• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ben Şimdi Ne Yapacağım?

uzun_hikaye

Bazen hiç gidememekten korkarsın...
Kayıtlı Üye
11 Kasım 2009
211
99
103
Merhaba kızlar bilenler vardır belki içinizde. Çocuk yapmakla uğraşıyordum uzun süredir. Öncesinde de eşimin cinsel anlamda isteksizliği vardı. O geçti, sonra çocuk istedi falan. Neyse olaya geleyim. Çocuk için bu ay son kez klomen+çatlatma iğnesi denedim. Hem de eşim istedi. Yoksa ben biraz dinlenmek istemiştim. Bu ay son kez diye klomenin dozunu arttırdık ve yoğun bir ilaç arkasından çatlatma iğnesi bir de burada öğrendiğim preseed jel ile evet bebeğim hazırız gel artık demek için sabırsızlanıyordum. Pazartesi öğlen 12 de çatlatma iğnemi oldum. Yani Salı akşam 12 de 36. saatim olacaktı. Eşim bunu biliyordu. Hatta preseed jeli bile ona sorarak aldım. Neyse Salı günü geldi. Ben preseedi kullandım yatak odasında eşimi bekliyorum. Eşim geldi zar zor da olsa sevişmeye başladı. Fakat o da ne eşim ereksiyon olmuyor. İnanamadım. 8 yıldır beraberiz. 6 yıldır cinsel hayatımız var ve ilk defa böyle bir şey olmadı. Önce hiç çaktırmadım. Eşimi sevmeye devam ettim. Fakat yok olmuyor, tık yok. Durdum ve ne olduğunu sordum. Olmuyor, istemiyorum, düşününce olmuyor yapamayacağım dedi. Ben de dur biraz bekleyelim kendine gel, sakin ol, düşünme, zorunda olduğun için değil beni istediğin için yapalım diye onu telkin etmeye çalıştım. Fakat yok hayır olmaz ben biliyorum bu saatten sonra olmaz, üzerimde çok baskı hissediyorum dedi. Ağlamaya başladım. Sen baskı hissediyorsan ben ölmeliyim, ben aylardır tedavi oluyorum, ilaç kullanıyorum senden istediğim tek şey benimle sevişmen, yalvarırım çabala nolursun deneyelim dedim. Bildiğiniz adama benimle birlikte olması için yalvardım fakat yok olmadı. Çok çok çok ağladım. İnanın anlatamam. Preseed konuştuğumuz konuda kızlar biliyor o kadar heyecanlıydım ki... İlk defa bir ay o kadar umutluydum ki... Ama eşim üzerinde baskı hissediyor diye olmadı. Dün gece de hala şansımız olduğunu düşünüyordum. Sonuçta yumurta çatlasa da 24 saat yaşıyor ya... Dün gece eşim otururken birden sevişmeye başladı. Ah dedim tamam bu akşam olacak diye seviniyordum. Tam her şey güzel gidiyor birden durdu ve kalktı. Dişimi fırçalayalım yatalım dedi. Ne olduğumu şaşırdım. İçeride devam edeceğiz sandım. Yatak odasına gittim bekliyorum. Geldi ve yattı. Ne yapıyorsun, noldu, niye böyle yarım kaldı dedim. Bir an aklına yapamayacağı gelmiş yapamayacakmış. Çok çok çok sinirlendim. Ağlamaya başladım. İsyan ettim. Ben bu kadar uğraşırken karşımda böyle bir adam var. Dün akşam doktora gidelim yarın dedim. Hayır bir süre ara verelim geçer sonra dedi. Bir problem olmadığını düşünüyor. Evet eşimde ereksiyon problemi var anladım. Fakat bunu kabul etmiyor. Ben çok sinirlendim. Çünkü bir çaba da göstermiyor. Olmaz biliyorum diyip uyuyor. Bu sabah boşanma dilekçesi yazdım. Az önce eve geldi. Hiçbir şey demedim önüne koydum. İmzaladı. Biz boşanıyoruz sanırım. Bu adamla boşanmak istiyor muyum bilmiyorum. Tek bildiğim özür dilerim ama hayatımın içine ediyor. Bıktım artık. Çok yoruldum. Şimdi yarın gidip dilekçeyi adliyeye veriyim mi? İmzaladıktan sonra hiçbir şey demedi. Şu an ben salondayım o yatak odasında. Biliyorum konuşmaz. Hiçbir şey bilmiyorum. Ne oluyor, ne yapıyoruz, nereye gidiyoruz bilmiyorum. Biliyorum çok uzun oldu ama kimsem yok anlatabileceğim. İyi ki varsınız en azından biraz rahatlıyorum sizinle. Teşekkür ederim.
 
