belki bir gün yüreğin takılır gözlerime

Belki birgün benim yaşattıklarımı özlersin..Gülüşümü…Sesimi…
Gözlerine bakmaya cesaret edemeyen hallerimi… Seni gördüğüm anda yaptığım tüm saçmalıkları…Sadece seni özleyen yüreğimi…
Ve belki de özlediğin o an, benim bakmaya korktuğum gözlerine bir başkası sevgisini değdiriyordur…Kimbilir..?

Ben sende ilkleri sevmiştim..İlktin bendeki 'sen'...Sen sevmiş miydin benim kadar, yanımda aldığın nefesleri…Soluduğum havayı, sen diye çekiyordum içime…
Sonrası huzur…Sonrası mutluluk…
Seni; mutluluğunla, hüznünle sevmiştim ben… Peki, ya sen ?

Hala ağlayabiliyor musun korkusuzca ? Gözyaşlarını ‘ben’ gibi gösterebiliyor musun o’na ?
Belki de saklıyorsun en kuytularını… Korkuyorsun suskunluğuna sığındığın şehirlerden..Bilmiyorum..Belki de çok yalnızsın onca kalabalığın içinde..
Ve beni özlüyorsun, kendinden bile gizleyerek özlemini...

O an sil yüreğinin gözyaşlarını..Haykır tüm gücünle yalnızlığa…Bırak bulsun seni düşlerin…
Beni düşünme..Boşver hançerlediğin masum yüreğimi…Ben ve yine ben hayranım sana, tüm yaşattıklarınla…Her acı da seni anımsıyor yorgun duygularım…Herşeye rağmen özlüyorum, sende tutuklu günlerimi...

Belki,
Belki birgün yüreğin takılır gözlerime…
Ne dersin ?

cok güzel olmus... tesekkürler...