uyanıkken görmüyorum ki. en son konuşmak istediğimde kaçtı gitti. eve gelmiyor, gelse bana görünmeden çıkıp gidiyor. bir tek bu sabah öyle bir ilerleme oldu bakalım. yoksa sessiz sessiz kaçıyor.
biyolojik annem hakkında ne desem boş. kendisini sadece bir kere gördüm. neyin kafasını yaşadı, beni hiç mi merak etmedi, etti de cesareet mi edemedi bilmiyorum. dahası bunları merak da etmiyorum. aslında ben bir daha görüşmeyi istemediğimi söylemeyi düşünüyordum, ama kızların fotoğrafları beni bu kararımdan caydırdı. onunla görüştüğümde yaşadığım tek duygusal sahne, (karşı duvarda gölgesinden fark ettim) elini saçlarıma doğru uzattı, uzunca bir süre el havada kaldı ama bana dokunamadı. o zaman üzülmüştüm. onun dışında ne kızgınlık, ne kırgınlık hiç bir şey hissetmedim. uzakta biri var beni doğurmuş, fiziken benzediğim, belki huylarım da benziyor ama anne demiyorum ve anne olarak görmüyorum. ne tuhaf........
Dinlemiyorsa yaz.mail olur mesaj olur hatta en güzeli nostaljik olanı mektup olur yaz.içten samimi kendi cümlelerinle yaz.kardeşlik bu kadar kolay bitmez korkma.o şuanda kaybetmekten korkuyor.bunun yersiz olduğunu anlat kendi cümlelerinle.
evet ben ne hissettiğimi tam olarak bilmiyorum. için için onu sevdim mi, için için kızıyor muyum onu bile bilmiyorum. öyle değil diyorum ama büyüten anneme olan duygularım bu duygularımı bastırıyor mu gerçekten bilmiyorum. ama kızları görmeden sevdim, özellikle bana benzeyeni. içimde sarılma hissi uyandırdı. böyle hissediyorum ya burdaki kardeşime karşı da suçuluk duyuyorum sanki ona ihanet ediyomuşum gibi. öyle hissetmemem lazım değil mi?
evet ben ne hissettiğimi tam olarak bilmiyorum. için için onu sevdim mi, için için kızıyor muyum onu bile bilmiyorum. öyle değil diyorum ama büyüten anneme olan duygularım bu duygularımı bastırıyor mu gerçekten bilmiyorum. ama kızları görmeden sevdim, özellikle bana benzeyeni. içimde sarılma hissi uyandırdı. böyle hissediyorum ya burdaki kardeşime karşı da suçuluk duyuyorum sanki ona ihanet ediyomuşum gibi. öyle hissetmemem lazım değil mi?
karışık duygular içindeyim ve kendimi tahlil edememişken bir çok kişi için empati yapmaya çalışmak beni yordu
annemle ilgili sıkıntım yok. sadece mahzun, o da normaldir diye düşünüyorum. durup durup benim kızımmm deyip sarılıyor. hep kızım der, canım yavrum der ama hiç benimm kızım diye üstüne basa basa söylemişliği yoktu. anlıyorum onu. onun da beni anladığını düşünüyorum, ama insan duygularına ket vuramaz ki.
bence de o sekilde yap.. gerekirse annen de konusur kardesinle..
keşke basit bir merak olsa. anne bir kızlara karşı kalbimde kıpırtılar var. işte onu yok sayamıyorum.
bakalım bu akşam kardeşim, annem ve babamla oturup konuşacağım. özellikle kardeşimden randevu aldım, bu defa reddetmedi ve az da olsa durumu sindirmiş gibiydi. hakkımızda hayırlısı.
naptın canm karar verdin mi konu üzerinden zaman geçmiş baya.gittin mi gitmedin mi bilmiyorum.keşke basit bir merak olsa. anne bir kızlara karşı kalbimde kıpırtılar var. işte onu yok sayamıyorum.
siz oğlunuzun görüşmesini istemeyebilirsiniz, gün gelir oğlunuz isteyebilir. ailem bana kırılmadı, korkuları vardı. onlar her şekilde beni anlamaya çalıştılar ve anladılar. tıpkı benim onların korkularını anladığım gibi
çok teşekkür ederim
