arkadaşlar 6 aylık evliyim ama bebekleri çocukları çok severim fakat bu sorumluluğu alabilirmiyim ama cesaret edemiyorum ne önerirsiniz bu çaresize:bbo:
hele bir hamile kalda
o duyguyu o zaman anlarsın ister istemez bak nasıl sorumluluğu üstleneceksin
öyle güzel bir duygu ki anlatamam
bende çocukları seven biriyim bekarken komşu bebeklerini bize getirir
bakardım evlendim senin
gibi bu tür fikirlerdeydim ama hamile
kalınca bu fikirlerim az buçuk benden gitti
ve bebeğimi daha hissettikçe dahada benimsedim
bir an önçe bebişimi kuçagıma almak istiyordum
ve kuçağıma aldım o fikirler hepten kayboldu
inan bana sende bir anne adayı ol bak o fikirlerin kaybolacak
saygılarımla canım a.s.
çok mutlu oldum canım senin adına sğl yazdığın için sana güzel hamişler canımcanım bende 9 aylık evliyim, senin gibi bende kararsızdım bu konuda, evimize çıkacaz 2 aya kadar evderdi, yok çok erken derken,dün hamile olduğumu öğrendim,15-20 dk. insanın tüm dünyası değişe biliyormuş,inanılmaz bi duygu, tüm kaygilarım bi anda yok oldu, tek düşüncem onun iyi olması artık, gerisi boş, allah herkese bu düyguyu yaşamayı nasip etsin
sğl canım düşüncelerin için çok gzl şeyler yazmışın allah herkese nasip etsinbence de bebek çok güzel bişey.
senin aklında canım bu konu ile ilgili ufak bir soru işareti varsa ve kendine yeteri kadar güvenmiyorsan bence hazır olmayı bekle.
hamilelik ve annelik gerçekten pembe bulutların üzerinde geçen dönemler değiller.
gayet sıkıntılı ve riskli dönemlerden geçiliyo, bunlara hazırlıklı olmak gerekli diye düşünüyorum..
ama bunların yanında içinde bir mucizenin varlığı, ultrasonda onu görmen, ellerini kollarını oynatması, annede yaptığı değişiklikler hepsi yaşanası güzel duygular:)
umarım herkes bu duyguları tadabilir ve bebişlerini sağlıkla kucaklarına alabirler..
sevgiler canım.. a.s.
ben ılk hamıle oldugumu ogrendıgımde o gece yatamamıstım yaaa her gun ıcımde artık bırılerı var cok farklı bı duygu dıye bazen huzunlenıp agladıgım bıle olmustuuu onu ıcımde tasımak bıle bambaska duygu ıcımdekıne bırcık yavruma okdar alıstımkı bana dunyaları verseler ıcımdekı bu guzel duygua degısmmem ılk aylarda boyle cocuk kavramı hos gelmez ama sonradan o ozlem ınsdanın ıcnı yakar kavurr emınım zmanla sende bebıs ıstıyceksın hatta neden keske basta cocuk yapsaydık dıyceksınnnn emınımmmmm
rıca ederımmm emın ol hele bı bebısın olsun ozman nasıl bı duygu oldugunu anlarsın[/QUO inşalllah bigün canım bende senin gibi anlarım o duyguları tadarım sağol:içelim:
merhaba ilk evlendiğimizde eşimle bir karar almıştık 5 sene çocuk istemiyorduk çünki hem yaşımız ufaktı hemde eşimin askerliği vardı mart ayında 4 senemiz dolacak ve ben artık çocuk istiyorum halbuki bir sene öncesine kadar 25 yaşından önce olmaz diyordum kendimi hiç hazır hissetmiyordum sana gelince arkadaşım bence evliliğinin biraz tadını çıkar en azından bir sene geçsin evliliğiniz otursun zaten zamanı gelince hiç tereddüt etmeden isticeksina.s.
