- 2 Temmuz 2013
- 16.468
- 12.869
- Konu Sahibi Novamber wind
- #1
Nasıl anlatsam bilmiyorum. Kalbim fena halde kırık. Şöyle anlatayım kısaca.
Ayrıldık ama benim derdim ayrılmamız değil. Bana yaptığı haksızlıklar...
Şöyle ki, onunla tanıştığmızda şirketi onu yurt dışına gönderiyordu. Çok karakterli, dürüst ve temiz biriydi. Isındık birbirimize. Bana 6 ay bekler misin beni dedi. Tamam dedim beklerim. Farklı ülkelerdeyiz ama saat farkımız yok bu yüzden sıkıntı yaşamadık. Sürekli yazışmalar, konuşmalar, görüntülü aramalar vs. Başta herşey mükemmeldi. O kadar anlayışlı biriydi ki. Birbirimizi bulduğuma şükrediyorduk karşılıklı. Benim kalbimde sıkıntı çıktı damarlarda daralma olmuş doktorum heran kalp krizi riskin var dedi ve 8 gün hastanede yattım. Denenmedik ilaç iğne kalmadı çok sıkıntı çektim o dönem. Uzakta olsa varlığı iyi geliyordu ilaç saatlerimi ezberleyip bana hatırlatırdı sürekli. Ben o üzülmesin oralara alışsın diye hastalığımı söylemedim. Ona destek oldum. Gözüne kum kaçtı diye ağlamış insanım.
Zamanla onda değişimler başladı. Burası bedensel değil psikolojikte yormaya başladı sanırım karışığım vs dedi. Ben elimden gelmeyenleri bile yaptım iyi hissetsin diye. Ama o beni kırmaya başladı, benimle garip bir ego savaşına girdi. Ben ne yapsam aynısını bana yapar hatta daha fazlasını yapar hale geldi. Hep kavga çıkmaya başladı adımları ben attım. Bu süreçte ona ilgi göstermek var okulum var ailesel durumlar var hastalığımdan dolayı kullandığım bir ton ilaç derken depresyona girmişim. Yakın arkadaşım farketti hatta durumu. O kadar tükenmiş bi hale geldim ki. Ruhumu hissetmiyordum sanki. Kendim dışında herkesi taşımaktan bitmişim. Birgün yine telefona bakamadım uyuyakaldım diye benimle tartıştı. Hızlı gittik sana çok ümit verdim ben burda 2 sene kalırım belki dedi. Eski konularımda anlatmıştım bu kısımı. Tamam dedim beklerim. Seviyorsak ne önemi var bende bu süreçte birikim yaparım okulumu yükseltirim dedim. Hallettik gibiydi. Bu muhabbetten sonra bende birşeyler kırıldı. Bu muhabbetten yaklaşık bir iki hafta sonra ben ona hastalığımı söyledim bir sebepten dolayı. Hiçbir şey söylemedi. Birşeyleri düzeltelim güzel güzel sevelim kırmayalım yanlışlarımız olursa söyleyelim aynısını yapmaya çalışma diye ses kaydı attım ona da birşey söylemedi. Akşamına görüntülü aramak istedi açamadım. Ben böyle triplere gelemiyorum dedi bende eskisi gibi olamayacak mıyız dedim biz eskiden birbirimizi dinler güzel cümleler sarfederdik dedim bana senin benden beklentin çok ( orada çalışma sebebi ev almaktı ben birlikte çalışır alırız diyen insanım beklentiliymişim ) karşılaşamadıkça üzülüyorsun ayrılalım sen daha çok üzülürsün benden ama bir kere üzülürsün sonra üzülmezsin dedi ve bitirdi. Bak dedim yapma sevmiyor musun dedim buna cevap vermezmiş. Aramaya tenezzül etmeden bitirdi. Benim iyiliğim içinmiş o ilişki yürütemediğini üzdüğünü anlamış bla bla. Benden helallik istemek için yazdı ben yine keşke dememek için adım attım yapma dedim seninle orayada gelirim dedim istemiyorum bir daha bu konuyla gelme başkalarını değerlendir dedi bana.
Ben bu cümleden sonra anladım artık herşeyin bittiğini. Arkadaşım ona badeyi ara dedi de ona da o ateş sönecek başka çaresi yok illa yanında biri olacaksa sen ol ben istemiyorum demiş. Ben ki onu aylarca görmeden sadakatle bekledim. Bir Allahın kuluna bile bakmadım. Ne yalanım oldu ne dolanım. Bunu mu hakettim. Yediremiyorum kendime. Yaparım sandım yapamadım dedi. En başından emin olmadığı şey için beni aylarca aşırı umut vererek bekletti sonrada unut beni başkalarını değerlendir dedi.
Ayrılalı 2 ay oldu. Birbirimizi silmedik instagramdan. Ben onla ilgilenmiyorum pek ama o benim herşeyimi takip ediyor. Asla acılı şarkılar sözler paylaşmadım onun gibi. Aksine hep gezdim mutlu takıldım terapiler aldım kendimdeki eksikleri fark edip onlara yöneldim. Şükürki sağlığım iyiye gitti. Diyeceksinizki o zaman sorun ne? Sorun yaptığını yedirememek. Benim rahatsız olduğumu bile bile oruçlu halimle terketmesi. Kötü biriymişim gibi suçlu hissettirerek gitmesi. Hep kendimi suçlama halindeyim acaba diyorum hasta olmasam beni bırakır mıydı? Atamıyorum kafamdan bu düşünceleri. Seni üzüyorum diye bitirdi beni üzmemek diye bir seçeneği de vardı. Nasıl yeneceğim? Artık onla olma umudum yok bitirdim. Gelmesini falan istemiyorum beklemiyorum sadece unutmak istiyorum. Kendimi suçlama halinden kurtulmak istiyorum yapamıyorum.
