Evlendiğimden beri hiç kocamı göndermek için kalkmadım, öğlen gittiği zamanlar dahil.
10 dk tıkış tepiş kahvaltı yapacak diye uykumdan uyanıp, hizmet edip, bütün gün boş boş oturamam.
Bu sebeple illa bir şeyler yiyecekse geceden hazırlar, fanusla masaya koyarım, yerse yer.
Tatil günlerinde genelde beraber kalkar, hazırlarız.
Bazı zamanlarda o hazırlayıp uyandırır, ya da ben hazırlarım.
Kısaca uyanmak, kahvaltı ya da yemek hazırlamak, ev hizmeti yapmak ilgi midir?
Akşam eve geldiğinde güler yüzle karşılamak, o istemeden sevdiği şeyi (örneğin kahve ya da çay) yapmak, baş başa güzel sohbet etmek, ev içerisinde ikinizin rahatı adına yasaklamalar koymamak, ikiniz için bir film seçmek ve akşamı organize etmek benim için ilgidir ve yaptığım bundan öteye geçmez.
Onun da bana gelirken sevdiğim çikolatayı alması ya da sevdiğim bir şeyi eline alıp gelmesi son derece mutlu eder.
Fazlasını ancak ne zaman görürsem, o zaman yaparım.
Burada verilen tavsiyeler bana hiç mi hiç uymuyor, erkek diye başımın tacı edecek halim yok.
Şuanda da bir erkek bebek bekliyorum.
Annesine yardım eden, ev işinden anlayan, kadınlara sonsuz saygılı bir çocuk yetiştirme planım var.
Aman aslan oğlum, paşam diye sevip kral gibi yaşatmayacağım.
O asıl ileride evleneceği kadını mutlu etmenin inceliklerini annesinde öğrenecek ve dünyanın eşit olduğunu bilecek.
Kısaca bir kadının eşine yapabileceği en güzel şey, aşkla bakmaktır, gerisi teferruattır.