Bıktım kendimden

Arkadaşlar biliyorum bıktınız benden ama bu depresyon geçmiyor,bu hayat çok uzun geliyor gözümde büyüyor,birde kendimide sevmiyorum çok dayanıksız biriyim,herşey zor geliyor kaçıyorum,kendimi tanıyamıyorum ben kimim diye soruyorum,birşey yapınca bunu benmi yaptım diyorum,ama bu hayat uzun yaşamak istemiyorum takıntısı hiç gitmiyor sanırım öğrenilmiş çaresizlik içine düştüm,gün doğduğu sürece bu depresyon hep devam edecek sanıyorum,acaba bu durum geçicimi?geçen sene temmuzdan beri bu haldeyim,ilaç kullanıyorum 4 aydır ama etkisi yok acaba 6 ay kadar beklememmi gerek tam etkisini,ama bu düşünce hayat boyunca böyle kalır diye çok korkuyorum çünkü iyice yerleşti artıkya hayatım boyunca böyle düşünürsem?düşünmek bile istemiyorum,sabah olunca işte yine sabah oldu ve hep olacak diyorum,normal birşey olduğunu kabullenemiyorum ve birşeyler yapmaya çalışıyorum ama çok zorlanıyorum,çok saçma bir düşünce biliyorum ama beynime bunu kabul ettiremiyorum,birde çok unutkan oldum bu depresyon yüzünden konsantre de olamıyorum 2 saat sürüyor basit bir iş,acaba tükenme noktası bumu ne yapacağımı bilmiyorum yataktan zar zor çıkıyorum

Bekar mısınız yada evli çocuk falan var mı yalnız mı yasıyorsunuz

Evliyim bir oğlum var,Almanya’da yaşıyorum

Arkadaş edinebilseniz iyi olur. Ben de sizin gibiydim tıpkı. İçimde yaşayamıyorum bir çok şeyi. İlla ki anlatmam gerekiyor birilerine öyle rahatlıyorum ve kendime geliyorum. Destekçi bir çevreye sahip olmak nimet yerine geçiyor gerçekten.

Stephanie Valentino .!.:

Arkadaş edinebilseniz iyi olur. Ben de sizin gibiydim tıpkı. İçimde yaşayamıyorum bir çok şeyi. İlla ki anlatmam gerekiyor birilerine öyle rahatlıyorum ve kendime geliyorum. Destekçi bir çevreye sahip olmak nimet yerine geçiyor gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

Nasıl kurtuldunuz peki bende anlatıyorum arkadaşlara ama geçmiyor,hiç bir şey yapmak istemiyorum,birde kendi varlığımı kabul edemiyorum kendimden nefret ediyorum resmen,hayat demek sorumluluk demek benim için mücadele etmek istemiyorum sanki

Kendinnizden nefret etme sebebiniz depresyon mu kuzum bir seyler tetikliyordur, bu durumu onu ortadan kaldirmaya calissak?

ozelbir_i .!.:

Kendinnizden nefret etme sebebiniz depresyon mu kuzum bir seyler tetikliyordur, bu durumu onu ortadan kaldirmaya calissak?

Genişletmek için tıkla...

Evet depresyon da bir sebep ama kendimi düşüncelerimi işe yaramamazlığımı,tembelliğimi,mücadele etme yeteneğim olmamasını sevmiyorum işte,hayattan çok sıkıldım hiç zevk almıyorum,tırnak etlerimi yiyorum çocukluğumdan beri böyleyim,şimdide yaşamak istemiyorum kendime tahammül edemiyorum

erayim .!.:

Evet depresyon da bir sebep ama kendimi düşüncelerimi işe yaramamazlığımı,tembelliğimi,mücadele etme yeteneğim olmamasını sevmiyorum işte,hayattan çok sıkıldım hiç zevk almıyorum,tırnak etlerimi yiyorum çocukluğumdan beri böyleyim,şimdide yaşamak istemiyorum kendime tahammül edemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Kuzum kendinize sarmissiniz ne kadar acimasizsiniz kendinize karsi ,yani her insan ayni degil bu yasa kadar gelmissiniz bir duzeniniz var tam olarak ne yapmak istiyordunuz yapamayip kendinize bu kadar kizdiniz?olumsuz dusuncelere bogulmussunuz

