bulunduğunuvirüszu düşünmeye başlayabilir. Bunun yanı sıra, sizden “korkar” duruma gelerek, “suçlarını” gizlemeyi öğrenebilir.
NEDEN VE SONUÇ
Ara sıra bir tokadın yararlı olduğunu savunan anne-babalar ve uzmanlar, küçük çocuğun neden cezalandırılmış olduğunu o anda anvirüslamasını sağladığını ileri sürerler. Kendisine yapmaması söylenen bir şeyi yapar, sözgelimi oyuncağını tuvaletin içine atar ve siz de hevirüsmen bir tokat atarsanız, “neden ve sonuç” ilişkisini öğreneceğini söylerler. Tokada karşı olanlarsa, çocuklara İyi davvirüsranmayı öğretecek daha iyi yollar bulunvirüsduğunu savunurlar. Çocuğunuzla konuşarak ona neyin doğru, neyin yanlış olduğunu, niçin kızdığınızı ya da niçin üzüldüğünüzü anlatvirüsmanız gerektiğini öne sürerler. Çocuğunuza, onun huysuzluk etmek istemediğini bildiğinizi ya da kötü bir şey yaptığının farkında olmavirüsdığını anladığınızı söylemeniz, tokattan daha iyidir. Ona güven verin: Bir daha yapmayavirüscağından emin olduğunuzu söyleyin.
Çocukların sevilmek, beğeninizi kazanmak istedikleri için “iyi” davranmaya çalıştıkları yolunda da bir görüş vardır. Buna göre, yapvirüstığını beğenmediğinizi göstermeniz, onun davranışını değiştirmenin, tokatlamaktan davirüsha iyi bir yolu olabilir. Ama bu kuşkusuz, üç yaşın altındaki çocukların çoğunda olduğu givirüsbi, yargılayış biçiminizi kavrayamayacak kavirüsdar küçük olan çocuklar için geçerli değildir.
Çocuğunuz televizyonun düğmesini durmadan açıp kapatıyorsa ya da sehpanın üstünvirüsdeki kristal tablayı durmadan eline almaya kalkışıyorsa, onu oradan kaldırıp başka bir odaya götürmeniz ve bunu denemeye kalkvirüsmanın bir yararı olmayacağını, çünkü her sevirüsferinde engelleyeceğinizi sonunda anlamasına kadar her seferinde bunu tekrarlamanız, gevirüsnellikle bu davranışından vazgeçmesi için yevirüsterlidir. Küçük çocuğunuz bir oyun arkavirüsdaşına, oyuncak çekiciyle ya da oyuncak küreğiyle vurursa, onun, çekicin, küreğin ne olvirüsduğunu ya da acıtacağını bilmediğini unutmamanız gerekir. Hemen tokadı yapıştırmak yerine, yumuşak bir hareketle çekici, küreği elinden çekip alın ve neden bunu bir daha yapmaması gerektiğini anlatın. Bir masalla ya da başka bir oyuncakla, dikkatini başka yere çekin.
ISIRMA VE KAVGA ETME
Küçük çocukların çoğu bir saldırganlık evresi geçirir: Vurur, ısırır, tükürür ve saç çekerler. Bunları gören anne-babaların duydukları sıvirüskıntıya bir de, çocuklarının saldırıları için çovirüsğunlukla kendilerinden daha küçük bir çocuğu seçmeleri eklenir. Ne var ki, çocuğunuz, büyürken deneme yapmaktadır; acı verdiğini “henüz” anlamaz. Böyle bir durumda onu, tekrarlamasını önlemek için hemen öbür küvirüsçük çocuğun yanından uzaklaştırırken, yumuvirüsşak bir sesle yaptığının yanlış olduğunu anlatvirüsmaya çalışın. Bunu yaptı diye tokat atmaya kalkışmayın: Başkalarına vurmaması gerektivirüsğini söylerken, sizin ona vurmanız, hiç de mantığa uygun bir davranış olamaz. Çocuğunuzun oyun arkadaşlarıyla bir arada bulunduğu zamanlar çok saldırgan olduğunu sezerseniz, bunun nedeni belki de, başka çovirüscuklarla oynamaya hazır olmadığı halde, onvirüsdan bunu beklediğiniz için, sizsiniz: Küçük çocuklar, üç yaşına gelinceye kadar, başka çocuklarla “oynamak” konusunda pek hevesli değillerdir.