Çok üzüldüm öncelikle inşallah hayırlısı neyse o olur.

Bundan başka problemleriniz var mı? Boşanma işi oldu bittiye gelmemeli, biraz daha uzun ve ciddi düşünülmeli bence. Eğer daha tahammül edemeyecekseniz bitirin. İyice bir düşünün konusun bence.

Eğer barısırsanız da bir süre tedaviye ve bebeğe ara verin derim.
 
Çok üzüldüm öncelikle inşallah hayırlısı neyse o olur.

Bundan başka problemleriniz var mı? Boşanma işi oldu bittiye gelmemeli, biraz daha uzun ve ciddi düşünülmeli bence. Eğer daha tahammül edemeyecekseniz bitirin. İyice bir düşünün konusun bence.

Eğer barısırsanız da bir süre tedaviye ve bebeğe ara verin derim.

Konuşmak mı? Biz konuşamayız ki. O benimle konuşmaz. Ben konuşurum o yüzüme bile bakmaz. Bana cevap vermez vermez en sonunda ben çıldırıp sinir krizi geçiririm ve o da bana işte sen manyaksın bu yüzden konuşmuyorum der. Oysa ben 1 saat onunla konuşmaya çalışıp o tepki vermedikçe deliriyorum bunu biliyor. Beni düzenli olarak aşağılar, düzenli olarak sinir krizine sokar, düzenli olarak deli olduğumu ve o olmasa evde kalacağımı söyler. Sonra ben küserim yorulurum artık yeter derim. 3-5 gün sonra gelir bir şekilde ya ağlar ya başka bir şey yapar barışır, şans ister. İşte böyle. Bizim hayatımızın son 4,5 yılı böyle geçiyor. Sorarsanız neden evlendin, bilmiyorum çok sevdim ve korktum. Ayrılıp acı çekmekten korktum. Ayrılık acısından korkup ömür boyunca acı çekmeyi göze aldım sanırım. Ama yapamıyorum. Hayattan zevk alamaz oldum. Hayattan, kendimden nefret eder oldum. Deli diye diye gerçekten kafayı yemeye, sinir hastası olmaya başladım.
 
Konuşmak mı? Biz konuşamayız ki. O benimle konuşmaz. Ben konuşurum o yüzüme bile bakmaz. Bana cevap vermez vermez en sonunda ben çıldırıp sinir krizi geçiririm ve o da bana işte sen manyaksın bu yüzden konuşmuyorum der. Oysa ben 1 saat onunla konuşmaya çalışıp o tepki vermedikçe deliriyorum bunu biliyor. Beni düzenli olarak aşağılar, düzenli olarak sinir krizine sokar, düzenli olarak deli olduğumu ve o olmasa evde kalacağımı söyler. Sonra ben küserim yorulurum artık yeter derim. 3-5 gün sonra gelir bir şekilde ya ağlar ya başka bir şey yapar barışır, şans ister. İşte böyle. Bizim hayatımızın son 4,5 yılı böyle geçiyor. Sorarsanız neden evlendin, bilmiyorum çok sevdim ve korktum. Ayrılıp acı çekmekten korktum. Ayrılık acısından korkup ömür boyunca acı çekmeyi göze aldım sanırım. Ama yapamıyorum. Hayattan zevk alamaz oldum. Hayattan, kendimden nefret eder oldum. Deli diye diye gerçekten kafayı yemeye, sinir hastası olmaya başladım.

