Ben bunları hakedecek ne yaptım...

GizemAkyuz

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
5 Temmuz 2010
271
1
25 yaşındayım, 10 aylık bir oğlum var 2 yıllık evliyim.
ailemden yana hiçbir zaman yüzüm gülmedi.
11 aylıkken babamı kaybettim, hiç tanımadım.. benden 8 yaş büyük bir abim var, bir de annem...
annem daima abim için çalıştı çabaladı, hep abimi önemsedi. ben it yavrusu gibi kendi kendime büyüdüm. abim 30 yaşında askere giderken annem bana "ben oğlumla ayn havayı solumak istiyorum, şırnağa köye taşınıcam" dedi. "peki ben napıcam" dediğimde, "herkesin çocuğu nasıl aşıyorsa yalnız, sen de yaşarsın" dedi bana. ben 22yaşında üniversite 3. sınıftaydım o zaman... ben herkesin çocuğu gibi yalnız yaşayıp okuyabilirdim ama abim 30yaşında herkesin çocuğu gibi askere gidemezdi ona göre....
üniversite bitince biriyle evlenmek istedim. bin türlü tehdit dayak, vermek istemediler. gittim aldım nikah günümü evlendim... nikahıma yarım saat geç gelip, iki karış suratla etrafta insanları azarlayarak beni herkese rezil ettiler, eşimin ailesine... hamile kaldığımda beni daha ilk gün arayıp "seni iyi görmedik, iyi değilsin, kariyer yapmayacak mısın" falan diye moralimi bozdular. eşim "gizem çok üzüyorsunuz, bebeğe bir zarar gelecek, yapmayın" dediği halde devam ettiler. ben de kopardım ilişkimi. abimin 12 yıllık bi sevgilisi vardı, aşiret kızı... kızı aldatmış, kız öğrenmiş, intihar etmiş. abim kızın ailesine gidip "gizem söylemiştir" demiş, kızın ailesi bana kalmayan küfrü etti, tehditler yağdırdı, 7aylık hamileydim, sinirden ellerim ayaklarım titredi... annem bir arayıp halimi sormadı. yine abim daha hamileliğimin 3.ayında beni işimden etti. çalıştığım yerin sahibi arkadaşıydı, zorla istifa ettirdiler beni.... tek başıma geçirdim hamileliğimi, tek başıma doğum yaptım. çocuğum 6 aylıkken aradı annem, açmadım telefonlarını, eşimi aradı en son, eşim açtı. bene görüşmek istediğini söylemiş, evimizin yakınına kadar geldiğini, beklediğini söylemiş. eşim aldı götürdü beni. "akıllanmıştır belki" dedi. gittim, ağladı etti.. ama kesinlikle ne bir özür diledi ne başka bir şey... çocuğa bir battaniye dikmiş, üstüne bir altın iliştirmiş gelmiş.... kendini hala haklı görüyor tabi...
"neyse dedim, bak biz mutlu bir aileyiz, aramıza girmek istersen buyur kapımız açık.. ama artık kimseyle ilgili bir tenkit, bir eleştiri, bir aşağılama vs. istemiyorum." tamam dedi. herkesi aşağı görür çünkü, bir kendi mükemmel...
daha 4 ay geçti ama çoktan başladı aynı naneleri yemeye... evlendiğimizde bize atmadığı iftira kalmamıştı, yok biz uyuşturucu kullanıyormuşuz, eşim beni kötü yola düşürüyormuş, eşim kadınları dövermiş....
konuşmak, görüşmek istemediğimi bildiği insanları zorla hayatıma sokuyor, telefonla arattırıyor falan... midem bulandı sonunda açmadım birkaç gün annemin telefonlarını,bu kez eşimi aramış, cins cins konuşmuş.... eşim de isyan etti... "söyle beni aramasın bir daha" dedi. eşimin ailesiyle de problemliyiz, ben de hayatta yapmayacağım bir şeyi yaptım ve o mevzuyu attım ağzımdan.. "senin annen de şöyle" falan diyince gerildik. "sen-ben mevzuuna döndü olay bak annen amacına ulaştı bizi boşanmaya götürecek" falan dedi..
birazdan annemi arayıp bir daha görüşmek istemediğimi söyleyeceğim ama 1 saattir gözlerimden yaşlar süzülüyor... annemle görüşmeyeceğim için değil. onsuz hayatım daha dingin olacak biliyorum.ben bunları hakedecek ne yaptım diye ağlıyorum.... yapayalnızım ben, neden...
hayatım boyunca aileme hiç yük olmadım. bileğimin hakkıyla hep en iyi okulları kazandım, burslar kazandım, okurken çalıştım, ailemden neredeyse 5 kuruş almadan bitirdim üniversiteyi. ki abim keyfi olarak şehir dışında okudu, okul bitince 1yıl daha ekstra kalmak istedi orda, orda onu yaşatabilmek, okutabilmek için biz burda süründük... doktor oldum yaranamadım. doktorla evlendim yaranamadım. eşime kalmayan iftirayı attılar, sonra "yok yok iyi çocuktur biliyoruz" dediler. eşimden bi özür bile dilemediler ve hala cinsliklerine devam ediyorlar. abim olacak adam benimle evlendiğim günden beri konuşmuyor zaten... görüşmek istemiyorum senle dedi, bitirdi...
kızlar bir şeyler söylemezseniz deliricem.. aklımda ciddi ciddi kendimi öldürmek ya da kaçıp gitmek falan var...
ben bunları hakedecek ne yaptım? bir insan bunları hakedecek ne yapar?
kafamda tüm bu dertlerle 7/24 küçücük bebeğimle evde tıkılıyım. delirmek üzereyim.. hatta delirsem de kurtulsam artık keşke. ben başa çıkamıyorum hayatla... ya da hayat bana çok ağır geldi.. bilemiyorum... artık hiçbir şeyi bilemiyorum....
 
