- 24 Mayıs 2008
- 3.721
- 5.933
- 683
Selam hanımlar. Ben 32 yaşındayım. Bir oğlum var 6 yaşında. İkinci çocuk konusunda çok kararsızım. Bundan bir sene önce sorsanız, kesinlikle istemiyorum diye cevap verirdim fakat şimdi hormonlardan mı ne zıkkımsa bu düşünce peşimi bırakmıyorTabii bunda eşimin payı da büyük.
Gelelim kafamı karıştıran kısımlara. Oğluma hamile iken, oğlum böbreğime baskı yaptı ve böbreğim genişledi. Bu sebeple hamileliğim inanılmaz acı içerisinde ve kötü geçti. Böbrek ağrısı doğum sancısını tetikledi falan derken 5. aydan sonra hep hastanedeydim. Stent takıp, büyümeyi durdurabiliriz ama bebeğe enfeksiyon riski var dedikleri için onu da kabul etmedim, öyle böyle geçti. Tekrar aynı şeyleri kaldırabilir miyim bilmiyorum açıkcası.
Oğlum doğduktan sonrası da çok zordu. Kolik ve alerjik bir bebekti. Resmen memeye yapışık yaşıyordu. Abartısız söylüyorum emdiği süre boyunca 2 saat deliksiz uyumamışımdır.
Bir yandan da eğer yapacaksam acele etmem lazım yaş faktörü var ama şu an sektör değiştiriyorum. 1-2 yıl işin tamamen oturması gerekiyor. Şimdi yaparsam da bu karmaşada çok zorlanırım. Bir de destek olabilecek kimse yok yakınımızda sadece eşim ve ben varız. Siz olsaydınız ne yapardınız? Yapacak olsaydınız, sektör değişikliğinden önce mi sonra mı planlardınız? Şimdiden cevaplar için teşekkür ederim
Saydıklarınız arasında hormonal durum dışında bir tane olumlu neden yok aslında, buna rağmen isteme nedeniniz nedir sizce?Selam hanımlar. Ben 32 yaşındayım. Bir oğlum var 6 yaşında. İkinci çocuk konusunda çok kararsızım. Bundan bir sene önce sorsanız, kesinlikle istemiyorum diye cevap verirdim fakat şimdi hormonlardan mı ne zıkkımsa bu düşünce peşimi bırakmıyorTabii bunda eşimin payı da büyük.
Gelelim kafamı karıştıran kısımlara. Oğluma hamile iken, oğlum böbreğime baskı yaptı ve böbreğim genişledi. Bu sebeple hamileliğim inanılmaz acı içerisinde ve kötü geçti. Böbrek ağrısı doğum sancısını tetikledi falan derken 5. aydan sonra hep hastanedeydim. Stent takıp, büyümeyi durdurabiliriz ama bebeğe enfeksiyon riski var dedikleri için onu da kabul etmedim, öyle böyle geçti. Tekrar aynı şeyleri kaldırabilir miyim bilmiyorum açıkcası.
Oğlum doğduktan sonrası da çok zordu. Kolik ve alerjik bir bebekti. Resmen memeye yapışık yaşıyordu. Abartısız söylüyorum emdiği süre boyunca 2 saat deliksiz uyumamışımdır.
Bir yandan da eğer yapacaksam acele etmem lazım yaş faktörü var ama şu an sektör değiştiriyorum. 1-2 yıl işin tamamen oturması gerekiyor. Şimdi yaparsam da bu karmaşada çok zorlanırım. Bir de destek olabilecek kimse yok yakınımızda sadece eşim ve ben varız. Siz olsaydınız ne yapardınız? Yapacak olsaydınız, sektör değişikliğinden önce mi sonra mı planlardınız? Şimdiden cevaplar için teşekkür ederim
Ülkeden gideli çok olduSaydıklarınız arasında hormonal durum dışında bir tane olumlu neden yok aslında, buna rağmen isteme nedeniniz nedir sizce?
İs konusunda strese girip de hamilelik ile beraber işten kaçma isteği olmasın asıl sebep?
Aileden gelen aşırı iyi bir malvarliginiz yoksa, 2.cocuk yapmak yerine ülkeden gitme planı yapmanız olan çocuğunuz ve sizin için daha gerçekçi ve doğru bir karar olurdu bana göre ( ki ben öyle de yaptim)
O nedenle hormonlara ya da duygulara bakmadan, ortamı, koşulları, dünya ve ülke gerçeklerini doğru değerlendirerek insanların karar alması gerektiğini düşünüyorum.
Bu doğrultuda umarım doğru kararı verirsiniz hepiniz için.
Ben de ilk çocukta ,uykusuz gecelerde asla çocuk düşünemem dedim amaaa şimdi aklıma geliyor olsa mi diyorum.Kardes yapmamak çocuğumuza haksızlık mı bu konu hep düşündürüyor beniSelam hanımlar. Ben 32 yaşındayım. Bir oğlum var 6 yaşında. İkinci çocuk konusunda çok kararsızım. Bundan bir sene önce sorsanız, kesinlikle istemiyorum diye cevap verirdim fakat şimdi hormonlardan mı ne zıkkımsa bu düşünce peşimi bırakmıyorTabii bunda eşimin payı da büyük.
