Hiç bi erkek için,çoooook sevdiğim bi erkek için bile çok fazla bi fedakarlık yapmam çünkü o insan canımı yakınca en çok yaptıklarıma üzülüyorum,fedakarlıklarıma üzülüyorum,aptallığıma üzülüyorum,kendimi çok aptal gibi hissediyorum,keşke diyorum kılımı kıpırdatmasaydım,ben ona neler neler yaptım,nelerden vazgeçtim o beni nsl üzdü diye kendi kendimi doldurup duruyorum,o yüzden kocam için bile olsa ben kimse için kendimden taviz vermemeyi öğrendim,bazı durumlarda taviz veriyomuş gibi görünüp vermemeyi öğrendim,en azından canım yanınca kendimi aptal gibi hissetmiyorum bölece,çünkü en iisi gelse de insanın canını yakıyor,üzülüyor,hele ki erkekler....
Başkasına bakmaları,karı kız muhabbetleri,ihanetleri falanları filanları derken hepsinin canı cehenneme
hiç bi erkek için hiç bişiyimden taviz vermem ama veriyomuş gibi oynarım,onlar bunu hakediyolar bence..