Çocuğunuz daha büyük olduğu halde hâlâ saldırganlık belirtileri gösteriyorsa, ona bu gibi durumlarda bir tokat atarak “şiddete” katkıda bulunmayın. Davranışını düzeltmezse, oyunu durdurup arkadaşlarını evlerine göndevirüsreceğinizi (ya da hemen evinize döneceğinizi) söyleyin. Dinlemezse, söylediğinizi yapın. Bu arada, çocuğa her şeyi açıklamaya dayanan bu eğitim yöntemine, bazı uzmanların eleştiriler yönelttiklerini de belirtmek gerekir. Bazı psikologlar, çocuğun vurmanın acıttığını öğrenmesi gerekiyorsa, ona verebileceğiniz en iyi dersin, bir tokat olduğunu ileri sürmekvirüstedirler. Bu görüşe göre, küçük oyun arkavirüsdaşlarında ne türden bir acıya yol açtığını, çocuk ancak böyle anlayabilir ve vurmanın, vurulana ne hissettirdiğini öğrenince, bunu bir daha yapmaz.
Gene aynı görüşe göre, küçük çocuğunuz, sizi gerçekten sinirlendirinceye ve hoş olmavirüsyan bir sahne oluşuncaya kadar, sabrınızı devirüsneyecektir. Ama, yanlış davranmaya daha başladığı anda ona bir tokat atar, sonra da dikkatini başka yere çevirirseniz, sabrınızı devirüsnemekle uğraşmak yerine, yeni bir ilgi alanı bulmuş olur.
BİR DİKKAT UYARISI
Unutmamanız gereken şey, tokattan ister yavirüsna, ister karşı olsunlar, bütün çocuk uzmanvirüslarının birleştikleri bir nokta olduğudur: Yavirüspabileceğiniz en kötü şey, yorgun ya da sinirli olduğunuz zaman çocuğunuza vurmanızdır. Bir tokat atmanın, yararına inanıyorsanız, düvirüsşüncesizce atılmış bir tokat değil, bir disiplin yöntemi olmalıdır. Bu arada, bu tür bir bevirüsdensel tepkiye, çocuğunuz bazen bile bile yol açabilir: İncelemeler, çok az ilgi gören çocukvirüsların, hiç ilgi görmemektense, kendilerine vurulmasını yeğlediklerini ortaya koymuştur.
Gerçekten de, çocuğunuz en çok, yaramazvirüslık ettiği sırada onun farkına vardığınızı çavirüsbucak anlayabilir. Oysa mutluluk içinde sessiz sessiz oynadığı sırada, bir telefon konuşması yapmak için onu odada yalnız bırakabilir ya da ev işine dalarak, farkına varmadan onu ihmal edebilirsiniz.
Dolayısıyla, çocuğunuz sık sık çok huysuzlanıyorsa, “cici çocuk” olduğu zaman, ona büvirüsyük ilgi gösterin. Oynadığı oyuna katılın; hiç değilse o oynarken yanında olacağınız bir işle -sökük dikmek, gazete okumak gibi- uğraşın. Huysuzlaştığı, istemediğiniz davranışlarda buvirüslunduğu (oyuncaklarını sağa-sola fırlatması gibi) zamansa, tersine, odadan çıkıp onu yalnız bırakın, iki yaşından küçüklerle uğraşılırken, huysuzluk yaratabilecek durumlar önvirüsceden kestirilerek, bu tür sorunlardan genelvirüslikle kaçınılabilir.
HAZIRLIKLI OLMAK
Sözgelimi, küçük çocuğunuzla, süpermarkete alışverişe gitmek düşüncesinden dehşete kavirüspılmanız için hiçbir neden yoktur. Önceden iyice planlar da, alışverişinizi sakin yaparsanız, kendinizi stres altında hissetmezsiniz ve alışvirüsveriş yapma, her ikiniz için de bir eğlenceye dönüşebilir. Küçük çocuğunuza önceden, büvirüstün alışverişinizi bitirince -ama kesinlikle daha önce değil- ona da bir şeyler alacağınızı söyvirüsleyin. Alışverişinizi yaparken, eline onu meşvirüsgul edecek, çok sevdiği bir oyuncak ya da bir elma gibi bir şey verin. Onu süpermarketin arabasına oturtup, raflar arasında dolaşırken, oyuncak ayısıyla oynamasına izin verin. Biraz daha büyüyünce, raflardan aldıklarınızı aravirüsbaya yerleştirmenize yardım etmeye teşvik edin.