aynı film gibi hikayen.
ne kadar zor ya.
bence eşinle aranı bozma
sen ben polimiğine girme.
çünkü bu kadar olaylara rağmen eşin hep anneni alttan almış.
Allah yardımcın olsun.
Ama bebeğin için hayatta hep dik dur.
Çalışmıyormusun peki?
 
çalışmıyorum canım. çalışamıyorum, çünkü bebeğime bakacak kimsem yok. eşim çalışıyor, ben bebişe bakıyorum.. haklısın eşim hep alttan aldı.. hatta bu sabah dedi "2yıldır alttan alıyorum, bir şey demiyorum ama yeter artık diycem" falan diye :KK43: eşimi çok seviyorum, o da beni çok sever.. her şey üstümüze üstümüze geliyor... bir de evliliğim zarar görürse hepten bi başıma kalakalıcam hayatta...
 
Yaşadıkların çok zor canım ama madem ailen bu kadar canını acıtıyor ve sen evinde mutlusun görüşme ailenle ne yazıkki herkes anne olamıyor, annende olamayanlardan galiba. Eşin için, bebeğin için savaş, gerekirse bir bakıcı tut,işine geri dön, bak ne güzel bir mesleğin varmış. Allah yardımcın olsun.
 
sizin ki kadar kötü olmasada benimde ailemle aram çok iyi değil. ailem yüzünden eşimle çok kavga ettik. ailem haksız olduğu halde eşim laf etmesin diye uğraşırken kendimi ne çok yıpratmışım. bu kadar uğraşmama rağmen ailem beni kötü bildi. annem benle konuşmuyor. nedeni o kadar saçma ki. barışırsak tekrar küsecek. hoşuna gidiyor çocukça kaprisler. ablamda aynı şekilde. hep eleştirildim, yaptığım hiçbirşey beğenilmedi. çalıştım her istediğini aldım, ama ona sorun sen ne yaptın ki der. bir gün gelip koklayıp öpmedi beni. hiç hatırlamam. birgün güzel kızım demedi bana. güzel olduğumu yıllar sonra erkek arkadaşım olunca öğrendim. bazen annem hakkında bir konu açayım diyorum kk ya. ama gözlerim doluyor hemen ağlıyorum yazamıyorum. annem sayesinde çocuklara nasıl davranılmaması gerektiğini öğrendim.

size tavsiyemonlar aramadıkça arayıp sormayın. eşinizle aranızı açmayın. biliyorum insan ailesine kıyamıyor. eşim ne kadar haklı olsada ağzımdan çıkamıyor evet haklısın onlar beni hiç sevmiyorlar diyemiyorum. ve kavga ediyoruz. çocuğunuzda varmış. siz artık tam bir ailesiniz. sizi önemsemiyenleri önemsemeyin. huzurunuzu bomzyın. ben bozdumda ne oldu?
 