O zaman boşanmak en doğru karar canım. Bir ilişkide iki taraf da birbirini değerli hissettirmeli yoksa sağlıklı bir ilişki olmaz ki. Dediğiniz gibi ayrılırsanız birkaç ay acı çekeceksiniz ama birlikte kalırsanız ömür boyu. Yaşınız kaç bilmiyorum ama mutlaka ki gençsiniz, daha yaşayacağınız uzun yıllar var. O yılları dolu dolu mutlulukla geçirmek varken niye nefret ve sinirle harcayasınız?
 
O zaman boşanmak en doğru karar canım. Bir ilişkide iki taraf da birbirini değerli hissettirmeli yoksa sağlıklı bir ilişki olmaz ki. Dediğiniz gibi ayrılırsanız birkaç ay acı çekeceksiniz ama birlikte kalırsanız ömür boyu. Yaşınız kaç bilmiyorum ama mutlaka ki gençsiniz, daha yaşayacağınız uzun yıllar var. O yılları dolu dolu mutlulukla geçirmek varken niye nefret ve sinirle harcayasınız?

25 yaşındayım. Daha yaşıtlarımın yarısı bekar. Bazen diyorum Allah'ım ben ne yaptım da bana mutlu olmayı çok görüyorsun diye. Ablamın haberi var bir tek şu an. Yarın ona gideceğim zaten hafta sonu evde kalmak istemiyorum. Fakat annemle babama nasıl açıklayabilirim bilmiyorum ve çok korkuyorum.
 
25 yaşındayım. Daha yaşıtlarımın yarısı bekar. Bazen diyorum Allah'ım ben ne yaptım da bana mutlu olmayı çok görüyorsun diye. Ablamın haberi var bir tek şu an. Yarın ona gideceğim zaten hafta sonu evde kalmak istemiyorum. Fakat annemle babama nasıl açıklayabilirim bilmiyorum ve çok korkuyorum.

Tabiki boşanmak,düzen bozmak,bunu insanlara açıklamak,eleştirilerini dinlemek cok zor. Ancak korkmayın ve güçlü olun. Bir başladınız mı herşey kolayca sonlanacak. Geri dönüp bakınca o kadar korktuğuma değmezmiş diyeceksiniz. Mutluluk için çabalarsanız Allah sizden yardımını esirgemeyecektir. Kararınızdan eminseniz insanların dediklerine hiç aldırmayın. İnşallah en kısa zamanda mutlu günlere kavuşursunuz :KK68:
 
Allah yardimcin olsun daha çok gencsin önünde uzun yıllar var çok iyi dusun bosanmakta kolay değil ama çok doğru bisey soylemissiniz ayrılık acisindan korkup omur boyu bu hayata katlanmak kolaymi başlarda evet zor gelir sonuçta 8 yıl getirdiği alışkanlıklar var en iyi kararı yine siz vereceksiniz ALLAH yardım etsin
 
Allah yardimcin olsun daha çok gencsin önünde uzun yıllar var çok iyi dusun bosanmakta kolay değil ama çok doğru bisey soylemissiniz ayrılık acisindan korkup omur boyu bu hayata katlanmak kolaymi başlarda evet zor gelir sonuçta 8 yıl getirdiği alışkanlıklar var en iyi kararı yine siz vereceksiniz ALLAH yardım etsin

Teşekkür ederim. Şu an sadece düşünmemek için çalışıyorum, rapor yazıyorum. Çalışayım ki düşünmeyeyim istiyorum. Düşündükçe sanki kafayı yiyecekmişim gibi geliyor. Çünkü biliyorum düşünürsem vazgeçerim. Vazgeçmek için çok neden bulurum. Ama insan acıdan ölür mü? Ben acıdan ölüyorum, içimi oyuyorlar. Artık inanmıyorum. Hiçbir şeyin değişeceğine, düzeleceğine inanmıyorum. Keşke inanabilsem. Ama biliyorum değişmez.
 
