- 24 Kasım 2009
- 9.682
- 80
- 158
Arkadaşlar, bu forumda ilk konum. Forumu uzun zamandır takip ediyorum, ancak bu bölümde konu açma boyutuna ulaşacak kada büyüttüğüm bir sorunum olmamıştı sanırım, hiç yazma ihtiyacı duymadım.
Ancak dün sanırım bazı şeyler koptu ve ben kafamı toparlayamıyorum ne yapacağımı bilemiyorum.
Yorumlarınıza ihtiyacım var.Kısaca bahsetmek istiyorum.
8 aydır evliyim. 9 yıllık bir flört döneminden sonra evlendik. Evlenmeden 3-4 yıl öncesi ailesiyle tanıştım.2009'a yani nişanımıza kadar olan süreçte ailesiyle aram oldukça iyiydi. Ancak nişan gecemden başlayarak bana ve çevreme yaşatmış oldukları bazı anlamsız tavırlar nedeniyle nişan gününden itibaren çok sinirlerim bozuldu. Ben agzımı açmadım tabi hiç uzatmadım. 6-7 ay sonra düğün geldi çattı o tarihe kadar ciddi bir sıkıntı yaşamadık ama annesi ve kızkardeşine karşı bir sogukluğum oluştu çünkü dediğim gibi nişan gecesi eşime dostuma karşı yapmış oldukları saygısızlıklara tahammül edemedim. Kına gecemde bir tatsızlık yaşadık eşimle kavga ettim, o sinirle ağzımdan fena laflar çıktı. Bu arada annesi ve kardeşi yine bu terbiyesizce tavırlarını kına ve düğün süresince çevreme karşı göstermeye devam ettiler. En son gelin almamda, annesinin arkadaşımı tehdit eder konuşmaları ve araba kapılarını yüzümüze çarpmaları yüzünden salona girmeden sinir krizleri geçirdim. Düğün boyunca tek kelime konuşmadım onuna karşısına geçip oynamadım. Çok dolmuştum. anlamadım kendi düğünüm olduğunu... Ve tüm bu birikimler yüzünden nefret ettim onlardan. Düğünden sonra eşimle kavga ettik onların hatasını kabullense de benide hatalı buldu. sonuç olarak ben bu tarihten beri ne bu insanlara gitmek istiyorum nede eşim onları görsün istiyorum. Dayanamıyorum. Elimde olmadan bu sogukluğumu herkese yansıttım. Eşimle defalarca konuştuk, bana evet sevmek yada görüşmek zorunda değilsin. İstemiyorsan bunu bana söyle, görüşme, ama ne olur eğer görüşmeye devam edersen de bana ve onlara karşı bu tavırlarını düzelt dedi. Elimde olmadan engel olamadım kimi zaman kendime ister istemez suratlı oturdum yanlarında. Eşim gitti ben gitmek istemedim. vb.. şeyler.
Bir önceki gün de ben arkadaşlarımla buluştum eşim 1 saatliğine eve ugramış dünden tartışmalı olduğumuz içinde telefonlaşmadık o gün. Ve annesi anlamış aramızda birşey olduğunu onu sıkıştırmış o tabi hayatta birşey anlatmaz. Sonuç olarak dün akşam annesi aradı beni. önce ne sorununuz var neden kavga ediyorsunuz bu kadar dedi. birşey yok biz hallediyoruz dedim.
Ancak çok fazla sorguladı ve sonra eski defterleri açtı. Sen bana bunu yaptın şunu yaptın ben sesimi çıkarmadım bir tane oglum vardı düğünümü ziyan ettiniz, kimse benden özür dilemedi, ben bunları haketmedim sen beni hep yanlış anladın. ben ..'yi (kardeşini) çekemiyormuşsun ona dayanamadıgın için gelmek istemiyormuşsun vb. gibi saçma sapan laflar etti sesini yüksellti bütün sinirini kustu. Ne evime gelmiyosunne evine çagırıyorsun, gelsen de sorun çıkartıyosun, Bende savundum bir şekilde kendimi ama tabi konuşma saçma sapan bir şekilde uzadı ve son olarak bundan sonra ister gelirsin evime kapım açık saygımı yaparım ama istemiyorsanda gelme karar senin dedi kapattı... Eşimle konuştuk uzun uzun sonra sarıldım ona içimi döktüm o da tercihini sen yap ne olur ben arada kalmak istemiyorum. onlara bir şans vermedin bugüne kadar bu olanları büyüttüğün için bu raddelere geldik, Bir sorununuz varsa oturup kadın kadına konuşun ama olmayacaksa zorla yapacaksan sevgini saygını yapma kimseyi mutsuz etmeyelim dedi. Ne yapıcam şimdi bilemiyorum bir yandan yutamıyorum bunları zaten kinim büyüktü bir de bu laflarını kaldıramıyorum. Ben kendimi bu kadar zorlarken bir de şu yaptığı beni iyice kopardı hepsinden. Gerçekten akıla yoruma ihtiyacım var, çok huzursuzum...
