Bebekten önce ve bebekten sonra?

evliliğimde nerdeyse 4.yıla girdim eşimle her şey o kadar mükemmel ki..(allah nazardan korusun)hiç bebek düşünmedik.çünkü her şey bu kadar güzelken bi bebek ancak bu ilişkiye gölge düşürmeye yarar
ama ben artık bebeğin bi gereklilik olduğu kanısına vardım yani gölge olaicağını düşünsemde yine de olması gerekiyo kanısındayım.
ama eşim hala gerekli olmadığını düşünüyor ve istemiyor sonsuza dek aramıza kimse girsin istemiyor,bu bebek olsa bile.yanlış anlamayın hiç kıskanç değildir.ama istemiyor işte bi de benim hamilelikle ilgili yaşayacağım sıkıntılara dayanamıyor,düşüncesi bile üzüyor,biz böyle çok iyiyiz diyor.
benim isteğimden dolayı o da tamam diyor bebeğe ama gerçekten istemediğini biliyorum sırf ben istiyorum diye.
bu durumda napmam gerektiğini bilmiyorum
istiyorum ki o da gercekten istesin,
mükemmel evliliği olup da çocuk yapan arkadaşlar çocuktan sonra ilişkiniz nasıl devam ediyor anlatır mısınız.

4yıllık evliyiz allaha şükür mükemmel denicek kadar güzel bir evliliğim ve eşim var.ama oğlumuz olduktan sonra bu mutluluğumuz bin kat daha arttı.evet çok şey değişti..artık üç kişiyiz.onunla daha çok ilgileniyorum.bazenevin içinde birbirimizi dahi görmüyoruz ama deger.herşeye değer onun varlığı.allahım eksikliklerini göstermesin...bunu tatmanız lazım ne desem boş...

Biz de eşimle birbirimize çok aşık olarak evlendik, benim aklımda da bebek hiç yoktu, hiçbir şey bozulmasın her şey böyle büyülü kalsın, büyüyü hiçbir şey bozmasın istiyordum ama o kadar garip ki, bebek haberini alır almaz ikimiz de kendimizi gerçekten bir "aile" olarak görme başladık. Ondan öncesi sanki evlilik değil flirt gibiymiş dedik hatta.. Garip yani.. En korktuğum şeydi bebek ama ilginç bir şekilde, bebek olmadan aile olunmuyormuş.. Şimdi birbirimize daha da bağlıyız sanırım duygusal olarak. Üstelik hala ilk günkü kadar da aşığız.. Yani aşkı öldürüyor falan diye endişeleriniz varsa hiç olmasın. aksine, karşınızdaki adama "çocuğunuzun babası" gözüyle de bakabilmeniz aşkı bence daha bile körükleyen bir şey...

Bir bebeğin olmasını sende gerçek anlamda istemiyorsun 4 yıl oldu artık olması gerekli falan yazmışsın bebek gerekli olduğu için yapılmaz, eşinde gerekli değil diyormuş bu durumda yapmamanız daha mantıklı..Önce ikinizde canı gönülden anne baba olmayı istemelisiniz bebeğin evliliğe gölge düşürmesi gibi bir düşünce telefuzu bile rahatsız edici..

Eşimle severek evlendik başta 1 yıl düşünmüyorduk ama evlenince kararımız değişiti 10. ayda geldi kuzum ama o 10 ay bize geçmek bilmedi biran önce hamile kalmak istiyordum eşimde baba olmak.Hamile kaldıktan sonra herşey dahada güzel oldu onun bir tekmesini hissetmek için babası dakikalarca bekledi, ikimizde doğacağı ve evimizdeki neşeye neşe katacağı günü sabırsızlıkla bekliyoruz..