Ayrıldık ama benim derdim ayrılmamız değil. Bana yaptığı haksızlıklar...
Şöyle ki, onunla tanıştığmızda şirketi onu yurt dışına gönderiyordu. Çok karakterli, dürüst ve temiz biriydi. Isındık birbirimize. Bana 6 ay bekler misin beni dedi. Tamam dedim beklerim. Farklı ülkelerdeyiz ama saat farkımız yok bu yüzden sıkıntı yaşamadık. Sürekli yazışmalar, konuşmalar, görüntülü aramalar vs. Başta herşey mükemmeldi. O kadar anlayışlı biriydi ki. Birbirimizi bulduğuma şükrediyorduk karşılıklı. Benim kalbimde sıkıntı çıktı damarlarda daralma olmuş doktorum heran kalp krizi riskin var dedi ve 8 gün hastanede yattım. Denenmedik ilaç iğne kalmadı çok sıkıntı çektim o dönem. Uzakta olsa varlığı iyi geliyordu ilaç saatlerimi ezberleyip bana hatırlatırdı sürekli. Ben o üzülmesin oralara alışsın diye hastalığımı söylemedim. Ona destek oldum. Gözüne kum kaçtı diye ağlamış insanım.
Zamanla onda değişimler başladı. Burası bedensel değil psikolojikte yormaya başladı sanırım karışığım vs dedi. Ben elimden gelmeyenleri bile yaptım iyi hissetsin diye. Ama o beni kırmaya başladı, benimle garip bir ego savaşına girdi. Ben ne yapsam aynısını bana yapar hatta daha fazlasını yapar hale geldi. Hep kavga çıkmaya başladı adımları ben attım. Bu süreçte ona ilgi göstermek var okulum var ailesel durumlar var hastalığımdan dolayı kullandığım bir ton ilaç derken depresyona girmişim. Yakın arkadaşım farketti hatta durumu. O kadar tükenmiş bi hale geldim ki. Ruhumu hissetmiyordum sanki. Kendim dışında herkesi taşımaktan bitmişim. Birgün yine telefona bakamadım uyuyakaldım diye benimle tartıştı. Hızlı gittik sana çok ümit verdim ben burda 2 sene kalırım belki dedi. Eski konularımda anlatmıştım bu kısımı. Tamam dedim beklerim. Seviyorsak ne önemi var bende bu süreçte birikim yaparım okulumu yükseltirim dedim. Hallettik gibiydi. Bu muhabbetten sonra bende birşeyler kırıldı. Bu muhabbetten yaklaşık bir iki hafta sonra ben ona hastalığımı söyledim bir sebepten dolayı. Hiçbir şey söylemedi. Birşeyleri düzeltelim güzel güzel sevelim kırmayalım yanlışlarımız olursa söyleyelim aynısını yapmaya çalışma diye ses kaydı attım ona da birşey söylemedi. Akşamına görüntülü aramak istedi açamadım. Ben böyle triplere gelemiyorum dedi bende eskisi gibi olamayacak mıyız dedim biz eskiden birbirimizi dinler güzel cümleler sarfederdik dedim bana senin benden beklentin çok ( orada çalışma sebebi ev almaktı ben birlikte çalışır alırız diyen insanım beklentiliymişim ) karşılaşamadıkça üzülüyorsun ayrılalım sen daha çok üzülürsün benden ama bir kere üzülürsün sonra üzülmezsin dedi ve bitirdi. Bak dedim yapma sevmiyor musun dedim buna cevap vermezmiş. Aramaya tenezzül etmeden bitirdi. Benim iyiliğim içinmiş o ilişki yürütemediğini üzdüğünü anlamış bla bla. Benden helallik istemek için yazdı ben yine keşke dememek için adım attım yapma dedim seninle orayada gelirim dedim istemiyorum bir daha bu konuyla gelme başkalarını değerlendir dedi bana.
Ben bu cümleden sonra anladım artık herşeyin bittiğini. Arkadaşım ona badeyi ara dedi de ona da o ateş sönecek başka çaresi yok illa yanında biri olacaksa sen ol ben istemiyorum demiş. Ben ki onu aylarca görmeden sadakatle bekledim. Bir Allahın kuluna bile bakmadım. Ne yalanım oldu ne dolanım. Bunu mu hakettim. Yediremiyorum kendime. Yaparım sandım yapamadım dedi. En başından emin olmadığı şey için beni aylarca aşırı umut vererek bekletti sonrada unut beni başkalarını değerlendir dedi.
Ayrılalı 2 ay oldu. Birbirimizi silmedik instagramdan. Ben onla ilgilenmiyorum pek ama o benim herşeyimi takip ediyor. Asla acılı şarkılar sözler paylaşmadım onun gibi. Aksine hep gezdim mutlu takıldım terapiler aldım kendimdeki eksikleri fark edip onlara yöneldim. Şükürki sağlığım iyiye gitti. Diyeceksinizki o zaman sorun ne? Sorun yaptığını yedirememek. Benim rahatsız olduğumu bile bile oruçlu halimle terketmesi. Kötü biriymişim gibi suçlu hissettirerek gitmesi. Hep kendimi suçlama halindeyim acaba diyorum hasta olmasam beni bırakır mıydı? Atamıyorum kafamdan bu düşünceleri. Seni üzüyorum diye bitirdi beni üzmemek diye bir seçeneği de vardı. Nasıl yeneceğim? Artık onla olma umudum yok bitirdim. Gelmesini falan istemiyorum beklemiyorum sadece unutmak istiyorum. Kendimi suçlama halinden kurtulmak istiyorum yapamıyorum.