Gelelim kafamı karıştıran kısımlara. Oğluma hamile iken, oğlum böbreğime baskı yaptı ve böbreğim genişledi. Bu sebeple hamileliğim inanılmaz acı içerisinde ve kötü geçti. Böbrek ağrısı doğum sancısını tetikledi falan derken 5. aydan sonra hep hastanedeydim. Stent takıp, büyümeyi durdurabiliriz ama bebeğe enfeksiyon riski var dedikleri için onu da kabul etmedim, öyle böyle geçti. Tekrar aynı şeyleri kaldırabilir miyim bilmiyorum açıkcası.
Oğlum doğduktan sonrası da çok zordu. Kolik ve alerjik bir bebekti. Resmen memeye yapışık yaşıyordu. Abartısız söylüyorum emdiği süre boyunca 2 saat deliksiz uyumamışımdır.
Bir yandan da eğer yapacaksam acele etmem lazım yaş faktörü var ama şu an sektör değiştiriyorum. 1-2 yıl işin tamamen oturması gerekiyor. Şimdi yaparsam da bu karmaşada çok zorlanırım. Bir de destek olabilecek kimse yok yakınımızda sadece eşim ve ben varız. Siz olsaydınız ne yapardınız? Yapacak olsaydınız, sektör değişikliğinden önce mi sonra mı planlardınız? Şimdiden cevaplar için teşekkür ederim
Ben sırf çocuğumun kardeşi olsun diye yapmayacağım yaparsam. Tabi kardeşlik duygusu güzel bir duygu ama her kardeşin de iyi anlaşacağının garantisi yok. Haksızlık etmek gibi bir durum yok dolayısıyla. Kendinizi tamamen hazır hissettiğinizde olması en iyisi. SevgilerBen de ilk çocukta ,uykusuz gecelerde asla çocuk düşünemem dedim amaaa şimdi aklıma geliyor olsa mi diyorum.Kardes yapmamak çocuğumuza haksızlık mı bu konu hep düşündürüyor beni
Sağlıkla ve huzurla büyüsünlerHerkesin deneyimi biricik ama taze iki çocuklu anne olarak ikinci çocukların psikolojik olarak daha kolay olduğunu söylemem lazım. 7 aylık oldu ikincisi ben hiç anlamadım bile nasıl büyüdü. Kafam çok rahat çünkü. İlkinde böyle değildim kafa olarak. Zor günler güzel günlerden daha az benim için. İlk 2 yıl zor ama hemencecik de büyüyorlar zaten. Ama ben çok anaç ve özverili bir insanım. Çok da pratik bir yapım var. Bunlar ikinci çocuk için önemli kriterler bence.
Sağlıkla gelsin bebeğiniz. Bence çok güzel olacak iyi düşünün iyi olsunÇok benzer şeyler yaşamışız birebire nerdeyse genel hatlar tutuyor ve bugün hamile olduğumu öğrendim. Mutlu musun derseniz cevabım yok
Aslında biz tek cocukta kararlıydık. Ben içten ice çok ozeniyordum ama sağlık sikintilari nedeniyle hemen normale dönüyordum. Bir anlık kaza :) şimdiden kendimi acilde buldum yine ilaçsız tedaviler ateşim şuan 38 :/ ne biliyim hayirlisi olsunSağlıkla gelsin bebeğiniz. Bence çok güzel olacak iyi düşünün iyi olsun
Çok geçmiş olsun. İçten içe istiyormuşsunuz zaten. Olmasaydı içinizde kalacaktı. Sağlıklı sıhhatli, mutlu bir hamilelik geçirirsiniz umarımAslında biz tek cocukta kararlıydık. Ben içten ice çok ozeniyordum ama sağlık sikintilari nedeniyle hemen normale dönüyordum. Bir anlık kaza :) şimdiden kendimi acilde buldum yine ilaçsız tedaviler ateşim şuan 38 :/ ne biliyim hayirlisi olsun
Teşekkür ederim sizin içinde en iyisi olsun dilerimÇok geçmiş olsun. İçten içe istiyormuşsunuz zaten. Olmasaydı içinizde kalacaktı. Sağlıklı sıhhatli, mutlu bir hamilelik geçirirsiniz umarım
TEŞEKKÜR EDERİM ...Duygularınızı kabul etmeniz güzel ama kendinizi bir sarsın lütfen. Kız olsa da erkek olsa da sizin evladınız ve şu an istenmediğini hissediyoronun bir suçu yok dünyaya gelmeyi kendi istemedi. Gerekirse yardım alın psikoloğa gidin şu an yanınızda olan evladınızdan bir farkı yok. Aynı ilgi ve sıcaklığı karnınızdaki bebekte hak ediyor.
Allah bir kolaylığını verir siz toparlanmak isteyin yeter ki.
Benim oğlum var elbet ikinciyi kız isterim onu da tatmak isterim ama erkek olursa da hiç üzülmem. Aynı cinsiyetten daha iyi arkadaş olurlar diye düşünürüm.
