Cnm valla yalnız değilsin doğumdan sonraki 3 4 ay gerçekten çok zor geçiyor hamilelik doğum kendin çok yıpranmışken bide bebek geliyo eline . Bende annemlerden uzakta yaşıyorum yardımım yok twk başıma kaldığımda günlerce ağladığımı bilirim uykusuz yorgun hayattan bezmiş halde bide üstüne beneğimin sağlık soru ları küveZde kalması falan filan ama inanki geçiyor şuan yenisin 6 ay olmak üzereyiz ben daha yeni alışmaya başladım anlıyorum seni başkasına desen sanki bebeğini sevmiyosun gibi görünüyo ama olur mu hiç canımızı veririz onlara açlık konusuna gelince eğer memenden ayrılmıyor sürekli emmek istiyor ayrılınca uyanıyorsa ya daha hayata alışamadı oda sevgiye güvene ihtiyacı var onuda senden alıyor yada doymuyor mama ver dene bi derim sonuçta şimdiki mamalar anne sütüne yakın besleyici günde bir kere vermenden bi sakınca yoktur diye düşünüyorum ama kilosu falan gayet iyi maşallah doymasa kilo almaz kaka yapmaz çiş yapmaZ günde 5 kez bezini dolduruyosa ve gün içinde keyifliyse doyuyorsur derdi benim doktorum kolaylık versin rabbim hepimizeMerhaba hanımlar 2 aylık bir kızım var doğduğu günden itibaren anne sütü ile besliyorum ancak 3170 doğdu halde geçtiğimiz Cuma günü kontrolde 4300 olduğunu söylediler ve etrafındaki çevrem sürekli bu çocuk aç mama ver deyip deyip duruyor bakan ebeye de Aile doktorumuz da da bunu belirttim onlar da gerek olmadığını Şu an için sadece anne sütünün yeterli olduğunu kızının boylu olduğunu ve sürekli dışkısıyla çıkardığını belirtiler ama benim içim hiç rahat değil sanki sütüm yokmuş gibi hissediyorum Sürekli göğsümde Aslında zaten şu an bile. emiyor mu öyle iştahlı emen bir emme değil bu. yani sanki keyfini emiyormuş gibi ama kilo da almıyor yani huzursuz da değil ağlamıyor da sadece bana bakıyor sevmiyor ve gündüz uykuları neredeyse hiç yok sabah saat 10'dan beri ayakta ne yapacağımı ne edeceğimi şaşırdım göğsün mü el pompası ile sagmaya calistim basim dondu sagamadım yemek yemem lazım sürekli gogusum de olduğu için yiyemiyorum tuvalete gitmeyeyim diye su bile icemiyorum ki ben ilk ay 5 litreye kadar içiyordum diger taraftan yurumeyi disari cikmayi ozledim sanki hayat da degilmişim gibi her hangi bir nesne gibiyim oldugim yerdeyim surekli aglicam artık bunları düşünmekten kızımı sevemiyorum insanların söylemleri beni yıpratan konuşmalar bakışmalar senin yanında artık göğsümü açmaktan korkar oldum çok elbise bu çocuk niye çok emiyor neden doymuyor az az yemedi bunu indir Bugün mesela annenin karı çağırdı gel diye evde bir dünya işim var nereye gel tuvalete gidecek vaktim bile olmuyor uyumak uyumuyor neden uyumuyor doğuyorsa uyusun neden uyumuyor internette türlü türlü tarifler görüyorum süt yapmak için ne yapacağım bilmiyorum Canım çok sıkkın kendimi işe yaramaz yetersiz biri olarak görüyorum Bazen diyorum ki keşke olmasaydı Ya da keşke hiç evlenmeseydim Eşimi de özlüyorum Eşim bana çok yardımcı oluyor evde her yerde Evi temizliyor evi süpürüyor her şeyi yapmaya çalışıyor ama o da insan o da yoruluyor