bende nevyas arkadalşıma katılıyorum ne demek ilişkiye gölge düşmesi filan çok saçma düşünceler
siz bebek yapmayın mutlu mesut mükemmell yaşayın yazık olur bebeciğe
sanki bahsettiğinz eşya sıradan bişi yazık valla bu zihniyetli insanlaraa ohaoldumsmile

yaren ve gizem arkadaşım yorumlarınız için çok teşekkürler,gerçekten içime su serptiniz,beni olumsuz düşüncelere iten zaten daha çok çevremdeki insanlardı yani çocuktan sonra ilişkileri içinden çıkılmaz bir hal alan evlilikler ve duyduklarım.aslında bir bebeği herkes ister ben ve eşimde tabiki ama endişelerimizin olması gayet normal
bir bebek allahın sunabileceği en güzel mucizelerden yani sıradan bi eşya değil....
ve biz o mucizeye bilinçli yaklaşmak istiyoruz ve her yönüyle düşünmemiz de gayet normal,
bu arada bu konuyla ilgili çok düşündük ve hislerimizi paylaştık ve artık gerçekten istiyoruz hayırlısıyla.
bebeği her yönüyle düşünmeden öyle pat diye yapan zihniyetli insanlarda var yazık onlara valla.
bebeğin dünyaya gelmesi tamamen Allahın yaşattığı bi süreç eğer allah isterse zaten o biz hiç çaba sarfetmeden çok rahat bi şekilde olur (ki bunu bazı anneler kendi başarısı olarak görür)
ama bebeği büyütmek onu hayata dahil etmek anne babaların eseri (ki bu zor olan kısmı)
onların başarısı.yapmak değil yaptıktan sonraki süreç önemli.bilinçli her insan düşünür,

herkes senin gibi düşünür bende öyle düşünürdüm bakmakdan değilde nasıl yetiştiririm nasıl terbiye ederim falan derken aaa bi baktım hamileyim eşim çok isterdi zaten ben çok korkardım hamile kalmaktan vücudum bozulacağından falan değil de ne bileyim korkuyodum şimdi bi oğlum bi kızım var allah öyle cesaret veriyo ki imkan olsada 4 tane 5 tane yapası geliyo insanınsempatiksalakcinnisempatiksalakcinnisempatiksalakcinnisempatiksalakcinnisempatiksalakcinni evine neşe geliyo insanın bence eşin baba olursa seni bile tanımaz bence bi tane allahın izni ile dünyaya getirin asıl gerçek kararı o zaman veriyosun rabbim hakkınızda hayırlısını versin

sedef10 .!.:

herkes senin gibi düşünür bende öyle düşünürdüm bakmakdan değilde nasıl yetiştiririm nasıl terbiye ederim falan derken aaa bi baktım hamileyim eşim çok isterdi zaten ben çok korkardım hamile kalmaktan vücudum bozulacağından falan değil de ne bileyim korkuyodum şimdi bi oğlum bi kızım var allah öyle cesaret veriyo ki imkan olsada 4 tane 5 tane yapası geliyo insanınsempatiksalakcinnisempatiksalakcinnisempatiksalakcinnisempatiksalakcinnisempatiksalakcinni evine neşe geliyo insanın bence eşin baba olursa seni bile tanımaz bence bi tane allahın izni ile dünyaya getirin asıl gerçek kararı o zaman veriyosun rabbim hakkınızda hayırlısını versin

Genişletmek için tıkla...

haklısın aslılnda
bu duyguyu yaşamak lazım şu an eşimde çok istiyor
artık hiç tereddütümüz yok.denemelere başladık.umarım nasip olur.

canım bizde 4.yılımıza girdikk şunu bilki bebekle birlikte eşiin sana sevgisi kat kat artacak bak hailelikte bile öyle değildi eşler çok değişiyo hiç düşünme bence bambaşka bir duygu yaşadığında bizi sende anlıcaksın geç ble kalmışım diyeceksinn babalar geç anlıyolar üzülme kucaklarına alsınlarda bakk sen ozaman gör eşini

Eskisi gibi iki kişilik yaşantınız devam etmiyor bu gerçek ,3 kişi oluyorsunuz artık bebekle.Çok gezen,dolaşan bir aile iseniz adaptasyon süreciniz biraz zor olur,bebekle her yere gidilmiyor.Bir de bebekle ilgili küçük problemler nedeniyle bazı küçük tartışmalar da geçebilir aranızda.Bunları herkes yaşıyor,çocuk büyüdükçe sorunları da büyüyor.Bunları göz ardı etmeyin...
Kendinizi madden ve manen hazır hissediyorsanız karı-koca olarak bu duruma hemen başlayın derim çalışmalara...Eşiniz de birebir katılımcı olmalı hamilelikten itibaren...Eşler bebek doğana kadar pek anlamıyor ama eşiniz gönüllü olsun çünkü bebek doğar doğmaz uykusuz geceler sizi bekler.Dünyanın en güzel şeyi bebek ama sorumluluğu da bir o kadar fazla...