Benim ablam cok agir depresyon gecirdi k.validesi yuzunden seneler sonra birden ortaya cikti ama zamanla duzeldi boyle kalmaz merak etmeyin elbet biter ama siz kendinizi bu sekilde dusunmemeye calisin olumlu yonlerinize odaklanin ne munasebet ise yaramazim vs alginiz bozulmus belki boyle olmaniza sebep baska insanlardi ama siz sucu kendinize yuklediniz olamaz mi?

ozelbir_i .!.:

Kuzum kendinize sarmissiniz ne kadar acimasizsiniz kendinize karsi ,yani her insan ayni degil bu yasa kadar gelmissiniz bir duzeniniz var tam olarak ne yapmak istiyordunuz yapamayip kendinize bu kadar kizdiniz?olumsuz dusuncelere bogulmussunuz

Genişletmek için tıkla...

Evlenip Almanya’ya geldim burayı sevmiyorum ama 10 yaşında oğlum var bırakıp gidemiyorum,zaten senelerdir depresyon hastasıyım bıktım artık yaşamaktan,kendim olarak yaşamak istemiyorum,misal en basit yemek yapmak bile düşüncesi midemi bulandırıyor,hiç sorumluluk alamıyorum diğer insanlar gibi değilim armut piş ağzıma düş modundayım,bu şekilde nasıl yaşayayım koca bir ömrü,düşündükçe iyice kötü oluyorum,umarım ilaçlar işe yarar sabrediyorum ama nereye kadar bilmiyorum

erayim .!.:

Nasıl kurtuldunuz peki bende anlatıyorum arkadaşlara ama geçmiyor,hiç bir şey yapmak istemiyorum,birde kendi varlığımı kabul edemiyorum kendimden nefret ediyorum resmen,hayat demek sorumluluk demek benim için mücadele etmek istemiyorum sanki

Genişletmek için tıkla...

Özgüven eksikliği var sizde. Çevreniz veya eşiniz tarafından eziliyor musunuz? Her hareketiniz onlar için bir başarısızlık mı? Ya da en küçük bir hareketinizde bile bana ne derler diye düşünüyor musunuz? Hal böyleyse eğer, ciddi bir özgüven kaybı var çevrenizden kaynaklı. Size böyle dendikçe, çevre size kötü kötü baktıkça insanın içinde kendini yetersiz görmesi ve sevmemesi başlıyor. Tıpkı sizin gibi nefret ediyor kendinden. Ben arkadaşım, annem ve psikoterapi sayesinde daha kendime geldim. Ha beni depresyona sokan etkenlerden de olabildiğince uzak kaldım hatta hayatımdan çıkardım. Size tavsiyem önce bir psikolog ile işe başlamanız olacaktır.

ozelbir_i .!.:

Benim ablam cok agir depresyon gecirdi k.validesi yuzunden seneler sonra birden ortaya cikti ama zamanla duzeldi boyle kalmaz merak etmeyin elbet biter ama siz kendinizi bu sekilde dusunmemeye calisin olumlu yonlerinize odaklanin ne munasebet ise yaramazim vs alginiz bozulmus belki boyle olmaniza sebep baska insanlardi ama siz sucu kendinize yuklediniz olamaz mi?

Genişletmek için tıkla...

Ablanız yine biri yüzünden girmiş ben ortada bir sebep yokken giriyorum hep bu kaçıncı depresyon sayamıyorum artık saçma sapan düşüncelerden dolayı giriyorum depresyona kendi beynim üretiyor bunları ama engel olamıyorum,hep bir bunalım hissi mideme vuruyor sebep yok neden böyleyim ben de bilmiyorum ama dayanamıyorum bazen,neden dünyaya bu şekilde geldim hep sorguluyorum

erayim .!.:

Evlenip Almanya’ya geldim burayı sevmiyorum ama 10 yaşında oğlum var bırakıp gidemiyorum,zaten senelerdir depresyon hastasıyım bıktım artık yaşamaktan,kendim olarak yaşamak istemiyorum,misal en basit yemek yapmak bile düşüncesi midemi bulandırıyor,hiç sorumluluk alamıyorum diğer insanlar gibi değilim armut piş ağzıma düş modundayım,bu şekilde nasıl yaşayayım koca bir ömrü,düşündükçe iyice kötü oluyorum,umarım ilaçlar işe yarar sabrediyorum ama nereye kadar bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Bence dinlenmeye ihtiyaciniz var kuzum yemek yapmak zaten basli basina kadinlarin problemi ne yapsam yika topla gunluk rutinler bu hastalikla beraber daha cok zorlar ayrica cocuk buyutmekte kolay degil hangi anneye sorsaniz bu boyle ilaclari aksatmayin ama oz deger hakkinda videolar izleyin kendinizi motive edin esinizden yardim isteyin zorlandiginizda cocugunuza kendine yetebilmeyi ogretmeye baslayin size ufak yardimlarda bulunsun gibi hem sorumlulugu ogrenir hem onun varligi sizi destekler manevi anlamda ,sabirli olun birde bire olmaz zamanla sagliginiza kavusursunuz ama sakin cocukkende boyleydim diyerek kendinizi degersizlestirmeyin

erayim .!.:

Ablanız yine biri yüzünden girmiş ben ortada bir sebep yokken giriyorum hep bu kaçıncı depresyon sayamıyorum artık saçma sapan düşüncelerden dolayı giriyorum depresyona kendi beynim üretiyor bunları ama engel olamıyorum,hep bir bunalım hissi mideme vuruyor sebep yok neden böyleyim ben de bilmiyorum ama dayanamıyorum bazen,neden dünyaya bu şekilde geldim hep sorguluyorum

Genişletmek için tıkla...

Olumsuz dusunceler insani hayattan bezdirir Okb yi bir arastirin asilmayacak vir rahatsizlik degil

Sonuçta buda depresyon geçer diye düşünüyorum,daha önce ilaçlar işe yarardı ama sanırım artık onlarda yaramıyor

Stephanie Valentino .!.:

Özgüven eksikliği var sizde. Çevreniz veya eşiniz tarafından eziliyor musunuz? Her hareketiniz onlar için bir başarısızlık mı? Ya da en küçük bir hareketinizde bile bana ne derler diye düşünüyor musunuz? Hal böyleyse eğer, ciddi bir özgüven kaybı var çevrenizden kaynaklı. Size böyle dendikçe, çevre size kötü kötü baktıkça insanın içinde kendini yetersiz görmesi ve sevmemesi başlıyor. Tıpkı sizin gibi nefret ediyor kendinden. Ben arkadaşım, annem ve psikoterapi sayesinde daha kendime geldim. Ha beni depresyona sokan etkenlerden de olabildiğince uzak kaldım hatta hayatımdan çıkardım. Size tavsiyem önce bir psikolog ile işe başlamanız olacaktır.

Genişletmek için tıkla...

Evet bugün psikolog ile görüştüm artık devam edeceğim düzenli,öncelikle kendime şevkat göstermekle başlamayı öğretecek daha sonra özgüven üzerinde çalışacağız

Sizin adınıza çok sevindim Ruhunuzun iyileşmesi dileğimle

erayim .!.:

Evet bugün psikolog ile görüştüm artık devam edeceğim düzenli,öncelikle kendime şevkat göstermekle başlamayı öğretecek daha sonra özgüven üzerinde çalışacağız

Genişletmek için tıkla...

erayim .!.:

Evet bugün psikolog ile görüştüm artık devam edeceğim düzenli,öncelikle kendime şevkat göstermekle başlamayı öğretecek daha sonra özgüven üzerinde çalışacağız

Genişletmek için tıkla...

Merhabalar,
Maddi durumunuz yeterli ise uzman desteği yanında birde aile dizimine gidin mutlaka. Bu sürekli depresif hal belki size ait olmayabilir, uzak atalarınızdan birinin aşamadığı bir sorunu morfogenetik alandan sahiplenmiş olabilirsiniz.

İşte çalışıyorsanız bırakın. Yemeği, temizliği de başkaları yapsın. Maddi imkanınız varsa tabii. Siz hiçbir şey yapmayın. Tek bir kursa yazılın yoga, dans ya da aşçılık gibi sadece onla meşgul olun bir süre. Motivasyon açığınızı gelişiminizi görmek anca kapatır. Yoksa ev temizle yemek yap gibi monoton olaylar da gelişim olmayınca bunalabilirsiniz