Bir ablam var engelli ve şu anda yaşlı annemle aile evinde kalıyor ev eski. Allah korusun tabi ama annem yarın öbür gün vefat edince ev satılacak. Bu ablamın 20 yıldır neredeyse ev alma hayali var. Şu anda istediği evi alabilecek yarı parası var. Bir de aracı var ama engelli aracı birkaç yıl daha satamıyor. Aylardır bana ev baktırıyor. Telefon kullanmayı hatta telefon açmayı dahi bilmediği için bu işi sürekli ben yapıyorum. Belki her gün yarım saat hep yeni ilanlara baktırır. Ev bulduk ve şöyle de bir teklif sundum. Borç vereceğim altın olarak yaklaşık 1 milyon değerinde. Bence bu büyük de bir fedakarlık. Kızı var üni mezunu 23 yaşında hiçbir şey ile ilgilenmiyor hatta ev bakmak için bir saat arabayla götürecek bu bile zor geliyor. Büyük ihtimalle kızı yurtdışında yaşayacak orada okumaya gidiyor bu snee. Ev dışında hiçbir işini tek başına yapamıyor. Market hastane vs hep bir başkasıyla gidebiliyor yalnızca. Ben de en azından evi bari olsun zorluk çekmesin diye düşünüyorum ev zaten 35 yıllık annem yaşasa bile ki o da 75 yaşında ev dönüşüme girmek zorunda yakında. Aylardır bana ev baktırıyor ama uzaktan ilanlara hiçbir hareket yok. Kızı da ilgilenmediği gibi bir de surat yapıyor. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama sinirlerim gerçekten bozuldu. Aylardır ilan bakıp duruyorum borç da vericem diyorum gelinen son noktada kızı sürat yqpıyor ablam da almıyvam boşver kimse götürmüyor diyor. Aşırı pasif elğ kolu bağlı hep bekliyor.