işi mesleği olmayan, eşinden sevgi görmeyen, şiddet gören aileseninin hayrını görmeyen bir sürü insan var. ne mutlu sizeki okumuş iyi bir mesleğe sahip olmuşsunuz. size yararı olmayan insanlara inat insanlara faydalı bir meslek yapabileceksiniz. çocuğunuz var sizi seven bir eş. nedenini sorgulamayın başa gelen çekiliyor. ailemizi seçemiyoruz malesef. sizi olumsuz etkileyen insanlar ailelenizde olsa görüşmeyin. ne halleri varsa görsünler. siz çocuğunuz ve eşinizle mutlu olmaya bakın.
 
sen bişey yapmadın cnm bunu aklından çıkar bence. bunlar hepimiz için bir sınav. senin içinde ailen içinde birer sınav bu senin yapacağın şey sabredip yuvanda mutlu huzurlu olmandır. hiç benim ne suçum var diyede düşünmemelisin çok iyi bir eş ve minicik bir bebeğin var ve onalrı düşün. annen abin snein için birşey yapmamışalrdı şimdiye kadar şimdiden sonra ne bekleyeceksin. bence uzak dur mesafeli ol. benim ailem o kadar yapmadı ama onalrında hataları oldu eşimin aileside öyle. bende eşimde defalarca düşündük ağladık biz ne yaptık onlara diye. ben abim gibi şunumu yaptım bunumu yaptım dedim eşim ablşam gibi kardeşim gibi böylemi oldum küçücük yaşta çalışmaya başladım dedi ağladı. ama baktık ki bu bizim suçumuz değil elele verdik mesafeleri koyduk o kadar huzurluyuz ki. arada huzurumuzu bozmaya çalışıyorlar ama biz asla kavga etmeden tartışmadan aramızda çözüyoruz. sizde düşüncelerinizde uzak tutun onları. allah bir ömür mesud etsin.
 
canim sanirim esinla aranda birebir pek problemin yok neden 3.sahislarin huzurunuzu bozmasina izin veriyosunuz ki bu kisiler(ÜZGÜNÜM AMA )sana anne,abi olamamis kisiler belki zor bisery ama bence onlari hayatindan tamamiyle sil esini sahiplen madem birbirinizi seviyosunuz bak esin var ,bebegim var diyosun ee bide yüce rabbim var daha ne istiyosun böyle bi anne hayatinda sana hep zarar vericek belliki sen ben kimsesizim demissin ve ölmekten cekip gitmekten bahsetmissin ya o kücücük bebegin kimsesiz kaldiginda ne olucak onuda senin yasadiklarini yasmaya mahkum edemezsin.Bence ilk isin hemen bugün esinle konus ben senle mutluyum seni seviyorum de iyiki varsin de ve senin annen benim annem mevzularinada hic girme.Saglikla ve sevgiyle kalin:KK71:
 
Merhaba Gizem, sorunları çözmek bazen bizim zannettiğimizden daha kolaydır, evliliğine odaklanmaya çalış...

Evet zor günler yaşamışsın, ancak geçmişe saplanıp kalmamalısın, annenle çok sık görüşme, ama ne de olsa annendir, bir sorunu olunca, derdi olunca koşarsın, anne hakkıdır ne de olsa, ama bu kadar.

Hayatını zorlaştıran, seni küçücük bebeğinle ölümü düşündürecek ister annen olsun ister başka biri asla seni üzmesine izizn vermemelisin...

Annenle ilgili mevzuları eşine aktarmamaya çalış, eşinin telefon numarasını annene verme, eşimle muhatap olmayın diyerek tavrını koy, ama yine de bir açık kapı bırak annene olur mu?

Allah yardımcın olsun...

Kaldı ki sen çaresiz değilsiz, iyi bir mesleğin, güzel bir evliliğin, seni seven eşin ve bir bebeğin var. Sandığından daha güçlüsün, farkına var bunun....

Ve hayat çok da ciddiye alınacak bir şey değil...
 
