Merhaba bayanlar, başınızı ağrıtmıycam bu sefer. Çok oldum çünkü, siz de destek çıktınız akıl verdiniz teşekkürler her şey için :)
Kızlar ben hep başka hayatlara imreniyorum, başka birinin çocuğu olmak istiyorum ne biliyim.. Yolda birini gördüğüm zaman, ne güzel evde çocuk bakmıyor ne rahattır diye içimden geçiriyorum. Ve ya üvey kuzenim (ben bu kıza kafayı taktım sanırım) annesi çok genç 38 yaşında çok iyi anlaşıyorlar. Arkadaş gibiler. Kadın ne olursa olsun arka çıkıyor çünkü çocuklarına. Benimki de bir durum olsa, ben haklı olsam bile arka çıkmaz beni kötüler. Kız özelde okuyor, hazırlık sınıfı şu an yaşıtız. Neymiş abd'ye gidecekmiş bu sefer de ingilizce için. Evde çocuk da bakmıyor, konserlerden gezilerden eve gelmiyor ki..Evlerini biliyorum ki bu kadar emin konuşuyorum. Elinde her imkan her para var. Onun yerinde olmayı çok isterdim mesela.
Dedim ya, sadece o değil yoldan geçen tanıdığım tanımadığım herkesin yerinde olmak istiyorum. Kardeşime bakmaktan yoruldum, sorumluluktan yoruldum, her şeyden yoruldum.. Siz anne olsanız evladınızı her gün evin işleri duruyor diye uyandırır mıydınız? Elinde 2 dk telefon görünce bas bas bağırır mıydınız? Bana düşman gibi.
Bana hiçbir imkan/fırsat vermedikleri gibi alttan da almıyorlar. Kardeşim evde tv bile izletmiyor kimseye fişini çekiyor. Bunalınca perdeleri sıyırıyor hergün 5/6 kez perde takıyorum. Halıları topluyor, camdan aşagı birşeyler atıyor.. Yoruldum çok hem de..
Sanırım iyi ifade edemedim kendimi. Allahım bana eylüle kadar sabır ver artık bu eve katlanamıyorum.
Size diyeceğim şu hanımlar, lütfen oturup düşünmeden evlat sahibi olmayın. Ona güzel bir hayat sunamıyacaksanız, gelecek vaad edemiyecekseniz, mutsuz olacaksa hiç dünyaya getirmeyin daha iyi.. Keşke ben de doğmasaydım.