Sizde olumlu yönünden bakın
Su an nasılsınızTEŞEKKÜR EDERİM ...
aslında düne kadar iyiydim. dün kayınvalidemlere gittim bebeğin cinsiyetini sordular bi oğlumuz daha oluyor dedim gülerek .. sonra tüh müh dediler kız olsaydı falan dedi ... kız çocukları daha sevdiriyor kendini falan dedi ... kimsenin kalbini kırmak istemem ama bende " sen sevmezsin olur biter o zaman dedim ... eltimin iki tane kızı var kızamı doymadın dedim " yine canımı sıktılar yani bu yüzden başka şehire taşınmak kimseyi görmek istemiyorum .nefret ediyorum herkesten...Su an nasılsınız
Her an hamile kalabileceğiniz muamma.Her hamilelik kötü geçecek diye birşey yok.Bence tam zamanı.Yerinizde olsam ikinciyi düşünürdüm.Kariyer bir şekilde geliyor.Selam hanımlar. Ben 32 yaşındayım. Bir oğlum var 6 yaşında. İkinci çocuk konusunda çok kararsızım. Bundan bir sene önce sorsanız, kesinlikle istemiyorum diye cevap verirdim fakat şimdi hormonlardan mı ne zıkkımsa bu düşünce peşimi bırakmıyorTabii bunda eşimin payı da büyük.
Gelelim kafamı karıştıran kısımlara. Oğluma hamile iken, oğlum böbreğime baskı yaptı ve böbreğim genişledi. Bu sebeple hamileliğim inanılmaz acı içerisinde ve kötü geçti. Böbrek ağrısı doğum sancısını tetikledi falan derken 5. aydan sonra hep hastanedeydim. Stent takıp, büyümeyi durdurabiliriz ama bebeğe enfeksiyon riski var dedikleri için onu da kabul etmedim, öyle böyle geçti. Tekrar aynı şeyleri kaldırabilir miyim bilmiyorum açıkcası.
Oğlum doğduktan sonrası da çok zordu. Kolik ve alerjik bir bebekti. Resmen memeye yapışık yaşıyordu. Abartısız söylüyorum emdiği süre boyunca 2 saat deliksiz uyumamışımdır.
Bir yandan da eğer yapacaksam acele etmem lazım yaş faktörü var ama şu an sektör değiştiriyorum. 1-2 yıl işin tamamen oturması gerekiyor. Şimdi yaparsam da bu karmaşada çok zorlanırım. Bir de destek olabilecek kimse yok yakınımızda sadece eşim ve ben varız. Siz olsaydınız ne yapardınız? Yapacak olsaydınız, sektör değişikliğinden önce mi sonra mı planlardınız? Şimdiden cevaplar için teşekkür ederim
Ben tek çocuk olarak büyüdüm.Babannemin anneme baskı yaptığını bilirim birdaha doğur diye.Cok iticiydi.Bu arada benim 1.5 yaşında kardesim öldükten sonra aramızda 7 yaş vardı.Annem ile babama tekrar nasip olmadı evlat.bizim ve cocuklarimizin yasi benzer. Ben ikinciyi istiyorum ama olursa olur olmazsa olmaz modundayim. Gidip tup bebek yapacak kadar degil mesela. Kardeslik bir insanin sahip olabilecegi en guzel duygu. Oglumun tek cocuk olmasini istemiyorum. Kendime 35e kadar zaman koydum olmazsa defteri kapatiyorum diye. Tabi ki herseyden once saglik.
Allah İnşallah size de nasip eder.Dayim ile anneannem arasında 44 yaş var.Yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki.
Alternatiflerimin olmasını, işimle ikinci çocuğum arasındaki dengeyi oluşturmaya çalışırken yaşayacağım muhtemel telaşları.
Şimdi 32 yaşında olmayı, ilk çocuğumun sağlıklı bir şekilde 6 yaşında olmasını. Genç bir anne olmayı.
O kadar imrendim ki sana şimdi dert gibi görünen bu şeylere.
Ama kırk iki yaşındayım, önümde zaman az, hiç çocuğum olmadı, kariyerime devam edemedim vesaire.
Ama böyle seçenekleri olan kadınları okumak bana yine de kendimi iyi hissettirdi. Her gebelik aynı komplikasyonlara sebep olacak değil, her bebek kendi hikayesi ile gelir dünyaya.
Bence bu kadar şeyi tek başına başarabildiysen, o kariyer basamaklarını da sabırla tırmanacağına inanıyorum.
Mevla, dağına göre kar verirmiş derler.
Gönlünü ferah tut, yıllar içinde vücudun elbette kendini toparlamıştır biraz daha. Şimdi, daha bilinçli ve daha güçlü bir anne olabilirsin. Benim inancımın ne önemi olur bilmiyorum ama, ben de çevremde bana biraz inanan insanlar olması için neler vermezdim.
O nedenle, okyanusta damla belki ama iyi dileklerim seninle.
(İçtenliğim hissedilsin diye sen diliyle yazdım, yoksa kolay kolay yapmam öyle şeyler.)
Hakkınızda hayırlısı neyse, kolaylıkla yaşansın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?