çok teşekkür ederim kızlar, hepinize yanıt vermeye çalışıcam elimden geldiğince...

Yaşadıkların çok zor canım ama madem ailen bu kadar canını acıtıyor ve sen evinde mutlusun görüşme ailenle ne yazıkki herkes anne olamıyor, annende olamayanlardan galiba. Eşin için, bebeğin için savaş, gerekirse bir bakıcı tut,işine geri dön, bak ne güzel bir mesleğin varmış. Allah yardımcın olsun.

şimdi arayacağım, telefonda ağlayıp duygu sömürüsü yapacak. kendimi berbat bi insanmışım gibi hissettiriyor.. 60 yaşında kadını ağlatan ben aşağılık, vefasız, hayırsız evlat... hiç içimden gelmiyor anneme tek kelime bile etmek....

sizin ki kadar kötü olmasada benimde ailemle aram çok iyi değil. ailem yüzünden eşimle çok kavga ettik. ailem haksız olduğu halde eşim laf etmesin diye uğraşırken kendimi ne çok yıpratmışım. bu kadar uğraşmama rağmen ailem beni kötü bildi. annem benle konuşmuyor. nedeni o kadar saçma ki. barışırsak tekrar küsecek. hoşuna gidiyor çocukça kaprisler. ablamda aynı şekilde. hep eleştirildim, yaptığım hiçbirşey beğenilmedi. çalıştım her istediğini aldım, ama ona sorun sen ne yaptın ki der. bir gün gelip koklayıp öpmedi beni. hiç hatırlamam. birgün güzel kızım demedi bana. güzel olduğumu yıllar sonra erkek arkadaşım olunca öğrendim. bazen annem hakkında bir konu açayım diyorum kk ya. ama gözlerim doluyor hemen ağlıyorum yazamıyorum. annem sayesinde çocuklara nasıl davranılmaması gerektiğini öğrendim.

size tavsiyemonlar aramadıkça arayıp sormayın. eşinizle aranızı açmayın. biliyorum insan ailesine kıyamıyor. eşim ne kadar haklı olsada ağzımdan çıkamıyor evet haklısın onlar beni hiç sevmiyorlar diyemiyorum. ve kavga ediyoruz. çocuğunuzda varmış. siz artık tam bir ailesiniz. sizi önemsemiyenleri önemsemeyin. huzurunuzu bomzyın. ben bozdumda ne oldu?

sağol canım. ben kabul ediyorum beni sevmediklerini... o kadar çok şey var ki yazamadığım, yazmaya utandığım.... annem, abim için (aile bile diyemiyorum onlara) eşimle aramın açılması hayatta en son isteyeceğim şey.. da işte beni anlarsın, telefon edip hatalarını söylediğimde ağlayıp duygu sömürüsü yapacak. ben de senin gibi duygusalım ve kenimi zalim evlat gibi hissediyorum... artık allah yardım etsin bana, cesaretimi toplayıp söyliycem bugün her şeyi....

işi mesleği olmayan, eşinden sevgi görmeyen, şiddet gören aileseninin hayrını görmeyen bir sürü insan var. ne mutlu sizeki okumuş iyi bir mesleğe sahip olmuşsunuz. size yararı olmayan insanlara inat insanlara faydalı bir meslek yapabileceksiniz. çocuğunuz var sizi seven bir eş. nedenini sorgulamayın başa gelen çekiliyor. ailemizi seçemiyoruz malesef. sizi olumsuz etkileyen insanlar ailelenizde olsa görüşmeyin. ne halleri varsa görsünler. siz çocuğunuz ve eşinizle mutlu olmaya bakın.

"nedenini sorgulamayın başa gelen çekiliyor" demişsiniz, çok haklısınız! yine de insan düşünmeden edemiyor... "allahım ben ne yaptım da bunları yaşıyorum?.." geçmişimde çok büyük bir günah işedim, hata yaptım bir yerde herhalde diyorum.... ama çok teşekkürler, dediğiniz gibi, bırakmalıyım ki ne halleri varsa görsünler artık...

