belki umut olurum..4 düşük biri ikiz,turner sendromu,sağlıklı bir bebek

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...

pakoje .!.:

merhaba arkadaşlar ben bu topikte çok konu paylaştım daha çok da acıları mı... 5 yıllık evliliğimin 4 yılı hep hamilelikte geçti... ilk gebeliğimde şaşkınlık ve sevinçle gittiğim doktordan kalp atışlarını duyarak ayrıldım muaynehaneden.. hem sevinç hem heyecan dolu geçen 15 günün ardından tekrar dr. gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim ,evet acı çektim ama sonrası kadar değildi... dr bir süre kendini toparla 3 ay sonra tekrar deneyeceksiniz dedi ve biz 3 ay sonra korunmayı bıraktık yaklaşık 9 ayın sonunda tekar hamileydim çevremden ilk bebekleri düşük olup sonrasında doğum yapan insnaları duydukça nasılsa bebeğim olacak diyerek sevinçle dr. gittik ve bu sefer ultrasonda iki bebek kalbi göründü Allahım ne mutluluk ne mutluluk eve geldiğim anı anlatamam şaşkınlık mutluluk hepimizde bi bayram neşesi... dr bu sefer 2 günde bir beni muayeneye çağırıyordu ve bir gün gittiğimde bir bebeğin yaşamıyor diğeri için tedaviye başlayacağız dedi ve beni hastaneye yatırdı.. tabii yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam acı çekiyorum acı çektikçe ağlıyorum ağlırum... sonunda olanlar oldu ve diğer bebeğiminde kalbi durdu...kürtaj olup eve geldiğimzde iki gün uyudum ve hiç uyanmak isemedim gerçek kabusla karşılaşmak yüzleşmek istemedim.. tabii eşimde benim gibi yıkılmıştı ama bana göre daha metanetli duruyordu.. artık karar verdik ve iyi bir prof bulduk güya iyi bir prof??? ikizlerimiz düştükten sonra birçok tahlil yapıldı ve bende kan pıhtılaşması çıktı... gittiğimiz prof. sonuçlarımızla gittik ve bana hamile kaldıktan sonra iğne vurunacağımı söyledi... yine uzun bir bekleyişin ardından buruk bir sevinçle hamile kaldığımı öğrendim artık kimse sevinmiyordu ne ailem ne eşim ne çevremdekiler... hatta bazı insanlar nazar değiyor keşke hamile olduğunu söylemeseydin diyenler bile oldu yani sevincini paylaşma çünkü yine düşecek der gibiydiler yine küçük pıt pıt bir kalp atışı yine mutluluk eşimle dr . gidiyoruz iğne kullanıyorum herşey yolunda ne zamana kadar 14. haftaya kadar.. bir kızım olacağını öğreniyoruz seviniyoruz nasılsa hiç bu kadar büyümemişti bebeğimiz herkez mutlu hatta annem dr. gideceğimiz bir gün bize geldi güzel yemekler yaptı ailecek kutlayacaktık kızımızı... gittik ve yine o hüsran... bebeğimin kalbi durmuştu Allahım o gün eşimin ağlayışını hiç unutamıyorum öyle dolmuş ki artık bu düşük onun son dayanma seviyesiymiş gibi kendini öyle hırpaladı ki ağlamaktan eimize gidemedik annemler arıyorlar açamıyoruz telefonları.... eve geldiğimizde gözlerimizden anladılar zaten yine bir yıkılış yine bir hüsran... bu sefer bebeğimiz gen testine gitti ve sonuçta bebeğim turner sendromlu çıktı . dr.lar ölmesi daha hayırlı olmuş sizler için dediler ama benim yavrumdu o canımdı...
sonrası daha da hüsran bu sefer her gittiğimiz doktor sonuçlarımıza bakıp siz tüp bebekle pgt yöntemi ile sağlıklı bir bebek sahibi olursuınız dediler tabii onunda düşüp düşmemesi yada tutunması kesin diye bir durum söz konusu değil dediler... ve biz başladık tüp bebek merkezi araştırmaya (ankarada) neresi daha iyi ,para biriktirelim ,maliyeti yüksek.... sonra bir prof gittim adı ''prof dr ahmet erdem'' allahım ondan razı olsun önce rabbim sonra o.... gittiğimizde sonuçlarımıza bakarak sizin tüp bebeğe ihtiyacınız yok siz tekrar deneyeceksiniz sağlıklı bir bebeğiniz olur dedi.. ve biz paramızla tüp bebek için gitmiştik ona bize tüp bebek yapmadı inanın başkası olsa bu kadar hazır gelmiş bir çifte tüp bebek yapardı.... korunmayın dedi ve ben 1 ay sonra hamile kaldım... iğne kullandım coasprin kullandım... sonra 20 haftalıkken bulunduğum şehişrde gittiğim dr. amniyosentez şart bu kadar düşükten sonra dei kafam allak pullak oldu ahmet beyde yaptırsanız iyi olur dedi ama yinede risklisin iğne kullanıyorsun dei.. biz bi karar verdik eşimle yaptırmadık... ama ben son ana kadar hep soru işaretleyle geçirdim hamileliğimi....36. haftamın içindeyken bir gün uyandım ve bacaklarım arasından kan geldiğini gördüm eşim işe gitmişti dünya başıma yıkıldı allahım bebeğim öldümü diye apartmanı yıktım eşim geldi yalınayak hastaneye gittim görenler şaşkınlıkla bakıyordu bana .. kimse anlamaz ki neler yaşadığını sen bilirsin için düşen sızıyı.... hemen dr. beni ameliyata aldı yanımızda kimse yok bi eşim ve ben... bebeğimin kıyafeti bile yok oysa neler hazırlamıştık ... fotoğrafçı, şekerler, balonlar ,özel oda vs vs.... bebeğimiz doğdu herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başladı:))) resmen saçlı bir erkek bebeği getirdim dünyaya şuan 58 günlük oldu ve yanımda hamakta yatıyor keyfi çok iyi gaz sancısı dışında her dakika kokluyorum öpüyorum... sağlıklı minnak bişiy:))) ben sizlere umut olmaya calıştım çok yazdım inşallah sıkmadım sizleri... allahım isteyen herke versin tatdırsın bu güzel duyguyu öpüyorum siz kadınlar klübü bayanlarını ben oğlumu öpmeye sevmeye gidiyorum....

Genişletmek için tıkla...