- 9 Eylül 2011
- 460
- 90
- 118
Aslında benimki yeni bir hamilelik değil. 19 haftalık oldu oğlum. Heyecanla kucağıma alacağım günü bekliyorum. Öncesinde ve sonrasında burayı çok takip ettim, çok moral buldum , çok bilgi edindim. Ama yeni üye oldum. O yüzden hamileliğim yeni olmasa da belki okuyup benim gibi güç bulan olur diye hikayemi en ayrıntısıyla anlatacağım. Çok uzun yazarsam bana kızmayın.
Evleneli 2,5 sene olmuştu. Polikistik over tedavisi geçirmiştim. Çocuk yapalım artık deyince adetlerim gene sapıtıyordu. Zaten çocukluğumdan beri hep anlamsızca ya çocuğum olmazsa saplantım vardı. Halbuki daha hiç denememiştim.Bir doktora gittim bana vajinal muayene yaptı. İlk defa deneyimliyordum. Canımın acısından 2 gün paytak yürüdüm. Kabahatı kendini çok kastın diye kabahatı bana buldu. Enfeksiyonun var dedi ama ilaç falan da yazmadı. Derken 2 hafta sonradoktor bir akrabamın kafam rahatlasın diye aldığı şehirdışındaki arkadaşına muayene oldum. Ve hayatımın şokuydu. Bana kızlık zarımın hala durduğunu, kribriform zar( süzgeç gibi çok ufak delikli ve esnek) ameliyat olmam gerektiğini söyledi. İlk gecemde kanamam olmamıştı ama eşimde ben de cahil değildik umursamamıştık. Ameliyattan sonra çektiğim acı önceki doktorumun muayenesinde verdiğinin yanında sinek vızıltısıydı. Biraz araştırınca aslında onun bunu farketmemesinin imkansız olduğunu öğrendim. Bu şekilde sapasağlam olsamda zarım adeta bir bariyer görevi görüp hamile kalmamı güçleştirecekti. O da bana ilaç dayayıp duracaktı demek ki. Eczacıydım. Ama gene de dokktoruna güvenen saf genç bir kızmışım.10 dakika içerisinde doktorun kurduğu bütün dolap kafamda dank etti. Ama olduğum ameliyat hayatımda dönüm noktası oldu.
1.5-2 ay sonra çocuk denemeye karar verdim. Ama eşimin de benim de olanlardan sonra psikolojisi bozulmuştu. O hemen 2 ayda "neden olmuyor" demeye başladı. Bense yumurtlamadığımdan şüphelenmeye başlamıştım. Olanlardan sonra doktorlara güvenim kalmadı. Gitmek istemiyordum. Hoş daha 2 ay olmuştu. Kadınlar Kulübüne takıldım o arada. İnsanların çabalarını mutluluklarını üzüntülerini gördüm. Kendime güvenim geldi. Sitede araştırma yapıp ovülasyon testi almaya karar verdim. İlk ay kullanmayı kör topal becerdim. Derken hamile kalırsam diye ertelediğim tüm işlere giriştim. 10 gün memleketime tatile gittim. Kafam dağıldı. Hem ovülasyon testinin verdiği güven hem ayrılığın verdiği hasretle o ay eşimle bu iş üzerine iyice yoğunlaştık.
Olayı kafaya takmamaya çalışırken adetimin olması gerektiği gün bir anda bilgisyarım başından kalkıp bir test yaptım. Attım bir köşeye. Bir süre sonra test sonucuna bakayım dedim. Serap gibi bir çizgi vardı. yakıştıramadım kendime. Eşime söylemedim Ne yapacağımı bilemedim. Ertesi gün 2. bir test yaptım daha koyuydu. Eşime söyledim. sitedeki hamilelik testleriyle ilgili bütün konuları hatmettim . Hala kendime yakıştıramıyordum. Kan tahlili yaptırmaya gidene kadar 4 tahlil yaptım sanki pozitif çıkan sonra negatif çıkacaktı. Nihayet bebbeğime kavuşmuştum. Sonra lekelenmelerim başladı, çocuk düşecek diye ödüm koptu.
Neyse aşermelerim hastaneye yatmalarım derken, daha çok vakit olsa da 19 haftalk oğlumun vakitinin gelmesini bekliyoruz işte. Allaha şükrediyorum. Bu sitede deneyimlerini paylaşan arkadaşlara da teşekkür ediyorum. Kimse umudunu kaybetmesin, kafasını dağıtsın ve daima Allaha güvensin.