Ancak dün sanırım bazı şeyler koptu ve ben kafamı toparlayamıyorum ne yapacağımı bilemiyorum.
Yorumlarınıza ihtiyacım var.Kısaca bahsetmek istiyorum.
8 aydır evliyim. 9 yıllık bir flört döneminden sonra evlendik. Evlenmeden 3-4 yıl öncesi ailesiyle tanıştım.2009'a yani nişanımıza kadar olan süreçte ailesiyle aram oldukça iyiydi. Ancak nişan gecemden başlayarak bana ve çevreme yaşatmış oldukları bazı anlamsız tavırlar nedeniyle nişan gününden itibaren çok sinirlerim bozuldu. Ben agzımı açmadım tabi hiç uzatmadım. 6-7 ay sonra düğün geldi çattı o tarihe kadar ciddi bir sıkıntı yaşamadık ama annesi ve kızkardeşine karşı bir sogukluğum oluştu çünkü dediğim gibi nişan gecesi eşime dostuma karşı yapmış oldukları saygısızlıklara tahammül edemedim. Kına gecemde bir tatsızlık yaşadık eşimle kavga ettim, o sinirle ağzımdan fena laflar çıktı. Bu arada annesi ve kardeşi yine bu terbiyesizce tavırlarını kına ve düğün süresince çevreme karşı göstermeye devam ettiler. En son gelin almamda, annesinin arkadaşımı tehdit eder konuşmaları ve araba kapılarını yüzümüze çarpmaları yüzünden salona girmeden sinir krizleri geçirdim. Düğün boyunca tek kelime konuşmadım onuna karşısına geçip oynamadım. Çok dolmuştum. anlamadım kendi düğünüm olduğunu... Ve tüm bu birikimler yüzünden nefret ettim onlardan. Düğünden sonra eşimle kavga ettik onların hatasını kabullense de benide hatalı buldu. sonuç olarak ben bu tarihten beri ne bu insanlara gitmek istiyorum nede eşim onları görsün istiyorum. Dayanamıyorum. Elimde olmadan bu sogukluğumu herkese yansıttım. Eşimle defalarca konuştuk, bana evet sevmek yada görüşmek zorunda değilsin. İstemiyorsan bunu bana söyle, görüşme, ama ne olur eğer görüşmeye devam edersen de bana ve onlara karşı bu tavırlarını düzelt dedi. Elimde olmadan engel olamadım kimi zaman kendime ister istemez suratlı oturdum yanlarında. Eşim gitti ben gitmek istemedim. vb.. şeyler.
Bir önceki gün de ben arkadaşlarımla buluştum eşim 1 saatliğine eve ugramış dünden tartışmalı olduğumuz içinde telefonlaşmadık o gün. Ve annesi anlamış aramızda birşey olduğunu onu sıkıştırmış o tabi hayatta birşey anlatmaz. Sonuç olarak dün akşam annesi aradı beni. önce ne sorununuz var neden kavga ediyorsunuz bu kadar dedi. birşey yok biz hallediyoruz dedim.
Ancak çok fazla sorguladı ve sonra eski defterleri açtı. Sen bana bunu yaptın şunu yaptın ben sesimi çıkarmadım bir tane oglum vardı düğünümü ziyan ettiniz, kimse benden özür dilemedi, ben bunları haketmedim sen beni hep yanlış anladın. ben ..'yi (kardeşini) çekemiyormuşsun ona dayanamadıgın için gelmek istemiyormuşsun vb. gibi saçma sapan laflar etti sesini yüksellti bütün sinirini kustu. Ne evime gelmiyosunne evine çagırıyorsun, gelsen de sorun çıkartıyosun, Bende savundum bir şekilde kendimi ama tabi konuşma saçma sapan bir şekilde uzadı ve son olarak bundan sonra ister gelirsin evime kapım açık saygımı yaparım ama istemiyorsanda gelme karar senin dedi kapattı... Eşimle konuştuk uzun uzun sonra sarıldım ona içimi döktüm o da tercihini sen yap ne olur ben arada kalmak istemiyorum. onlara bir şans vermedin bugüne kadar bu olanları büyüttüğün için bu raddelere geldik, Bir sorununuz varsa oturup kadın kadına konuşun ama olmayacaksa zorla yapacaksan sevgini saygını yapma kimseyi mutsuz etmeyelim dedi. Ne yapıcam şimdi bilemiyorum bir yandan yutamıyorum bunları zaten kinim büyüktü bir de bu laflarını kaldıramıyorum. Ben kendimi bu kadar zorlarken bir de şu yaptığı beni iyice kopardı hepsinden. Gerçekten akıla yoruma ihtiyacım var, çok huzursuzum...