O zmn yapma bu eziyeti kendine.Sadece kendine edersin kendi kendini yeyip bitirirsin.Mutlu olmak varken neden bile bile acı çekilir ki.Eşinin huyunu en iyi srn bilirsin değişmez diyosun degismezde bi söz vardır insan yedisinde neyse yetmişinde de odur kendi eşimden biliyorum: ) başlarda zor olacak zamanla herşey geçecek .Herşeye herkese kulak tika görme duyma kim ne derse desin .Hayatın insanlara neler getireceği meçhul ama kendi hayatın için bak hiç kimse için değil sadece kendin için cesaretli ol bi karar verdiysende arkasında dur diren.İlerde keşke dememek için yap bunu
 
eşiniz sizinle konuşmuş ama anlattığınız olayda eşiniz yorulmuş bu durumdan ve sizin tutumunuzdan ve korkuları var ve o yüzden adım atamamış olabilir.çok fevri davranmışsınız siz gidin yanına şimdi özür dileyin bence birbirinizden. tamam bu çocuk olayları zor süreç sizce zorluklar yaşıyorsunuz ama aynı şeyleri o da yaşıyordur belli etmemeye çalışıyordur.
 
Konuşmak mı? Biz konuşamayız ki. O benimle konuşmaz. Ben konuşurum o yüzüme bile bakmaz. Bana cevap vermez vermez en sonunda ben çıldırıp sinir krizi geçiririm ve o da bana işte sen manyaksın bu yüzden konuşmuyorum der. Oysa ben 1 saat onunla konuşmaya çalışıp o tepki vermedikçe deliriyorum bunu biliyor. Beni düzenli olarak aşağılar, düzenli olarak sinir krizine sokar, düzenli olarak deli olduğumu ve o olmasa evde kalacağımı söyler. Sonra ben küserim yorulurum artık yeter derim. 3-5 gün sonra gelir bir şekilde ya ağlar ya başka bir şey yapar barışır, şans ister. İşte böyle. Bizim hayatımızın son 4,5 yılı böyle geçiyor. Sorarsanız neden evlendin, bilmiyorum çok sevdim ve korktum. Ayrılıp acı çekmekten korktum. Ayrılık acısından korkup ömür boyunca acı çekmeyi göze aldım sanırım. Ama yapamıyorum. Hayattan zevk alamaz oldum. Hayattan, kendimden nefret eder oldum. Deli diye diye gerçekten kafayı yemeye, sinir hastası olmaya başladım.
Doğru tespit. bir psikopat sağlıklı bir kişiyi ruhen hasta edebilir. Bazen tek çare kaçmak olabilir.
 
İnsan bazen doğruyu kaybediyor. Bence bir evlilik böyle yürümemeli. Ama ayrılmaktan çok tedavi yolu seçilmeli. Buna rağmen düzelmezse o zaman ayrılmak bir seçenek olabilir.
 
İnsan bazen doğruyu kaybediyor. Bence bir evlilik böyle yürümemeli. Ama ayrılmaktan çok tedavi yolu seçilmeli. Buna rağmen düzelmezse o zaman ayrılmak bir seçenek olabilir.

Eşimin ailesinden kaynaklı ciddi psikolojik problemleri var ve ne yazık ki o bunu kabul etmiyor. Evlilik terapisti konusunu düşüneceğim. Kabul eder mi bilmiyorum zaten.
 