Hamileleiğimin başından beri ettiğim duyaı da gene yinelemek istiyorum Allahım yavrularımızı sağlık sıhhatla kucağa almayı nasip et ve kimsenin kucağını boş koyma.
Evleneli 2,5 sene olmuştu. Polikistik over tedavisi geçirmiştim. Çocuk yapalım artık deyince adetlerim gene sapıtıyordu. Zaten çocukluğumdan beri hep anlamsızca ya çocuğum olmazsa saplantım vardı. Halbuki daha hiç denememiştim.Bir doktora gittim bana vajinal muayene yaptı. İlk defa deneyimliyordum. Canımın acısından 2 gün paytak yürüdüm. Kabahatı kendini çok kastın diye kabahatı bana buldu. Enfeksiyonun var dedi ama ilaç falan da yazmadı. Derken 2 hafta sonradoktor bir akrabamın kafam rahatlasın diye aldığı şehirdışındaki arkadaşına muayene oldum. Ve hayatımın şokuydu. Bana kızlık zarımın hala durduğunu, kribriform zar( süzgeç gibi çok ufak delikli ve esnek) ameliyat olmam gerektiğini söyledi. İlk gecemde kanamam olmamıştı ama eşimde ben de cahil değildik umursamamıştık. Ameliyattan sonra çektiğim acı önceki doktorumun muayenesinde verdiğinin yanında sinek vızıltısıydı. Biraz araştırınca aslında onun bunu farketmemesinin imkansız olduğunu öğrendim. Bu şekilde sapasağlam olsamda zarım adeta bir bariyer görevi görüp hamile kalmamı güçleştirecekti. O da bana ilaç dayayıp duracaktı demek ki. Eczacıydım. Ama gene de dokktoruna güvenen saf genç bir kızmışım.10 dakika içerisinde doktorun kurduğu bütün dolap kafamda dank etti. Ama olduğum ameliyat hayatımda dönüm noktası oldu.
1.5-2 ay sonra çocuk denemeye karar verdim. Ama eşimin de benim de olanlardan sonra psikolojisi bozulmuştu. O hemen 2 ayda "neden olmuyor" demeye başladı. Bense yumurtlamadığımdan şüphelenmeye başlamıştım. Olanlardan sonra doktorlara güvenim kalmadı. Gitmek istemiyordum. Hoş daha 2 ay olmuştu. Kadınlar Kulübüne takıldım o arada. İnsanların çabalarını mutluluklarını üzüntülerini gördüm. Kendime güvenim geldi. Sitede araştırma yapıp ovülasyon testi almaya karar verdim. İlk ay kullanmayı kör topal becerdim. Derken hamile kalırsam diye ertelediğim tüm işlere giriştim. 10 gün memleketime tatile gittim. Kafam dağıldı. Hem ovülasyon testinin verdiği güven hem ayrılığın verdiği hasretle o ay eşimle bu iş üzerine iyice yoğunlaştık.
Olayı kafaya takmamaya çalışırken adetimin olması gerektiği gün bir anda bilgisyarım başından kalkıp bir test yaptım. Attım bir köşeye. Bir süre sonra test sonucuna bakayım dedim. Serap gibi bir çizgi vardı. yakıştıramadım kendime. Eşime söylemedim Ne yapacağımı bilemedim. Ertesi gün 2. bir test yaptım daha koyuydu. Eşime söyledim. sitedeki hamilelik testleriyle ilgili bütün konuları hatmettim . Hala kendime yakıştıramıyordum. Kan tahlili yaptırmaya gidene kadar 4 tahlil yaptım sanki pozitif çıkan sonra negatif çıkacaktı. Nihayet bebbeğime kavuşmuştum. Sonra lekelenmelerim başladı, çocuk düşecek diye ödüm koptu.
Neyse aşermelerim hastaneye yatmalarım derken, daha çok vakit olsa da 19 haftalk oğlumun vakitinin gelmesini bekliyoruz işte. Allaha şükrediyorum. Bu sitede deneyimlerini paylaşan arkadaşlara da teşekkür ediyorum. Kimse umudunu kaybetmesin, kafasını dağıtsın ve daima Allaha güvensin.
Hamileleiğimin başından beri ettiğim duyaı da gene yinelemek istiyorum Allahım yavrularımızı sağlık sıhhatla kucağa almayı nasip et ve kimsenin kucağını boş koyma.