Beni yanlış anlamayın ama 4 yılda doktor mu oldunuz?
6 yıl okunmuyo mu onun için?

siz de beni yanlış anlamayın ama bunca anlattığım şey içinden bana yapacağınız yorum bu mu?

sen bişey yapmadın cnm bunu aklından çıkar bence. bunlar hepimiz için bir sınav. senin içinde ailen içinde birer sınav bu senin yapacağın şey sabredip yuvanda mutlu huzurlu olmandır. hiç benim ne suçum var diyede düşünmemelisin çok iyi bir eş ve minicik bir bebeğin var ve onalrı düşün. annen abin snein için birşey yapmamışalrdı şimdiye kadar şimdiden sonra ne bekleyeceksin. bence uzak dur mesafeli ol. benim ailem o kadar yapmadı ama onalrında hataları oldu eşimin aileside öyle. bende eşimde defalarca düşündük ağladık biz ne yaptık onlara diye. ben abim gibi şunumu yaptım bunumu yaptım dedim eşim ablşam gibi kardeşim gibi böylemi oldum küçücük yaşta çalışmaya başladım dedi ağladı. ama baktık ki bu bizim suçumuz değil elele verdik mesafeleri koyduk o kadar huzurluyuz ki. arada huzurumuzu bozmaya çalışıyorlar ama biz asla kavga etmeden tartışmadan aramızda çözüyoruz. sizde düşüncelerinizde uzak tutun onları. allah bir ömür mesud etsin.

"annen abin snein için birşey yapmamışalrdı şimdiye kadar şimdiden sonra ne bekleyeceksin". evet çok haklısın canım... ben 4 yaşındayken annemin beni .rospu diye dövdüğünü bilirim... o yaşta bir çocuğa nasıl bir hitaptır bu... yıllarca nasıl bir psikolojiyle büyüdüm, annem beni sevmiyor diye kaç kez bileklerimi kesmeye çalıştım... benim hakettiğim bunlar değildi!.. hala nasıl bakıyor yüzüme merak ediyorum...

canim sanirim esinla aranda birebir pek problemin yok neden 3.sahislarin huzurunuzu bozmasina izin veriyosunuz ki bu kisiler(ÜZGÜNÜM AMA )sana anne,abi olamamis kisiler belki zor bisery ama bence onlari hayatindan tamamiyle sil esini sahiplen madem birbirinizi seviyosunuz bak esin var ,bebegim var diyosun ee bide yüce rabbim var daha ne istiyosun böyle bi anne hayatinda sana hep zarar vericek belliki sen ben kimsesizim demissin ve ölmekten cekip gitmekten bahsetmissin ya o kücücük bebegin kimsesiz kaldiginda ne olucak onuda senin yasadiklarini yasmaya mahkum edemezsin.Bence ilk isin hemen bugün esinle konus ben senle mutluyum seni seviyorum de iyiki varsin de ve senin annen benim annem mevzularinada hic girme.Saglikla ve sevgiyle kalin:KK71:

"canim sanirim esinla aranda birebir pek problemin yok neden 3.sahislarin huzurunuzu bozmasina izin veriyosunuz ki" evliğin başından beri düsturumuz buydu aslında. hatırlattığınız için sağolun. her şey öyle içinden çıkılmaz bir hal aldı ki biz de kaybettik kendimiz... 2ay önce de eşimin ailesi yüzünden göz göre bir trafik kazasına kurban gittik. %100 eşimin abisi ve annesi suçluydu ve bebeğimiz de arabadaydı. 170 ile tem'de bolunun dağlarına savrulduk... tamamen allahın işi, şans esri sağ çıktık arabadan.. haftalarca travmayı atlatamadık... küçücük bebek uykularından ağlayarak uyanıyordu, yumuyordu.... bunun üzerine eşimin ailesiyle de kestik ilişkiyi... her şey o kadar üst üste geldi ki... eşimin babası vefat etti, 40milyar borcu kaldı üzerimize... bebek oldu, ben işi bıraktım.... allah bizi sınıyor galiba... sonu hayır olur inşallah...

Merhaba Gizem, sorunları çözmek bazen bizim zannettiğimizden daha kolaydır, evliliğine odaklanmaya çalış...

Evet zor günler yaşamışsın, ancak geçmişe saplanıp kalmamalısın, annenle çok sık görüşme, ama ne de olsa annendir, bir sorunu olunca, derdi olunca koşarsın, anne hakkıdır ne de olsa, ama bu kadar.