ve akşam eve gelince ona da yemek istiyorum onu bile yapamıyorum özel hayatı gelince hamileliğimde zaten birlikte olamadım lohusalık bitti yine olamıyorum kocamı sarılıp yatmayı bile özledim çocuk bakma bu kadar zor olmamalı yetişemiyorum hiçbir şeye yetişemiyorum kendime bakamıyorum uyusa nefes alacağım uyumuyor artık mama vermek istiyorum Madem sorun doymuyorsun dansa bu şekilde doyar ve uyur belki.... evet hanim lar oturdum ağladım ne yapıyorum ben dedim duygularım çok karmakarışık beni kimse anlamıyor ve nedense bana göre herkez beni garipsiyor gibi geliyor çocuk bakmak da ne var ki emzir altını temizle iki pişpişle uyusun peki ben sabah 10 dan beri neye uğraşıyorum? Neden olmuyor ? Gogusum de uyuyor yerine koyuyorum ağlıyor neden ? Gerçekten psikolojim çok bozuk hayattan da hiç zevk alamıyorum halbuki bana dünyanın en güzel varlığı hediye edilmiş ve ben bu hediyeye yeri geliyor sitem ediyorum annelik bu kadar yipraticı olmamalı. Sosyal medyada hiç bir şey böyle görünmüyor herkez mutlu herkez normal bu kadar mı sahte yani ben bugun 3 günde bazen 5 günde neden duş alabiliyorm anca ağlamasın diye neden kendimi yiprqtiyorum. Şu yazıyı bile 2 günde yazıyorum neden neden.
Gercek dunyaya ve anneligin sizden once anne olanlarin sizi asla uyarmadigi yonunu gormeye hosgeldiniz. Maalesef hayatiniz bir sure daha boyle devam edecekMerhaba hanımlar 2 aylık bir kızım var doğduğu günden itibaren anne sütü ile besliyorum ancak 3170 doğdu halde geçtiğimiz Cuma günü kontrolde 4300 olduğunu söylediler ve etrafındaki çevrem sürekli bu çocuk aç mama ver deyip deyip duruyor bakan ebeye de Aile doktorumuz da da bunu belirttim onlar da gerek olmadığını Şu an için sadece anne sütünün yeterli olduğunu kızının boylu olduğunu ve sürekli dışkısıyla çıkardığını belirtiler ama benim içim hiç rahat değil sanki sütüm yokmuş gibi hissediyorum Sürekli göğsümde Aslında zaten şu an bile. emiyor mu öyle iştahlı emen bir emme değil bu. yani sanki keyfini emiyormuş gibi ama kilo da almıyor yani huzursuz da değil ağlamıyor da sadece bana bakıyor sevmiyor ve gündüz uykuları neredeyse hiç yok sabah saat 10'dan beri ayakta ne yapacağımı ne edeceğimi şaşırdım göğsün mü el pompası ile sagmaya calistim basim dondu sagamadım yemek yemem lazım sürekli gogusum de olduğu için yiyemiyorum tuvalete gitmeyeyim diye su bile icemiyorum ki ben ilk ay 5 litreye kadar içiyordum diger taraftan yurumeyi disari cikmayi ozledim sanki hayat da degilmişim gibi her hangi bir nesne gibiyim oldugim yerdeyim surekli aglicam artık bunları düşünmekten kızımı sevemiyorum insanların söylemleri beni yıpratan konuşmalar bakışmalar senin yanında artık göğsümü açmaktan korkar oldum çok elbise bu çocuk niye çok emiyor neden doymuyor az az yemedi bunu indir Bugün mesela annenin karı çağırdı gel diye evde bir dünya işim var nereye gel tuvalete gidecek vaktim bile olmuyor uyumak uyumuyor neden uyumuyor doğuyorsa uyusun neden uyumuyor internette türlü türlü tarifler görüyorum süt yapmak için ne yapacağım