- 5 Ağustos 2017
- 455
- 395
- 103
- Konu Sahibi Amaki hayal
- #1
Iyi geceler hanimlar. Uyeligimi önceden almistim ama ilk defa konu aciyorum. Uzun zamandir takipciyim ve bende kendimi ifade etmek istedim.Konum uzun olursa affola..
Aslinda konu tamda baslikta oldugu gibi beklemek.. Neyi diye sormayin bende bilmiyorum.Esimle 2.5 senelik evliyiz. Bi sorunumuz yok cok iyi anlasiyoruz. Cok anlayislidir beni uzmez ev islerinde yardimcidir vs. Haftanin 6 gunu calisiyorum. Cumartesi yarim gun. Calismak beni cok yoruyo ama yillardir baska turlusunu bilmedigim icin aliskinim. Arkadas es dost konusunda sikintim yok. Surekli gorustugum yillarimin gectigi arkadaslarim var. Ailem 2.5 saatlik uzakliktaki bi sehirde yasiyolar. En az ayda bir gorusuyoruz. Ya biz gidiyoruz yada onlar gelip haftasonunu bizimle geciriyolar. Esimle disardayken yada evde birlikteyken veya ailem yanimdaysa falan bi sorunum yok ama evde bi saat olsun yalniz kalsam cildirma seviyesine geliyorum. Korkmak falan degil artik kesinlikle yalnizliga tahammulum yok. Sanki tum sacma dusuncelerim bekliyomusta yalniz kalinca basima cullaniyolarmis gibi hissediyorum.
Geçmiste cok problemler yasadim gencligimin en guzel caglarimin buyuk bi kismi sorunlarla gecti. Daha sonra da doguda gorev yaptim 2 sene ve hep bu sorunlarin gecmesini hayatimi duzenimi kurmayi mutlu olmayi bekledim.
Su an hayatimda cok buyuk bi problem olmamasina ragmen hala bekliyorum. Bu sehirden tayin isteyip ailemin yanina gitmek istiyoruz. Esimde orda is kuracak kendine. Evde yalniz kaldigimda yada iste ufacik bi boslugum bile olsa bu yalnizlik tek basinalik fikrinden kurtulamiyorum. Ailemin yanina gidince gececek diye simdi de tayin donemimin gelmesini bekliyorum. Belkide tam olarak ifade edemedim ama hayatim boyle gecip gidiyo sanki. Ani yasayamamak hep gelmesini istedigim biseyleri beklemek beni cok yipratiyo. Kendimi su an oldugum yere evime isime yasadigim sehre ait hissedemiyorum. Nasil olsa gidicem burda kalmicam dusuncesi surekli kafamda bu yuzden hic bi andan tat alamiyorum. Cocuklugumdan itibaren ailemden cok uzak kaldim ve anneme babama kardeslerime hep hasret yasadim belkide bu yuzdendir diyorum.
Anlamlandiramadigim bisey iste.. Ben bile tam olarak anlayamiyorken sizlere ancak bu kadar anlatabildim.
Sizlerde de buna benzer hisler yasayanlar varsa nasil bas ettiginizi bilmek isterim. Okuyanlara tesekkurler..
Aslinda konu tamda baslikta oldugu gibi beklemek.. Neyi diye sormayin bende bilmiyorum.Esimle 2.5 senelik evliyiz. Bi sorunumuz yok cok iyi anlasiyoruz. Cok anlayislidir beni uzmez ev islerinde yardimcidir vs. Haftanin 6 gunu calisiyorum. Cumartesi yarim gun. Calismak beni cok yoruyo ama yillardir baska turlusunu bilmedigim icin aliskinim. Arkadas es dost konusunda sikintim yok. Surekli gorustugum yillarimin gectigi arkadaslarim var. Ailem 2.5 saatlik uzakliktaki bi sehirde yasiyolar. En az ayda bir gorusuyoruz. Ya biz gidiyoruz yada onlar gelip haftasonunu bizimle geciriyolar. Esimle disardayken yada evde birlikteyken veya ailem yanimdaysa falan bi sorunum yok ama evde bi saat olsun yalniz kalsam cildirma seviyesine geliyorum. Korkmak falan degil artik kesinlikle yalnizliga tahammulum yok. Sanki tum sacma dusuncelerim bekliyomusta yalniz kalinca basima cullaniyolarmis gibi hissediyorum.
Geçmiste cok problemler yasadim gencligimin en guzel caglarimin buyuk bi kismi sorunlarla gecti. Daha sonra da doguda gorev yaptim 2 sene ve hep bu sorunlarin gecmesini hayatimi duzenimi kurmayi mutlu olmayi bekledim.
Su an hayatimda cok buyuk bi problem olmamasina ragmen hala bekliyorum. Bu sehirden tayin isteyip ailemin yanina gitmek istiyoruz. Esimde orda is kuracak kendine. Evde yalniz kaldigimda yada iste ufacik bi boslugum bile olsa bu yalnizlik tek basinalik fikrinden kurtulamiyorum. Ailemin yanina gidince gececek diye simdi de tayin donemimin gelmesini bekliyorum. Belkide tam olarak ifade edemedim ama hayatim boyle gecip gidiyo sanki. Ani yasayamamak hep gelmesini istedigim biseyleri beklemek beni cok yipratiyo. Kendimi su an oldugum yere evime isime yasadigim sehre ait hissedemiyorum. Nasil olsa gidicem burda kalmicam dusuncesi surekli kafamda bu yuzden hic bi andan tat alamiyorum. Cocuklugumdan itibaren ailemden cok uzak kaldim ve anneme babama kardeslerime hep hasret yasadim belkide bu yuzdendir diyorum.
Anlamlandiramadigim bisey iste.. Ben bile tam olarak anlayamiyorken sizlere ancak bu kadar anlatabildim.
Sizlerde de buna benzer hisler yasayanlar varsa nasil bas ettiginizi bilmek isterim. Okuyanlara tesekkurler..