Oncelikle allah saglikli ve hayirli evlatlar nasibetsin diyorum ....
Insan anne baba olunca anliyor herseyi oyle dusunmekle olmuyor , hani derler ya evdeki hesap carsiya uymazmis o misali , bence her iki tarafda tam anlamiyla hazir olmali sadece istemek degil hem bedensel hemde ruhen hazir olmakdan bahsediyorum ,sizlerinde dedigi gibi dogurmak onemli degil onemli olan herseyiyle ona iyi bir ebeveyn olabilmek , bende ayni korkulari yasadim esim cok istiyordu ama ben asla diyordum belkide cocuk dogduktan sonra eski hayatimin biteceginden korkuyordum ne bileyim hersey bitecekmis gibi geliyordu eve kapanip cocuk bakmak uzun bir sure annelik kimligine adapte olmaya calismak ve en onemlisi iyi bir anne olabilirmiyim dusuncesi vs..bunun gibi korkular beni yipratiyordu derken birgun hamile oldugumu ogrendim esim havalara uctu ben se saskindim ama garip bir huzur kaplamisdi icimi oyleki hayatimda hic bukadar huzurlu hissetmemisdim kendimi; Tam dokuz ay onun her hareketi her ultrason goruntusu icimi titretti adeta , esim herzaman bana karsi mukemmeldi ama o donem sanki ayni evde iki hamile gibiydik o beni oyle anliyor oyle ayni seyleri hissediyor ve rahatlatiyordu ki adeta bir ruya gibiydi tam uc kisiydik bebegim dogmadan tam bir butun , dogumda yanimdaydi, bu arada normal dogum yaptim ve o basimdan bir saniye ayrilmadi oyleki ben her aci cektigimde elimden tutup haydi hayatim bu bizim en mutlu animiz bebegimiz geliyor dayan biraz diye beni teselli etti ve iste o an : bebegek dogarken esim bagirdi iste dogdu hayatim bu mukemmel bir bebek cok guzel dedi ve aglamaya basladi o ani hic unutamam onu ilk gordugumde tum dunyam degisti hersey sifir oldu sanki inanamadim esimde ayni duygulari paylasiyordu ve simdi tam 9 aylik bir oglumuz var adi ( Şaya) her gun ona baktigimda sevgimizin dahada guclendigini hissediyorum, Esim benim en buyuk destekcim o kendini sadece baba olarak gormuyor hem baba hemde anne olarak goruyor bende ayni yani roller ortak . Soylemek istedigim evlilik eger saglam temeller uzerine kurulmussa bunu hicbir kuvvet yikamaz zaten yikilacak bir duvara bir tugla daha koydum yikildi demek bahanedir, cocuklar dunyanin enguzel varliklari ve dunyanin enguzel varliklarina sorumluluk yuklemek bence yanlis ,ben bunu anladim ve sizinle tum duygularimi paylasmak istedim . Allah cani gonulden cocuk isteyen herkeze nasibetsin bu duygu anlatilamaz sadece yasanir .... Sevgiler ...

Kucuk bir not: Oglum dogdugunda anladim ki cektigim tum korkular yersizmis , ve anladimki hayatimizda sadece o eksikmis ...

çocuktan sonra hayat çok daha zor ama çok daha anlamlı, belki tartışmalar vs artıyor ama çocuk aranızdaki bağı da öyle sıkılaştırıyor ki yaşamanızı tavsiye ederim...bazen ona bakıp onda babasını görüyorum, sevdiğim adamın küçüğünden de var diyorum, hani marketten deterjan falan alırsınız da küçüğünü de promosyon olarak verirler ya onun gibi:) allah bozmasın hiç bi mutlu evliliği