rıca ederımmm emın ol hele bı bebısın olsun ozman nasıl bı duygu oldugunu anlarsın
bebek sorumluluk ister doğrudur ama hamile olduğunu öğrenince o sorumluluk kendiliğinden geliyor canım ya , bu benim ikinci hamileliğim, ilki 2 sene önceydi ve bebeğimi bir hastalıktan dolayı kaybettim 13 gün yaşadı, hiç kucağıma alamadım Çok üzgünüm çoook ama inan kucağıma alamadığım halde ondan önce yaşamıyormuşum gibi geliyor,
şimdi ikinci bebeğime hamileyim, Rabbime dua ediyorum umarım bu sefer hiç bi aksilik çıkmaz, nasıl bu hamileliği bitiricem bilemiyorum,
bence sende bu anı yaşamalısın :)
canım ilk evlendiğim zaman bende en az 1 yıl düşünmüyordum ama 2 ay edet gördüm ve 3 cü ay hamile kaldım.ama kızım doğduktan sonra sanki hayat boşmuş gibi geldi evin neşesi oluyor.iyiki olmuş dedim.şimdi 5 yaşında allahın izniyle de bu ay oğlum aramıza katılacak.çocuk evin neşesi bereketi canım.ceraset edecek birşey yokki bunda olduğu zaman hak verirsin zaten.:teytey:
canım benim bende kızıma 21 yaşında hamile kaldım ve 22 yaşında anne olmuştum.anneliğin yaşı yoktur bence.eskileri düşününce eskiden annelerimiz 15-16 yaşında anne oluyorlarmış bence yaşın küçük değil.bir hamile kalsan senin düşüncelerin tamamen değişecek buna emin ol.o zamanda keşke zaman geçsede yavrumu kucağıma hemen alsam diyeceksin.günler geçmiyormuş gibi gelecek.
arkadaşlar 6 aylık evliyim ama bebekleri çocukları çok severim fakat bu sorumluluğu alabilirmiyim ama cesaret edemiyorum ne önerirsiniz bu çaresize:bbo:
Papatyacım..Bende yaklaşık 7 aylık hamileyim.. Korunmayı bıraktığım ilk dönem hemen hamile kalamayınca üzülmüştüm..Açıkçası kendim için çok zor bir dönemden geçerken hamile kaldığımı öğrendim ki evliliğimle ilgili ciddi kararlar vermek üzereydim..Bebek olayını öğrenince tabi ki hayata bakışın değişiyor..Karmakarışık duygular içine giriyorsun..Mesela benim hamileliğimin başları gerçekten biraz sıkıntılı geçti mide bulantıları yüzünden aç kaldım sürekli aşerdim bunun yanında vücudunda bir dolu şey değişiyor ve bir anda çok farklı bir görünüme kavuşuyorsun, sıkıntılar yaşıyorsun (bunları yaşamayan arkadaşlarımda var) ..Ayrıca hamilelik dönemimde eşimin rahatsızlıkları görümcemin evlilik hazırlığı derken açıkçası kendi açımdan çok keyifli ve moralli bir hamilelik geçiremiyorum..İnsan böyle bir dönemde eşinden çok şey bekliyor..Malesef benim eşim bana o ilgiyi gösteremedi çünkü hamileliğe dair en ufak bir bilgisi yok ve beni anlayamıyor.:çok üzgünüm:. Mesela turşuya aşırı aşerdiğim günlerde bile bir gün olsun turşu almadı. Düşük tehlikesi geçirdiğim dönemlerde araba kullanırken dikkatli değildi..Bebeği ultrasonda gördüğü zaman korktu ve o zamandan beri göbeğime dokunmuyor..Bunlar sana basit şeyler gibi gelebilir ama bebek sahibi olmak istiyorsan ilk önce eşini bu konuda biraz yoklaman gerek.. Çünkü eşlerin desteği ve ilgisi herşeyden çok daha önemli..Sonuçta bu ikinizin bir parçası olacak..Ben şu an açıkçası bu hamileliği tek başıma yaşıyor olmanın üzüntüsündeyim, eşime "bak bebek hareket ediyor" bile diyemiyorum..Yani keşke eşimde benimseyip sevebilseydi bebişi eminim daha mutlu olurdum..Bir tek kendi annem beni gerçekten çok iyi anlıyor ve ilgi gösteriyor..Üstelik ne kadar ciddi bir sorumluluk aldığını hamile kaldıktan sonra gerçek manada anlıyorsun..O yüzden çok iyi düşünmeli ve doğru zamanda olmasına gayret etmelisin..Ayrıca eşimin annesi bana sürekli torun istediğini söylerken şimdi "ben yeni bebeğe dokunamam" deyip kaytarmaya çalışıyor..O yüzden kendin büyütebileceğinden eminsen yada sana gerçekten yardımcı olabilecek birileri varsa çevrende o zaman çok fazla kaygılanma..Açıkçası ben tüm bu yaşadıklarımdan sonra ikinciyi hiç düşünmüyorum şu an..İnşallah Allah bebek isteyen ve bekleyen tüm annelere kolay bir doğum, sağlıklı, sevimli, uslu, hayırlı evlatlar nasip eder..