Hayatını zorlaştıran, seni küçücük bebeğinle ölümü düşündürecek ister annen olsun ister başka biri asla seni üzmesine izizn vermemelisin...

Annenle ilgili mevzuları eşine aktarmamaya çalış, eşinin telefon numarasını annene verme, eşimle muhatap olmayın diyerek tavrını koy, ama yine de bir açık kapı bırak annene olur mu?

Allah yardımcın olsun...

Kaldı ki sen çaresiz değilsiz, iyi bir mesleğin, güzel bir evliliğin, seni seven eşin ve bir bebeğin var. Sandığından daha güçlüsün, farkına var bunun....

Ve hayat çok da ciddiye alınacak bir şey değil...

"Annenle ilgili mevzuları eşine aktarmamaya çalış, eşinin telefon numarasını annene verme, eşimle muhatap olmayın diyerek tavrını koy, ama yine de bir açık kapı bırak annene olur mu?" eşimin numarasını vermememe rağmen nasıl yaptıysa bulmuş... şimdi arama eşimi bir daha diycem, allahım, başliycak ağlamaya, duygu sömürüleri yapacak... ben kızımı merak etmiştim de, tabi ariycam da, tanımadığımız biriyle evlendin de.. eşimi tanıştırmak istesem "ben p.zevenk gibi hissederim kendimi, tanıştırma" demişti. istemeye gelecekler dediğimde, "ben bu evde misafir ağrlayamam ev küçük gelmesinler" demişti. sonra da "tanımadıkları biriyle" evlenmiş oldum ben? tanımadığı biri hakkında kalmayan iftirayı yaydı etrafa.. sonra da utanmadan yüz yüze bakabildi..... rezilllik. açık kapı bırakayım diyeceğim ama o bıraktığım kapıdan yarın öbür gün ne haltlar edecek kim bilir, güvenemiyorum....

"Sandığından daha güçlüsün, farkına var bunun...." güç verdin bana, teşekkür ederim...
 
Evet malesef çok dikkatimi çektiği için bu
Yoksa anlattıklarınız tabi ki çok kötü, üzücü yorucu şeyler Allah yardımcınız olsun

Teşekkür ederim.
Hesabı nasıl yaptınız ya da 4 yıl meselesi nerden çıktı bilmiyorum ama madem merak etmişsiniz söyleyeyim.

86lıyım;
92-2000 ilköğretim.
2000-2004 kabataş erkek lisesi.
2004-2009 i.ü çapa dişhekimliği fak.

5 yıl okudum diş doktoru oldum.

eşim 74'lü, 6 yıl okudu, tıp doktoru oldu.

aklınıza takılan başka şey yoktur umarım...
 
Teşekkür ederim.
Hesabı nasıl yaptınız ya da 4 yıl meselesi nerden çıktı bilmiyorum ama madem merak etmişsiniz söyleyeyim.

86lıyım;
92-2000 ilköğretim.
2000-2004 kabataş erkek lisesi.
2004-2009 i.ü çapa dişhekimliği fak.

5 yıl okudum diş doktoru oldum.

eşim 74'lü, 6 yıl okudu, tıp doktoru oldu.

aklınıza takılan başka şey yoktur umarım...

Teşekkür ederim cevapladığınız için.

Ben hesabı şöyle yaptım, 25 yaşında olup 2 yıldır evli olduğunuza göre ,22 yaşında da 3.sınıfta olduğunuza göre 23 yaşında da okulu bitirip evlendiğinize göre 4.sınıf bitince evlenmiş oldunuz diye hesapladım
 
"açık kapı bırakayım diyeceğim ama o bıraktığım kapıdan yarın öbür gün ne haltlar edecek kim bilir, güvenemiyorum....

"Sandığından daha güçlüsün, farkına var bunun...." güç verdin bana, teşekkür ederim...

canım, açık kapı bırak derken kararsız davran gibi bir şey anlaşılmasın. hayat bu, ne olacağı belli olmuyor, ben bugün için değil yıllar sonra yaşanacak şeyler için söyledim bunu.....

ve,

gerçekten güçlüsün, laf olsun diye yazmadım...
 
ben kabul ediyorum beni sevmediklerini... o kadar çok şey var ki yazamadığım, yazmaya utandığım....
"allahım ben ne yaptım da bunları yaşıyorum?.." geçmişimde çok büyük bir günah işedim, hata yaptım bir yerde herhalde diyorum.... ama çok teşekkürler, dediğiniz gibi, bırakmalıyım ki ne halleri varsa görsünler artık...