Eve geri döndüm dün gece. Nereye kadar ablamda kalabilirdim ki. Üstelik her şeyi yapsalar bile ben rahat edemiyorum. Gerçekten insan evini arıyor. Dün ben odada eşim salonda uyudu. Sabah kahvaltı hazırladım diye seslendi. Uyanmadım. Bir daha seslendi kalk hadi kahvaltı hazırladım diye. İlk defa kahvaltı hazırladı tanıdığımdan beri. Kahvaltı yaptık, konuşmadık. Öğlen dışarı çıkıyorum yürüyeceğim gel istersen dedi hayır dedim evde kaldım. 2 saat sonra geldi. Akşam için yemek yaptım. Yemedi. Yani ben de ye demedim. Sofra kurmadım. Kendime tepside hazırladım yedim. Şimdi de bir koltukta o birinde ben oturuyoruz, konuşmuyoruz. İçimden deli gibi bu adamı affetmek, gidip koltuğa atlayıp sarılmak geçiyor ama bir tarafımda hayır yeter artık diyor. Bilmiyorum. Ne olur kızlar bir akıl verin, bir şey söyleyin. Ne yapacağımı bilmiyorum artık.
 
Eve geri döndüm dün gece. Nereye kadar ablamda kalabilirdim ki. Üstelik her şeyi yapsalar bile ben rahat edemiyorum. Gerçekten insan evini arıyor. Dün ben odada eşim salonda uyudu. Sabah kahvaltı hazırladım diye seslendi. Uyanmadım. Bir daha seslendi kalk hadi kahvaltı hazırladım diye. İlk defa kahvaltı hazırladı tanıdığımdan beri. Kahvaltı yaptık, konuşmadık. Öğlen dışarı çıkıyorum yürüyeceğim gel istersen dedi hayır dedim evde kaldım. 2 saat sonra geldi. Akşam için yemek yaptım. Yemedi. Yani ben de ye demedim. Sofra kurmadım. Kendime tepside hazırladım yedim. Şimdi de bir koltukta o birinde ben oturuyoruz, konuşmuyoruz. İçimden deli gibi bu adamı affetmek, gidip koltuğa atlayıp sarılmak geçiyor ama bir tarafımda hayır yeter artık diyor. Bilmiyorum. Ne olur kızlar bir akıl verin, bir şey söyleyin. Ne yapacağımı bilmiyorum artık.
Canım yaa Allah yardımcın olsun inşallah :-(
Ne oldu şuan ayrı mı yatıyonuz hâlâ
Biz De bazen eşimle tartışınca birbirimizi çok kırıyoruz ben hep aklıma o an saçma sapan şeyler getiriyorum işte bırakayım gideyim falan
Ama sonra barışıyoruz hepsi uçup gidiyor
Zamanla düzeltiyoruz bazı şeyleri
Belki sizin de biraz zamana ihtiyacınız vardır
İkiniz de yorulmuşsunuz belli ki
Ara verin biraz çocuk için
Biraz toparlansın kafanız
 
Çatlatma iğnesini alıp eşimin tötüne batırırdım herhalde ben olsam:KK62:

İğnelerini atma, biriktir, ben de heparin kullanı¥orum her gün ve iğneleri şişeye atıp biriktiriyorum, oturma odasıbda duruyor, her gün görüyoruz

Eşim beni kızdırdığında iğne kutularını alıp buyur bundan sonra sen vurul iğneleri diyorum:KK62:

Ya kadınların çektiklerini kolay mı zannediyorlar?

