merhaba; uzun süredir bu siteyi takip ediyorum ama üye olmak yeni nasıp oldu. siteyi takip ederken yaşadıklarıma yakın şeyler yaşayan arkadaşlara tanık oldum bu yüzden bende artık sıkıntılarımı sizlerle paylaşmak ve bulduğunuz çözüm önerilerinden faydalanmak istiyorum.
ben altı aylık evli bir bayanım eşimle evlenmeden önce 8 yıllık bir beraberliğimiz oldu, okullar bitti işler bulundu ve evlenmeye karar verdik bir yıllık sıkıntılı bir nişalılık döneminden sonra evlendik. flort döneminde benim yetiştirilme tarzı ve aileme olan saygımdan dolayı bazı duvarlarım vardı. ama oda hiç bi zaman bu duvarları sıkıntı yapmadı her zaman çok sabırlı bir erkek gibi davrandı.aramızda 8 yıl oyunca hiç sorun olmamıştı yada ben ole düşündüm.
evledik ve çok zor bir ilk geceden sonra, strestenmidir neden bilmem ama balayında ben regl oldum.nasıl mutsuz oldu eşim..bütün balayını uyuyarak geçirdi.sanki ben suçluymuşum gibi davrandı. artık eşimle benim düşündüğümden çok uzak bir cinsel hayatım var. ayda bire kadar açıldı artık mesafe ve en kötüsü eşim hem çok hırçın hemde her geçen gün uzaklaşıyo benden.hayatında olumsuz giden herşey için suçlu olarak beni görüyor. televizyon izleyeceğim die artık kanepede uyumaya başladı. sanki biz değiliz o evlenmek için çırpınan insanlar. işin en ilginç durumu ise böyle bir durumda eşimin bebek istemesi artık onu anlayamıyorum bazen onun için hazırlanıyorum ama çok yorgunum bugün iş beni çok yordu diyerek beni geri itiyo.bir erkeğin kadını ikna etmesi için yapması gerekenleri ben yapıyorum ve bu durum artık benim ruh sağlımıda bozdu kendimi sapık gibi hissetmeye başladım. eşimin hırçınlığı her geçen gün artıyo artık hiç bir şeye tahamül edemez bir insa oldu son nokta ise geçen ağzından döküldü "seninle mutlu değilim... böyle bir evliliğim olacağını bilseydim bu işe hiç girmesdim dedi" ve çıktı gitti. artık hayatındaki herşey sorun olan hep negatif düşünen bir insanla birlikteyim. çok mutszum ve ne yapacağımı bilemiyorum. ve geride kalan 8-9 yıl gibi bir emeğim var biz bu sevgiyi kendimizle büyüttük onun için böle olmamalı diyorum bana bir çara lütfen....
ben altı aylık evli bir bayanım eşimle evlenmeden önce 8 yıllık bir beraberliğimiz oldu, okullar bitti işler bulundu ve evlenmeye karar verdik bir yıllık sıkıntılı bir nişalılık döneminden sonra evlendik. flort döneminde benim yetiştirilme tarzı ve aileme olan saygımdan dolayı bazı duvarlarım vardı. ama oda hiç bi zaman bu duvarları sıkıntı yapmadı her zaman çok sabırlı bir erkek gibi davrandı.aramızda 8 yıl oyunca hiç sorun olmamıştı yada ben ole düşündüm.
evledik ve çok zor bir ilk geceden sonra, strestenmidir neden bilmem ama balayında ben regl oldum.nasıl mutsuz oldu eşim..bütün balayını uyuyarak geçirdi.sanki ben suçluymuşum gibi davrandı. artık eşimle benim düşündüğümden çok uzak bir cinsel hayatım var. ayda bire kadar açıldı artık mesafe ve en kötüsü eşim hem çok hırçın hemde her geçen gün uzaklaşıyo benden.hayatında olumsuz giden herşey için suçlu olarak beni görüyor. televizyon izleyeceğim die artık kanepede uyumaya başladı. sanki biz değiliz o evlenmek için çırpınan insanlar. işin en ilginç durumu ise böyle bir durumda eşimin bebek istemesi artık onu anlayamıyorum bazen onun için hazırlanıyorum ama çok yorgunum bugün iş beni çok yordu diyerek beni geri itiyo.bir erkeğin kadını ikna etmesi için yapması gerekenleri ben yapıyorum ve bu durum artık benim ruh sağlımıda bozdu kendimi sapık gibi hissetmeye başladım. eşimin hırçınlığı her geçen gün artıyo artık hiç bir şeye tahamül edemez bir insa oldu son nokta ise geçen ağzından döküldü "seninle mutlu değilim... böyle bir evliliğim olacağını bilseydim bu işe hiç girmesdim dedi" ve çıktı gitti. artık hayatındaki herşey sorun olan hep negatif düşünen bir insanla birlikteyim. çok mutszum ve ne yapacağımı bilemiyorum. ve geride kalan 8-9 yıl gibi bir emeğim var biz bu sevgiyi kendimizle büyüttük onun için böle olmamalı diyorum bana bir çara lütfen....
