• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Biktim artik..

Kendimi cok yalniz hissediyorum.
Biktim usandim her seyden.
Beni asla sevemeyen, sevmeye dahi cabalamayan,surekli elestiren, cocuklugumdan beri "beceriksiz" diyen,kusurlarimi yuzume carpan,kilomla dalga gecen, beni hayatimin her onemli aninda yalniz birakan bir "annem"var.
Ayni evde yasarken - ki aksamdan aksama evi kullanmaya basladim son zamanlarda - onda bile mutfaga girip kendime bisey hazirlamamdan rahatsiz oluyordu. Insanin kendi evinde mutfaga girememesi.. Evet bunu bile yasadim.
Ablam esinden ayrildi,bizlerle birlikte yeniden hayata basladi. Annem ona oyle kucak acti ki lutfen yanlis anlamayin ben de cok mutluyum ablam icin.
Ama annemin ablama annelik yaptigini gorurken beni bu kadar dislamasi.. Icimi acitiyordu. Artik umursamiyorum.
Borclarim oldugundan ayri eve cikamiyodum ama babamin destegiyle ayri eve cikabildim. Inanin ilk kez kendimi mutlu, huzurlu ve ozgur hissediyorum. Ben evden cikinca annemin ilk tepkisi ne oldu dersiniz ?
evin anahtarini istemek:)

Bugun canimi sıkan asil seyi anlatmak istiyorum.
Babam aradi aksam. Aksam yemege niye gelmedin kizim dedi,annen o kadar cagirmis ayip etmissin kusluk olmaz vs vs.
Sok gecirdim ya. Kimse beni bi yere cagirmadi ki dedim. Bu arada babam annemin yaptiklarini bilir, kavgalari hep bu yuzdendir.
Tamam dedi kapatti.
Ablam aradi ondan sonra. Vay efendim ben ortaligi karistirmisim. Simdi mutlu muymusum,babama hemen yetistirmisim.
Annemi zaten bilmiyor musum, beni aramislar da telim kapaliymis. ( telefonum sadece bir ara metroda kapaliydi ki mesaj da atabilirlerdi.)
Annemle babam tartismislar,ablam da beni azarliyor.
Aile saadetlerine golge dusuruyorum.
Aksam yemegine cagirmayacak kadar benden nefret eden anneme ben ne yapmis olabilirim

Gercekten yoruldum. Ablama da cok cok kizdim. Ablaligina bir ton laf saydirip suratina kapattim. Ben ki insanlara sesini yukseltmekten rahatsiz olurum. Geldigim son nokta bu.

Babama bunu soyledim diye kotu olan ben miyim ? Annemden zaten bir "annelik" beklentim yok ama bu kadar yalan dolan bana fazla.

Icimi dokmek istedim. Sadece cok yalnizim.
Yazinin "annem"den sonrasini okumaya gerek duymadim. Bazi anneler evlatlarinin kalplerinde en derin yaralari hic düsünmeden acabiliyorlar.. Bikmislik hissinizin yegane nedeni annenizdir..
 
Ne kadar sanslisiniz.
28 yasindayim ve 28 yildir annemin bana sevgisini hissedemedim. Ozellikle son donemlerde anlamsiz bir ofke hissediyordum.
Anahtar evimin anahtari degil, onlarla yasadigim evin anahtarini.
Hani oyle oraya kafama estiginde gidemeyeyim diye.
Inanin ablami cozemiyorum, bugune kadar hep destektim. Simdi yeniden universiteye gidiyor orayi kazanmasi icin en az onun kadar ugrastim. Su an annemle ikisi bir olup beni tamamen disladilar.
Anneme alistim da ablamin yaptiklari canimi yakiyor.
Babami da inandirmislar bugun.
Cok tesekkurler yazdiginiz icin.
konuyu okurken yeni çıktıgınız evin anahtarını istedi anlamıştım burda şok oldum
 
Tek çocuk istiyordu madem önlemini alsaydı, bu ne bencillik!
Ama iyi ki almamış da siz dünyaya gelmişsiniz. İnsan ailesini seçemiyor maalesef. Takmayın demekle olmuyor biliyorum ama gerçekten bu yaştan sonra üzülüp canınızı sıkmayın. Belli ki değişmeyecek. O da öyle deyip geçin. Çok görüşmeyin.
Ailenizden bunaldığınız için yanlış bir evlilik yapmayın. Siz güçlü bir kadınsınız eminim. Umarım en doğru seçimleri yaparsınız ve kendi kurduğunuz ailenizde mutlu olursunuz :KK68:
 