Madem hazır değildin niye karına acı çektiriyon, zorla da olmaz ki yapacak bir şey yok

Bence eşine bu iğne ilaç işlerinin snn için ne kadar zor olduğunu idrak ettir bir şekilde empati yaptır

Sen de şöyle düşün 6 yıldır sorun yokken böyle olduysa cidden eşin sıkıntılıdır, engel olamıyorlar sıkıntılı hissettiklerinde

Bence siz barışırsınız da, ikiniz de çok fevri davranmışsınız boşanma dilekçesi imzası konusunda, adliyeye dilekçeyi verme sakın dur hele bence gün geçtikçe ikiniz de yumuşayacaksıniz:KK19:

Ama dediğim gibi iğne ve ilaçları atma sakla gozunuz onunde olsun her daim bu yolda çekilen skntıyı hatırlayn derim:KK19:
 
Çatlatma iğnesini alıp eşimin tötüne batırırdım herhalde ben olsam:KK62:

İğnelerini atma, biriktir, ben de heparin kullanı¥orum her gün ve iğneleri şişeye atıp biriktiriyorum, oturma odasıbda duruyor, her gün görüyoruz

Eşim beni kızdırdığında iğne kutularını alıp buyur bundan sonra sen vurul iğneleri diyorum:KK62:

Ya kadınların çektiklerini kolay mı zannediyorlar?

Madem hazır değildin niye karına acı çektiriyon, zorla da olmaz ki yapacak bir şey yok

Bence eşine bu iğne ilaç işlerinin snn için ne kadar zor olduğunu idrak ettir bir şekilde empati yaptır

Sen de şöyle düşün 6 yıldır sorun yokken böyle olduysa cidden eşin sıkıntılıdır, engel olamıyorlar sıkıntılı hissettiklerinde

Bence siz barışırsınız da, ikiniz de çok fevri davranmışsınız boşanma dilekçesi imzası konusunda, adliyeye dilekçeyi verme sakın dur hele bence gün geçtikçe ikiniz de yumuşayacaksıniz:KK19:

Ama dediğim gibi iğne ve ilaçları atma sakla gozunuz onunde olsun her daim bu yolda çekilen skntıyı hatırlayn derim:KK19:

Öncelikle bebişinizi sağlıkla sıhhatle kucağınıza alın inşallah. Zaten üzüntüm bu anlamıyor ne çektiğimi. Herkes içiyor o ilaçları, herkes vuruluyor o iğneleri diyor. Nereye herkes içiyor herkes vuruluyor gel sana yapalım onları dedim en son. Senin o ilaçları içtiğinde kaprisini çekiyoruz zaten o kadarı yeter dedi. Çok üzüldüm. Ki gerçekten ilaç içtiğimden beri bak kötüyüm allak bullağım nolur biraz anlayışlı ol dediğim halde umuru olmadı. Dediğin gibi dilekçeyi vermedim, veremedim. Her gün bilgisayar çantamda getirip götürüyorum. Ne istediğimi, ne yapmam gerektiğini bilemiyorum. Kendimi artık hiç değer görmüyor, hiç sevilmiyor gibi hissediyorum.
 
Öncelikle bebişinizi sağlıkla sıhhatle kucağınıza alın inşallah. Zaten üzüntüm bu anlamıyor ne çektiğimi. Herkes içiyor o ilaçları, herkes vuruluyor o iğneleri diyor. Nereye herkes içiyor herkes vuruluyor gel sana yapalım onları dedim en son. Senin o ilaçları içtiğinde kaprisini çekiyoruz zaten o kadarı yeter dedi. Çok üzüldüm. Ki gerçekten ilaç içtiğimden beri bak kötüyüm allak bullağım nolur biraz anlayışlı ol dediğim halde umuru olmadı. Dediğin gibi dilekçeyi vermedim, veremedim. Her gün bilgisayar çantamda getirip götürüyorum. Ne istediğimi, ne yapmam gerektiğini bilemiyorum. Kendimi artık hiç değer görmüyor, hiç sevilmiyor gibi hissediyorum.

kocan önceden de mi böyleydi
ya sanki çocuk sahibi olmak istemiyor
zorla çocugu olsun diye sen ugraşıyorsun gibi bi durum çıkardım ben burdan
hayırlısı olsun ama
sen barışma barışmak istersen kocan yaklaşsın
 
Back