- 16 Nisan 2023
- 1.459
- 2.898
- 53
- 37
- Konu Sahibi Meine Sterne
- #1
Merhaba güzel kadinlar,
Biraz dertli oldugumdan ayrintili yazmak, sizlerle sikintimi paylasmak isterim. Eger hamile oldugunu yeni ögrenmis hassas arkadaslarim varsa onlar icin cok sevindigimi söylemek isterim ama okumasinlar, bosversinler :)
Buradaki bircok kadin gibi ben de hasretle cocuguma kavusacagim günü bekliyorum. Bir senedir hamile kalmaya calisiyorum. Bir kere bebegimin kalbi durdu, kürtaj olmak zorunda kaldim; bir kere de kimyasal gebelik gecirdim. Bunlar beni cok yipratsa da ümidimi yitirmemeye ve güzel günlerin bir gün gelecegini düsünmeye calisiyorum.
Her ay bekleme stresi ise beni cok yoruyor. Gecen ay bir hamilenin yasayabilecegi bütün semptomlari göstermistim. Bu semptomlarin regl belirtisi oldugunu bilecek kadar bu konuyla ilgili tecrübem ve bilgim olsa da inanilmaz sekilde umutlandim ve tabi ki tam gününde gelen regl ile inanilmaz bir karanliga düstüm. Kendimi cok asagiya cekiyorum. Psikolojim alt üst oluyor. Bir de gecirdigim düsüklerin etkisi de var, onlarin gölgesinde yasiyorum. Zira ardi ardina oldular. Sanki hamile kalsam da zaten yine olacakmis gibi hissediyorum.
Bu ay hic umudum yok. Ben Almanya'da yasiyorum ve bazi sebeplerden dolayi (uzatmak istemiyorum), insemination islemi uygulaniyor. Türkiye'de karsiligi ne ya da uygulaniyor mu, bilmiyorum. Yani her ay sadece tam yumurtlama zamani (catlatma yok, cok duzenli bir döngüm var) ince bir sonda ile spermler rahmime birakiliyor. Rahmim o kadar dar ve acilmak istemiyor ki her seferinde kücük bir ameliyat geciriyor gibiyim. Acmak icin kullanilan bir sürü alet, tabi ki tanimlamaz bir aci ve kanama... Bu ay öyle bir hale geldi ki doktor götürmesi gereken yere kadar dahi götüremeyip yari yolda birakti spermleri ve tabi ki zaten az olan spermlerin disari ciktigini da kendim hissettim. Iki gün de kanamam oldu. Uygulamadan sonra doktor dedi ki "Yaparken benim icim acidi, cok zordu. Bugün sevdiginiz seyleri yapin, cok büyük bir aciya katlandiniz." Öyle söyleyeyim. Ve iki hafta sonra test yapin dedi ama yüzünden anladim acikcasi umudu olmadigini.
O yüzden umudum sifir ama insaniz iste. Bugün gögüslerimin hassaslastigini hissettim, baska da hicbir belirtim yok. Olmayacagini bilsem ve kendimi buna kanalize etmis ve düsünmeyecegime kendime söz vermis olsam dahi hic aklimdan cikmiyor. Gelecek hafta adet olmam lazim.
Sorum siz bu bekleyisle nasil basa cikiyorsunuz? Kendinizi baska seylere odaklayabiliyor musunuz? Benim icin bu kisa araliklar oluyor. Sürekli bat sayiyorum, öksürsem acaba diyorum gibi bir sey.
Sizlerin tavsiyelerine ihtiyacim var. Sevgiler.
Biraz dertli oldugumdan ayrintili yazmak, sizlerle sikintimi paylasmak isterim. Eger hamile oldugunu yeni ögrenmis hassas arkadaslarim varsa onlar icin cok sevindigimi söylemek isterim ama okumasinlar, bosversinler :)
Buradaki bircok kadin gibi ben de hasretle cocuguma kavusacagim günü bekliyorum. Bir senedir hamile kalmaya calisiyorum. Bir kere bebegimin kalbi durdu, kürtaj olmak zorunda kaldim; bir kere de kimyasal gebelik gecirdim. Bunlar beni cok yipratsa da ümidimi yitirmemeye ve güzel günlerin bir gün gelecegini düsünmeye calisiyorum.