Canım seni çokkkkkk iyi anlıyorum.Özellikle anne olunca bebeğimi kendimden bile çok sevince annemin yaptıklarını sorgular oldum.Annesi tarafından sevilmemenin ne olduğunu emin ol çok iyi biliyorum.İnsan yaşadıklarını anlatmaya bile çekiniyor, nasıl olsa kimse inanmayacak, bi anne bunları yapmaz diye:KK50:Bende senin gibi çok sorguladım ne günah işledimki bunları yaşıyorum diye.Ama biz bunları çocukluğumuzdan beri yaşıyoruz.O yaşta en fazla ne yapmış olabilirizki:26:
Ben cevabını suç ceza olarak değil, sabrım ölçülüyor diye buldum
Canım ben çözümü ve rahatlamayı 2 şekilde sağladım.Canımdan bile çok sevdiğim bebeğim için elimden geleni yapıp, iyi bi anne olmaya çalışarak ve annemden uzak durarak.Anneme de söyledim bunu beni sevmesende benim annemsin 9 ay karnında taşıdın sana Allah katında borcum var.Ne zaman bana ihtiyacın olursa yanında olurum ama o kadar.
Sende bebeğin için dik dur unutma onun sana ihtiyacı var gerisi boş
 
siz yapabileceğinizin en iyisini yapmaya çalışmışsınız zaten.bence annenizi aramayın şimdi boşuna canınız sıkılmasın.anneniz aradıkça eşiniz açmasın telefonu..mutlaka sizi arar annenizde o zaman söylersiniz.anneniz çok genç yaşta dul kalmış kim bilir ne acılar çekti bu denli oldu.Boşverin ailem-aiesi diyorsunuz ama siz kendiniz başlı başına bir ailesiniz artık bu saatten sonra bu yaşam siz,eşiniz ve bebeğiniz-bebekleriniz arasında yaşamınızı değerli kılın Allah yardım eder elbetteki sorunlar sıkıntılar olacak Allah sevdiği kullarına acı çektirirmiş.herşey yoluna girer gün gelir boşuna üzülmüşüm sıkılmışım keşke eşimle bebğimin o ufaklık halleriyle daha mutlu olsaydım dersin yaşınız genç elbetteki yaşadıklarınız kolay değil tabii annenizi tanımışsınız o hep böyle onu şimdi değiştiremeyeceğinize göre,yaşantınızdanda çıkaramayacağınıza göre dert etmeyin artık boşverin sıkıntıları eşinize güzel bir yemek hazırlayn şimdii bundan sonra canımızı hiçbirşeyin sıkmasına izin vermeyelim diyin siz birbirinize yeterde artarsınız,Mutluluğunuz,birlikteliğiniz hiç bozulmasın ve hep gülümseyin inşallah..
 
Siz ne kadar da onları istemiyorum diyorsanız da onların yokluğu
hiç aile olamamak sizi bu kadar üzüyor.
Şimdi zaten bir aile olmuşsunuz eşiniz, siz ve yavrunuz.
Lütfen geçmişe odaklanmıyorum
Sizi anlayamayız ama size biracıkta olsa moral verebiliriz.
Şimdi sıra sizde siz anne oldunuz, bırakın annenizi, kardeşinizi,
geçmişinizi.
Yavrunuza anne olun odaklanmayın bunlara.
Arayın annenizi ve istediğinizi söyleyin.
Çocuğunuz biraz büyüdükten sonra kreşe verip mesleğinize kaldığınız yerden devam edersiniz.
Ama bu yıllarınız inanın geri gelmez.
 
Çocuğu neden bakıcıya baktırmıyorsun?Ben çocuğumu bakıcıya baktırıyorum.Bir de kafama takıldı ilerde senin eşinin kullandığı araba kaza yapsa oğlun yetişkin biri olarak kazadan kurtulsa oğlun ve eşi sizin bunca emeklerinizi unutup senle ve eşinle görüşmeyecekler mi? Yahu bu kadar kolay mı ana babayı silmek?
 
X