bilmiyorum Canım çok sıkkın kendimi işe yaramaz yetersiz biri olarak görüyorum Bazen diyorum ki keşke olmasaydı Ya da keşke hiç evlenmeseydim Eşimi de özlüyorum Eşim bana çok yardımcı oluyor evde her yerde Evi temizliyor evi süpürüyor her şeyi yapmaya çalışıyor ama o da insan o da yoruluyor ve akşam eve gelince ona da yemek istiyorum onu bile yapamıyorum özel hayatı gelince hamileliğimde zaten birlikte olamadım lohusalık bitti yine olamıyorum kocamı sarılıp yatmayı bile özledim çocuk bakma bu kadar zor olmamalı yetişemiyorum hiçbir şeye yetişemiyorum kendime bakamıyorum uyusa nefes alacağım uyumuyor artık mama vermek istiyorum Madem sorun doymuyorsun dansa bu şekilde doyar ve uyur belki.... evet hanim lar oturdum ağladım ne yapıyorum ben dedim duygularım çok karmakarışık beni kimse anlamıyor ve nedense bana göre herkez beni garipsiyor gibi geliyor çocuk bakmak da ne var ki emzir altını temizle iki pişpişle uyusun peki ben sabah 10 dan beri neye uğraşıyorum? Neden olmuyor ? Gogusum de uyuyor yerine koyuyorum ağlıyor neden ? Gerçekten psikolojim çok bozuk hayattan da hiç zevk alamıyorum halbuki bana dünyanın en güzel varlığı hediye edilmiş ve ben bu hediyeye yeri geliyor sitem ediyorum annelik bu kadar yipraticı olmamalı. Sosyal medyada hiç bir şey böyle görünmüyor herkez mutlu herkez normal bu kadar mı sahte yani ben bugun 3 günde bazen 5 günde neden duş alabiliyorm anca ağlamasın diye neden kendimi yiprqtiyorum. Şu yazıyı bile 2 günde yazıyorum neden neden.
Canim stres herşeyin anası. Yapma.. Bunu kendine de bebegine de yapma. Rahat ol gevşe biraz herşeyden önce. Ama bunu gerçekten yap...Ciddi anlamda yap...At kafandan tum ön yargilari. Stres sıkıntı sütunu azaltir. Azalttigi gibi birde bebegini etkiler senden ona gecer oda huysuzlanir.(bebek deyip geçme senin ruh halin oldugu gibi inanilmaz bir sekilde ona da geciyor) Sana kendimden ornek vereyim. Ilk bebegimde stresli bir hamilelik ve lohusalik yasadim,tabi biraz da acemilik vardi. 1 bebege bende yetemedim. Ben sıkıntılı oldukca sutum de yetmedi mama verdim bir muddet sonra sutum de kesildi. Simdi 2.cocugum oldu ve 26 gunluk. Cok sukur suan sadece emiyor. Cok rahat ve relax bir hamilelik ve lohusalik gecirdim hic birseyi kafama takmadim sutum var mi yok mu hic düşünmedim sadece emzirdim. Cunku kendime oyle soz verdim. Olabildigince arada baskalarindan yardim aldim. Bir gun 2 cocukla (ilki 4 bucuk yasinda) evde yalniz kaldim. Esim ışteydi annemde ogün gelemedi. Bebegi uyutmaya çalışırken stres yaptim. Diger çocuğumu sürekli ses konusunda uyardim, onun yeme icmesini dusundum aksama ne yemek yapsam diye düşündüm falan filan.. Hic birini dogru dürüst yetistiremedim benim gerginligim bebegimede yansidi uyuyan bebek uyumaz oldu o gun. Ama ertesi gun yalniz degildim ve kafam rahatti ve hersey yolundaydı.Merhaba hanımlar 2 aylık bir kızım var doğduğu günden itibaren anne sütü ile besliyorum ancak 3170 doğdu halde geçtiğimiz Cuma günü kontrolde 4300 olduğunu söylediler ve etrafındaki çevrem