- 25 Ocak 2024
- 58
- 75
- 36
- Konu Sahibi ikiodabisalonnn
- #1
Şaka maka bu yıl tamı tamamına 36 oluyorum ve hayatımda duygusal en ufak birsey olmadan bu yaşa bi kac aya yol alıyorum.
Artık ciddi ciddi dokunuyor bana bu yaşa bu kadar yalnız girmek insanın bu yasina kadar hic mi duygusal flört tarzında birseyi olmaz hayır olmadi olmuyor.
Eskiden evlilik üzerine hayaller kurardim mutlu yuva karakterli benzer yasam felsefesine sahip ilgi alanlarimiz yasayışımız benzer biriyle mutlu huzurlu bir evlilik.
Sonra kriterler azaldı dustu yavas yavaş en son ya biri olsunda beni sevsinde evlenmesede olur boyutuna gectim yakında sanırım nefes alsın yeterle zirveyi görecegim...
Umudumla beraber artık yavas yavaş karakterimide kaybedecekmişim gibi geliyor
Yasantıma oldukca dikkat eden düzgün karakterde biriydim git gide ben hayata bakis acim kisiligimde degismeye başladı ilk zamanlar hayatimda bu kadar yalniz olunca acaba kalbim mi kötü o yüzden mi nasip olmuyor diye düşünmeye basladım ama ben kimsenin kötülüğünü isteyen başkasının mutsuzluğuyla mutlu olan biri olmadım kimsenin kocasına sevgilisini ayartmadim ama boyle insanlarin bile cok mutlu olduğunu görünce mevzunun kalple niyetle bi alakası olmadığını idrak ettim.
Burda baska platformlarda yalnızlıkla ilgili yüzlerce başlığı okudum orda verilen önerileri dikkate aldım yeni cevreler edindim sosyallestim tatillere gittim turlara katıldım ama degisen hicbirsey olmadı.
Duygusundanda vazgectim ama artık cinsel anlamda birseyler yasamamis olmak yasimin gecmesi bu duygulardan uzak olmakta uzuyor mesela en son tatilde biriyle tanistim cok ilgili alakaliydi ama konusunca amacının sadece cinsellik oldugunu belirtti baska bir kisiyle sanal ortamda tanistim bi sure sonra onunda aynı düsüncede oldugunu konusmalarindan anladım
Biriyle duygum olmadan birsey yasamak istemiyorum ama git gide bu yalnizliktan bile bile yanlis yaparsam diye korkuyorum kaygilaniyorum bazende hicbisey yasamadigim icin ya ilerde cok pisman olursam diye dusunuyorum yani bisey yasamadım diye onurlu insan ödülü mü verilecek bana diyorum.Belkide duygum yok diye dusundugum icin degilde bilinc altinda yatan toplum cevre din baskasinı ben duyguya bagliyorum.
Cevremde toplasanız yalnız 3 insan bulmazsınız olanında ara ara flort tarzı yakınlıklari oluyor kendimi son mohikan gibi hissediyorum bazen birinin sarılmasına o kadar ihtiyac duyuyorun ki inanın susamak gibi bisey yani birinin icten bi sarılmasına hatalar yapabilirim gibi geliyor
Mevzuyu toparlayamadım ama bu konular ne arkadas cevresinde konusuluyor nede bu yakınlıkta bi arkadaşım var
Artık ciddi ciddi dokunuyor bana bu yaşa bu kadar yalnız girmek insanın bu yasina kadar hic mi duygusal flört tarzında birseyi olmaz hayır olmadi olmuyor.
Eskiden evlilik üzerine hayaller kurardim mutlu yuva karakterli benzer yasam felsefesine sahip ilgi alanlarimiz yasayışımız benzer biriyle mutlu huzurlu bir evlilik.
Sonra kriterler azaldı dustu yavas yavaş en son ya biri olsunda beni sevsinde evlenmesede olur boyutuna gectim yakında sanırım nefes alsın yeterle zirveyi görecegim...
Umudumla beraber artık yavas yavaş karakterimide kaybedecekmişim gibi geliyor
Yasantıma oldukca dikkat eden düzgün karakterde biriydim git gide ben hayata bakis acim kisiligimde degismeye başladı ilk zamanlar hayatimda bu kadar yalniz olunca acaba kalbim mi kötü o yüzden mi nasip olmuyor diye düşünmeye basladım ama ben kimsenin kötülüğünü isteyen başkasının mutsuzluğuyla mutlu olan biri olmadım kimsenin kocasına sevgilisini ayartmadim ama boyle insanlarin bile cok mutlu olduğunu görünce mevzunun kalple niyetle bi alakası olmadığını idrak ettim.
Burda baska platformlarda yalnızlıkla ilgili yüzlerce başlığı okudum orda verilen önerileri dikkate aldım yeni cevreler edindim sosyallestim tatillere gittim turlara katıldım ama degisen hicbirsey olmadı.
Duygusundanda vazgectim ama artık cinsel anlamda birseyler yasamamis olmak yasimin gecmesi bu duygulardan uzak olmakta uzuyor mesela en son tatilde biriyle tanistim cok ilgili alakaliydi ama konusunca amacının sadece cinsellik oldugunu belirtti baska bir kisiyle sanal ortamda tanistim bi sure sonra onunda aynı düsüncede oldugunu konusmalarindan anladım
Biriyle duygum olmadan birsey yasamak istemiyorum ama git gide bu yalnizliktan bile bile yanlis yaparsam diye korkuyorum kaygilaniyorum bazende hicbisey yasamadigim icin ya ilerde cok pisman olursam diye dusunuyorum yani bisey yasamadım diye onurlu insan ödülü mü verilecek bana diyorum.Belkide duygum yok diye dusundugum icin degilde bilinc altinda yatan toplum cevre din baskasinı ben duyguya bagliyorum.
Cevremde toplasanız yalnız 3 insan bulmazsınız olanında ara ara flort tarzı yakınlıklari oluyor kendimi son mohikan gibi hissediyorum bazen birinin sarılmasına o kadar ihtiyac duyuyorun ki inanın susamak gibi bisey yani birinin icten bi sarılmasına hatalar yapabilirim gibi geliyor
Mevzuyu toparlayamadım ama bu konular ne arkadas cevresinde konusuluyor nede bu yakınlıkta bi arkadaşım var
gercejtwn cevremde neredeyse bekar akranım hiç yok