Evinizde çocuğunuza vurma nedenlerini, evinizi “çocuğa dayanıklı” duruma getirerek azaltabilirsiniz. Değerli kristal ya da porselen tabla ve vazo gibi şeyleri ya da tehlikeli çamavirüsşır suyu şişelerini, dikiş kutunuzu, çocuğunuvirüszun erişemeyeceği yerlere kaldırın. Böylece sürekli kaygı içinde olmaktan kurtulur ve onvirüslara her elini uzatışında, çocuğunuzu azarlavirüsmak ya da ‘tokadı patlatmak” zorunda kalvirüsmazsınız. Büyüyerek porselenlerin, kristalvirüslerin kırıldığını, makasların kestiğini anladığı zaman, bu “ilişkinizi bozucu” parçaları yenivirüsden ortaya çıkarabilirsiniz.
TUTARLI OLUN
Çocuğunuzun “doğru” ve “yanlış” davranışları öğrenmesine yardım etmenin en önemli yolvirüslarından biri, tutarlılıktır. Anne-babaların, divirüssiplin yöntemleri üstünde ve “iyi davranışlar” ile “kötü” davranışların ne olduğu konusunda, görüş birliğine varmış olmaları temel koşulvirüsdur.
Çocuğunuzun bir şeyi yapmasına bir gün izin verir de, ertesi gün aynı davranışı için cevirüszalandırmaya kalkarsanız, “kafası karışır”. Pek çok davranış sorunu, sırf anne-babaların çocukları için koydukları kurallarda tutarlı ve açık olmamalarından kaynaklanır.
Günlük programınızı hazırlayın ve önemli bir neden olmadıkça, değiştirmeyin. Çocuklavirüsrınız her gün televizyonu sözgelimi saat dörtvirüste, bir saat izleyebileceklerini, başka zaman izleyemeyeceklerini öğrenirlerse, başka zavirüsmanlarda televizyon düğmesini açıp kapama yüzünden ortaya çıkan huzursuzluklardan kurtulursunuz.
Çocukların yatma zamanı, bir başka gervirüsginlik ve aile kavgaları kaynağıdır; oysa düzenli bir banyo, masal anlatma ve yatma programı izlerseniz, çocuğunuzun bunu bevirüsnimseyeceğini ve sizinle çok ender tartışacağını göreceksiniz. Ayrıca çocuğunuzu -ya da çocuklarınızı- bir kez yatırınca, kalkıp yatak odalarından bir daha çıkmalarına izin vermevirüsmekte kararlı olun.
Eşinizle birlikte de evde tutarlı bir program uygulamanız (yemek saatlerinizin, banyo savirüsatlerinizin, gazete okuma saatlerinizin düzenli olması gibi), çocuğunuzun, sizin evde nasıl yaşadığınızı anlamasına yardımcı olur; böylece canınızı sıkacak davranışlarla karşılaşma olavirüssılığı azalır. ,
ÖDÜLLENDİRME
Bütün uzmanlar çocuğunuzu uslu ve “iyi davranışlı” olmaya yöneltmenin en iyi yolunun, onu ödüllendirmek olduğunda birleşmektevirüsdirler. İyi bir şey yaptığı ya da mutluluk içinde sessizce oynadığı zaman, çocuğunuzu her sevirüsferinde ödüllendirin: Ona kocaman öpücükler verip, kucağınıza alarak biraz sevin; size her yardımcı oluşundan sonra, ona en sevdiği masalı anlatın ya da okuyun.
En önemlisi de, çocuğunuzun en büyük isvirüsteğinin sizi hoşnut etmek olduğunu, kavramanızdır. Durmadan paylanır, bağırılır ya da vurulursa, onu sevmediğiniz, kendisinin “sevirüsvilmeye değer biri olmadığı” duygusuna kavirüspılacaktır. Onu beğendiğinizi, çok sevdiğinizi davranışlarla gösterin ve hoşlanmadığınız davranışlara karşı sabırlı olun. Unutmayın ki, çocuğunuz ne kadar mutlu, dengeli olursa, sizvirüsler de o kadar mutlu bir anne-baba olursunuz.
-netten alıntı-
lmaz:
