Beynimde Çakan Şimşekler ve Panik Atak

Orodrethica

Guru
Kayıtlı Üye
22 Temmuz 2008
194
0
33
Kızlar merhaba,

Son birkaç gündür çok zor dönemlerden geçiyordum. Normalde gayet hayatım düzende, sosyal fobisi olmayan, tam aksine sürekli insan önünde olan biriyim. Kimi zaman reklam çekimleri kimi zaman seslendirme gibi aktivitelerle çok "sosyal" bir mesleğim var. 3 sene önce kurduğum bir de küçük bir yayıncılık şirketim var, bu bende biraz stres yapıyor ancak kendi işim olması dolayısıyla mutlu bir stresti bence.

Lakin 2 gün önce, otobüste eve giderken fenalaştım. İnsanlar üzerime üzerime gelmeye başladı, kalbim çok hızlı atmaya, gözlerim sanki başka birinin gözleriyle görüyormuş gibi hissetmeye ve sesler yankılanmaya başladı. Ölüm gibiydi kızlar kendimi nasıl sokağa attığımı hatırlamıyorum. Ardından da sinir bir mide bulantısı ile sokaklarda sendeleye sendeleye yürümeye başladım. Bir taksi ile en yakın hastanenin aciline kaldırıldım. Hem nörolojik hem de kulak testleri(baş dönmesi için) ufak testler yapıldı ve bişey çıkmadı sonunda serumla sakinleştirici verildi. Bu sizce de panik atağa benzemiyor mu?

2 gün oldu ve ben dışarı çıkmaya korkuyorum, sorf korku olsa iyi! Üzerimde müthiş bir yorgunluk ve kafamın içinde sanki beynimde çakan şimşekler var. Böyle birden beynime elektrik çarpıyor "zınn" diye 1 saniye falan sürüyor. İşime gidemiyorum, sokağa çıkamıyorum. Ne yapmam lazım,nolur bana yardım edin çok zor durumdayım!
 

anlattıklarınız panik ataga benziyor bende yaşıyorum ama en iyi çözüm psikiyatrise gitmek size vericegi ilaçlar sayesinde bunlardan hızla kurtulursunuz geçmiş olsun
 
geçmiş olsun sanırım panik atak bu yaşadığın, benimki de seninkine benziyordu çünkü. psikiyatriste git, geciktirme derim...
 
anlattıklarınız panik ataga benziyor bende yaşıyorum ama en iyi çözüm psikiyatrise gitmek size vericegi ilaçlar sayesinde bunlardan hızla kurtulursunuz geçmiş olsun

nekadar sürede geçiyor...bende psikoloğa gidiyorum..4 aydır.. evet gelişmeler oldu ancak..korkular endişeler hiç bitmiyor
 
benimde 6 sene öncesine dayanan panik atağım otobüste başlamıştı.Otobüsü yakalamak için durağa koşmuştum ve nefes nefese bindiğimde öleceğimi zannetmiştim.O gün bugündür de malesef üzerime yapıştı.İlk zamanlar bende dışarı çıkamıyordum,tek başıma hiçbirşey yapamıyordum hep aynı şeyi yaşayacağımı düşünüyordum.Doktora gittim ilaç kullanmaya başladım ancak devlet hastanesi olduğu için ilacı verip gönderiyordu.ilk 3 sene falan bu şekilde zorluklarla geçti.bu arada işe başladım otobüse binmeye alıştım.2009 senesinde de evlendim sorumluluk aldıkça rahatsızlığımı unutmaya başladım.tekrar rahatsızlık vermeye başlayınca özel bir doktora gittim 2010 dan beride düzenli olarak gidiyorum ve hayatım tamamen değişti ilaçların dozunu fazlasıyla düşürdük.Fakat tam anlamıyla bırakamıyorum ve artık çocukta düşünüyoruz şu anda da bu
beni strese sokuyor.Kısaca yalnız olmadığını anlatmak için yaşadıklarımı yazdım.İnsan o an bişey olmayacağını ve bunu gelip geçici olduğunu düşünmeli ben en azından bunu öğrendim.umarım durumun geçicidir çünkü yaşayan bilir karşısındakinin durumunu.Sağlıcakla kal...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…