sürekli bu çocuk aç mama ver deyip deyip duruyor bakan ebeye de Aile doktorumuz da da bunu belirttim onlar da gerek olmadığını Şu an için sadece anne sütünün yeterli olduğunu kızının boylu olduğunu ve sürekli dışkısıyla çıkardığını belirtiler ama benim içim hiç rahat değil sanki sütüm yokmuş gibi hissediyorum Sürekli göğsümde Aslında zaten şu an bile. emiyor mu öyle iştahlı emen bir emme değil bu. yani sanki keyfini emiyormuş gibi ama kilo da almıyor yani huzursuz da değil ağlamıyor da sadece bana bakıyor sevmiyor ve gündüz uykuları neredeyse hiç yok sabah saat 10'dan beri ayakta ne yapacağımı ne edeceğimi şaşırdım göğsün mü el pompası ile sagmaya calistim basim dondu sagamadım yemek yemem lazım sürekli gogusum de olduğu için yiyemiyorum tuvalete gitmeyeyim diye su bile icemiyorum ki ben ilk ay 5 litreye kadar içiyordum diger taraftan yurumeyi disari cikmayi ozledim sanki hayat da degilmişim gibi her hangi bir nesne gibiyim oldugim yerdeyim surekli aglicam artık bunları düşünmekten kızımı sevemiyorum insanların söylemleri beni yıpratan konuşmalar bakışmalar senin yanında artık göğsümü açmaktan korkar oldum çok elbise bu çocuk niye çok emiyor neden doymuyor az az yemedi bunu indir Bugün mesela annenin karı çağırdı gel diye evde bir dünya işim var nereye gel tuvalete gidecek vaktim bile olmuyor uyumak uyumuyor neden uyumuyor doğuyorsa uyusun neden uyumuyor internette türlü türlü tarifler görüyorum süt yapmak için ne yapacağım bilmiyorum Canım çok sıkkın kendimi işe yaramaz yetersiz biri olarak görüyorum Bazen diyorum ki keşke olmasaydı Ya da keşke hiç evlenmeseydim Eşimi de özlüyorum Eşim bana çok yardımcı oluyor evde her yerde Evi temizliyor evi süpürüyor her şeyi yapmaya çalışıyor ama o da insan o da yoruluyor ve akşam eve gelince ona da yemek istiyorum onu bile yapamıyorum özel hayatı gelince hamileliğimde zaten birlikte olamadım lohusalık bitti yine olamıyorum kocamı sarılıp yatmayı bile özledim çocuk bakma bu kadar zor olmamalı yetişemiyorum hiçbir şeye yetişemiyorum kendime bakamıyorum uyusa nefes alacağım uyumuyor artık mama vermek istiyorum Madem sorun doymuyorsun dansa bu şekilde doyar ve uyur belki.... evet hanim lar oturdum ağladım ne yapıyorum ben dedim duygularım çok karmakarışık beni kimse anlamıyor ve nedense bana göre herkez beni garipsiyor gibi geliyor çocuk bakmak da ne var ki emzir altını temizle iki pişpişle uyusun peki ben sabah 10 dan beri neye uğraşıyorum? Neden olmuyor ? Gogusum de uyuyor yerine koyuyorum ağlıyor neden ? Gerçekten psikolojim çok bozuk hayattan da hiç zevk alamıyorum halbuki bana dünyanın en güzel varlığı hediye edilmiş ve ben bu hediyeye yeri geliyor sitem ediyorum annelik bu kadar yipraticı olmamalı. Sosyal medyada hiç bir şey böyle görünmüyor herkez mutlu herkez normal bu kadar mı sahte yani ben bugun 3 günde bazen 5 günde neden duş alabiliyorm anca ağlamasın diye neden kendimi yiprqtiyorum. Şu yazıyı bile 2 günde yazıyorum neden neden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?