Ya cok tesekkur ederim. Inanin o kadar mutluyum ki ayri evde oldugum icin.
Zorluk cekiyorum ama olsun. Huzurum olsun yeter diyorum.
Annemi sildim,yuzunu gormek dahi istemiyorum. Ablam deseniz o da bugun bitti benim icin. En cok da babami kandirmalarina uzuluyorum tek uzuntum babamin da beni yalniz birakacak olmasi.
Cocuklugumdan beri yanimda olan tek insan babamdi. O da giderse yapayalniz kalacagim.
Haklisiniz, ben de konusmak istemiyorum.
Allah bahtinizi açık etsin. İnşallah bundan sonra mutlu olursunuz. İsterseniz hayırlı güzel bir yuvaniz okur inşallah. Hayvan sahiplenseniz mesela? Kedi veya kopek. Belki kuş size yoldaş olur.
 
Annen narsist. Gaslighting uygulamis sana o yemek konusunda.
Annenin birak ablani sevmesini kendisini dahi sevmez inan bana. Ortaligi karistiran annen sen degil. Ablan da ogrenir er yada gec. Ortada manipulasyon varsa ablana veya babana kirilman manasiz olur.
Babanla bagini koparma. Kendi hayatini ozelini annenin kulaklarindan mumkunce uzak tut. Cok acimasiz olur boyleleri.
Sana hasta demesine bakma..kendisi hasta. Yansitma yapiyor klasik.
Umarim cok mutlu olursun. Ayri eve cikmakla en iyisini yapmissin.
Ablana da aciklama geregi duyma annenin nasil biri oldugu cunki basaramazsin ve annen daha da saldirir sana.
Zamana birak. Ve istersen psikologa git. O hissettigin ofkeyi cok iyi bilirim.
Yalniz anne de pek kizma. Hastalik bu cunki. Ama ondan uzak durmanda fayda var. Kimse kimseyi degistiremez. O ancak kendi istedikten sonra degisir.
Huzuruna ve mutluluguna odaklanmaya devam.
Onemli konularda annenle mesaj yolundan iletisime gec. Kivirma sansi olmasin. Ne olur ne olmaz..
 
Ablanla anneni kafa kafaya tokuşturabilirim çok sinirlendim. Ben de bir ablayım onun arayı bulması lazım. Aranız iyi olsun diye uğraşacağına daha da körüklemiş.

Umarım hep mutlu olursun. Kendi ayaklarının üzerinde durabilmene sevindim.
 
Sen bir yanlış yapmamışsın hiç kafana takma üzülme hayatına bak
Her doğuran anne olamıyor malesef
 
Anneler yapiyor öyle şeyler bazen :/ benim annem de bana çok soğuktur. Iki yaş küçüm erkek kardeşimi çok sever. Bir de 15 yaş kücük erkek kardesim var onu da sever. 15 yaş kücük olan engelli onu sevmesi tamam. Ama diger kardesimi cok sevip bana cok soguk davranmasi... hic anlayamiyorum. Ya kiz evlat oldugum icin ya da bebekligimi babannemle gecirdigim icin. Bilemiyorum. Ama artik üzülmeyi biraktim. 27 yasindayim. Onu böyle kabullendim. Takmamayi öğrendim. Simdi yaptigi bazi şeyleri eskiden yapsa çok aglardim mesela. Siz de alismaya calisin. Degisse 28 senedir degisirdi.
 
Anneler yapiyor öyle şeyler bazen :/ benim annem de bana çok soğuktur. Iki yaş küçüm erkek kardeşimi çok sever. Bir de 15 yaş kücük erkek kardesim var onu da sever. 15 yaş kücük olan engelli onu sevmesi tamam. Ama diger kardesimi cok sevip bana cok soguk davranmasi... hic anlayamiyorum. Ya kiz evlat oldugum icin ya da bebekligimi babannemle gecirdigim icin. Bilemiyorum. Ama artik üzülmeyi biraktim. 27 yasindayim. Onu böyle kabullendim. Takmamayi öğrendim. Simdi yaptigi bazi şeyleri eskiden yapsa çok aglardim mesela. Siz de alismaya calisin. Degisse 28 senedir degisirdi.
Bir de 6 yıl sonra olmusum ben. Simdi benim de cocugum olmuyor. Olsa sevgi manyagi yaparim heralde. Ama iste...
 
Back