Hasret kaldım yar ile kucak kucağa şirin uykuya ,
Sevdası düşürdü beni dibi görünmeyen bir kuyuya .
Gönül müptela olmuşsa kanı tatlı birine aniden,
İster ki yaşadıkça her daim dizlerinde uyuya .
Hasret kaldı sevdalı mahmur gözlerim yari görmeye ,
Gidiyorum aşkımı sevda gergefinde motiflerle örmeye .
Mahrum bırakmasın yaradan yeter ki yarin cemalinden ,
Çoktan hazırım yarin yürüdüğü yollara güller dökmeye .
Hasret kaldı nasırlı ellerim ,el ele tutuşup gezmeye ,
Hiç kimsenin gücü yetmez bu sevdayı bitirmeye .
Sevda illetine yakalanmışsa söz dinlemeyen gönül ,
Başlar gece gündüz yarin yolunu heyecanla gözlemeye .
Hasret kaldı tenim Muhammedi gül kokan tenine ,
Önem verilmez gerçek sevdalıların husumet ve kinine .
Gönül heybeleri dolmuşsa yapay olmayan sevdalarla ,
Nakşeder gönül sevdiğini en güzel motiflerle zihnine .
Hasret kaldı gönlüm yarin içten tatlı bir tebessümüne ,
Rengarenk ilmeklerle dokudum aşkı yüreğimin tümüne .
Bu aşk ve sevda uğruna dolaştım bunca diyar gurbet ,
Ama şikayet etmedim bastım anılarımı gönül küpüne .
Şair : İbrahim Demir