Her ay bekleme stresi ise beni cok yoruyor. Gecen ay bir hamilenin yasayabilecegi bütün semptomlari göstermistim. Bu semptomlarin regl belirtisi oldugunu bilecek kadar bu konuyla ilgili tecrübem ve bilgim olsa da inanilmaz sekilde umutlandim ve tabi ki tam gününde gelen regl ile inanilmaz bir karanliga düstüm. Kendimi cok asagiya cekiyorum. Psikolojim alt üst oluyor. Bir de gecirdigim düsüklerin etkisi de var, onlarin gölgesinde yasiyorum. Zira ardi ardina oldular. Sanki hamile kalsam da zaten yine olacakmis gibi hissediyorum.
Bu ay hic umudum yok. Ben Almanya'da yasiyorum ve bazi sebeplerden dolayi (uzatmak istemiyorum), insemination islemi uygulaniyor. Türkiye'de karsiligi ne ya da uygulaniyor mu, bilmiyorum. Yani her ay sadece tam yumurtlama zamani (catlatma yok, cok duzenli bir döngüm var) ince bir sonda ile spermler rahmime birakiliyor. Rahmim o kadar dar ve acilmak istemiyor ki her seferinde kücük bir ameliyat geciriyor gibiyim. Acmak icin kullanilan bir sürü alet, tabi ki tanimlamaz bir aci ve kanama... Bu ay öyle bir hale geldi ki doktor götürmesi gereken yere kadar dahi götüremeyip yari yolda birakti spermleri ve tabi ki zaten az olan spermlerin disari ciktigini da kendim hissettim. Iki gün de kanamam oldu. Uygulamadan sonra doktor dedi ki "Yaparken benim icim acidi, cok zordu. Bugün sevdiginiz seyleri yapin, cok büyük bir aciya katlandiniz." Öyle söyleyeyim. Ve iki hafta sonra test yapin dedi ama yüzünden anladim acikcasi umudu olmadigini.
O yüzden umudum sifir ama insaniz iste. Bugün gögüslerimin hassaslastigini hissettim, baska da hicbir belirtim yok. Olmayacagini bilsem ve kendimi buna kanalize etmis ve düsünmeyecegime kendime söz vermis olsam dahi hic aklimdan cikmiyor. Gelecek hafta adet olmam lazim.
Sorum siz bu bekleyisle nasil basa cikiyorsunuz? Kendinizi baska seylere odaklayabiliyor musunuz? Benim icin bu kisa araliklar oluyor. Sürekli bat sayiyorum, öksürsem acaba diyorum gibi bir sey.
Sizlerin tavsiyelerine ihtiyacim var. Sevgiler.
sağlığınızı düşünün. Bu takıklık seviyesi bir süre sonra hastalığa dönüşebiliyor. Bu hayata bir kez geliyoruz. Bu gününüzden çalmayın 
İnanın odağımı değiştirdiğim aylar da oldu ailemin yanına gittim, tatile gittim hiç düşünmedim ama olmadı. Olmuyor yani. Herkes bir öneri sunma peşinde şunu yap, bunu iç, düşünme vs. Hepsini denemiş biri olarak BOŞ olduğunu düşünüyorum. Ben regl ye 5 gün kala başlıyorum acaba demeye (alışkanlıklar). İnanın burayı okumadan önce sancı ve göğüs hassasiyetim olurdu belki her dönemim de. Şimdi istemsiz bütün belirtileri yaşıyorum ve mütemadiyen her ay
bırakamıyorum demeyin. Ben mesela 4-5 ay da bir girer yorumları okur köşeme çekilirim. Ya da farklı konulara bakarım. Yapamam demeyin, okumayın bir süre bence 
