Ben Çok Safım

purpleflowers4 .!.:

Ben çok safım 19 yaşındayım hayatım hep kendimi kullandırmakla geçti. Ortaokul yıllarımda kimseye hayır diyemezdim aşırı aptaldım sınıf arkadaşlarıma hep kopya verirdim bir kız vardı beni öyle kullanırdıki ödevlerini yapardım çalışıp kopya verirdim herkese kendimi kullandırdım ayağımı kaydıran çok oldu hiç hakkımı savunamadım hakkımı savunmaya kalktığımda beni dövdüler onca iyiliğin karşılığı olarak. Liseye gelecek olursam daha da beter geçti arkadaşlarımla kıyafetlerimi harçlığımı kitaplarımı paylaştım hatta hiç unutmam bir kıza telefonumu dahi vermiştim bir süre kullandı kitaplarımı vermiştim ben ondan bişey istediğimde cevap vermeyip duymazlıktan gelmişti. Ve lisede herkes benle tipimle dalga geçerdi okulda yaşadıgım küçük şehirde maskara olmuştum hala da öyleyim dışarı cıkınca karşılaşınca çok kötü bakıyorlar. Sınava bu yıl ucuncu kez giricem hayalim İstanbul'da mühendislik kazanmaktı olmadı ailemde özel üniye gönderemedi parasal açıdan. Şu andada netlerim düşük çalışamıyorum bu düşüncelerden. Bakıyorum da bana acı çektirenler hayatımı mahvedenlerin çoğu iyi bölüme yerleşmiş.Hayatımın hep insnalardan korkarak kendimi ifade edemiyerek dayak yiyerek dalga geçilerek geçirmem beni o kadar üzüyor ki.. hiç hayal ettiğim hayatı yaşayamadım üstelik saygın bir ailenin kızıydım kimse benim iyiliğimi istemedi herkes kötü olmamı istedi ayagımı kaydırmak istedi ve istediklerine ulaştılar hiç birşeyim yok ne hakkımı savunabliyorum hakkım yense susuyorum insanlardan korkuyorum ne de özgüvenliyim ve bir baltayada sap olamadım..Hayatımı insanlar için mahfettim bazen diyorum ki değişicem ama sonra diyorum ki bu kadar büyük hatalarla nasıl mutlu olabılirim ki

Genişletmek için tıkla...

purpleflowers4 .!.:

Ben çok safım 19 yaşındayım hayatım hep kendimi kullandırmakla geçti. Ortaokul yıllarımda kimseye hayır diyemezdim aşırı aptaldım sınıf arkadaşlarıma hep kopya verirdim bir kız vardı beni öyle kullanırdıki ödevlerini yapardım çalışıp kopya verirdim herkese kendimi kullandırdım ayağımı kaydıran çok oldu hiç hakkımı savunamadım hakkımı savunmaya kalktığımda beni dövdüler onca iyiliğin karşılığı olarak. Liseye gelecek olursam daha da beter geçti arkadaşlarımla kıyafetlerimi harçlığımı kitaplarımı paylaştım hatta hiç unutmam bir kıza telefonumu dahi vermiştim bir süre kullandı kitaplarımı vermiştim ben ondan bişey istediğimde cevap vermeyip duymazlıktan gelmişti. Ve lisede herkes benle tipimle dalga geçerdi okulda yaşadıgım küçük şehirde maskara olmuştum hala da öyleyim dışarı cıkınca karşılaşınca çok kötü bakıyorlar. Sınava bu yıl ucuncu kez giricem hayalim İstanbul'da mühendislik kazanmaktı olmadı ailemde özel üniye gönderemedi parasal açıdan. Şu andada netlerim düşük çalışamıyorum bu düşüncelerden. Bakıyorum da bana acı çektirenler hayatımı mahvedenlerin çoğu iyi bölüme yerleşmiş.Hayatımın hep insnalardan korkarak kendimi ifade edemiyerek dayak yiyerek dalga geçilerek geçirmem beni o kadar üzüyor ki.. hiç hayal ettiğim hayatı yaşayamadım üstelik saygın bir ailenin kızıydım kimse benim iyiliğimi istemedi herkes kötü olmamı istedi ayagımı kaydırmak istedi ve istediklerine ulaştılar hiç birşeyim yok ne hakkımı savunabliyorum hakkım yense susuyorum insanlardan korkuyorum ne de özgüvenliyim ve bir baltayada sap olamadım..Hayatımı insanlar için mahfettim bazen diyorum ki değişicem ama sonra diyorum ki bu kadar büyük hatalarla nasıl mutlu olabılirim ki

Genişletmek için tıkla...

fistiklilokum35 .!.:

Önce kendi icindeki sonsuz güce inanman lazim.icindeki o gücü farket. Insanlara yaptigin iyilikler senin tercihin,sen istedigin Zaman verebilirsin.istemezsen vermeyebileceginin farkina var. ve bir defa hayir de,göreceksin ki ne sen kaybediyorsun ne karsindaki.Hayat yine devam ediyor. ve hayir dedikten sonra yapabilecegin en akillica sey,o konu üzerinde cok düsünmemek.cünkü ne Kadar düsünürsen,zihnini o Kadar bulaniklastirirsin ve hayir dedigin icin bir o Kadar pisman olursun. birine hayir demeyi bir kerede olsa dene ve konudan kendini uzak tut.dikkatini baska yöne cevir.ve en önemlisi kendinle mutlu olmayi dene.kendin icin birseyler yap.yaptigin hersey icin kendini takdir et.ödüllendir kendini.deger ver kendine. Yalniz kalmaktan KORKMA! insanin bazen buna da ihtiyaci oluyor. kendini tanimaya Calis.nasil insanlardan hoslaniyorsun.sana hangi insanlar iyi gelebilir? cevreni ona göre sec.hatta önce sen nasil bir insan istiyorsan yaninda kendin öyle ol.göreceksin ki öyle insanlari hayatina cekmeye baslamissin.
Unutma hicbir Zaman canim.KOMUT SENDE... Sen kendinin efendisisin..ve kimsenin eline bu Hakki verme.kendi topragina baskasinin girmesine izin veripte,yabani otlar ekmesine firsat verme.
Ve canim,Kaybetmekten korkarsan insanlari,sürekli kayip yasayan sen olursun.sadece insanlari degil,kendini de kaybedersin. inan ki kaybolmus bir insan her halinden belli oluyor.kullanilma durumu o andan itibaren basliyor.insan kendini birazda olsa gizlemeli.kimsenin önüne tüm ictenligini sermemesi lazim insanin.
SEN COK DEGERLISIN... bak senden bir tane daha var mi? ne Kadar ayricalikli bir durum farkinda misin?

Genişletmek için tıkla...