Arkadaşlar be bakıcı demekten imtina ediyorum
kızım da ona anne diyor zaten, benim yanımda da ben yokken de
desin olsun o anne derken ona gülüyor biliyor gerçek annesini elbet
ama içinden öyle geliyor
kızım 8aylıkken başladı 9aylkken ben işe başladım ve tamamen başbaşa kaldılar
herşey toz pembe değillll tabe ki terbiye vercek, ve bunun adına tabe ki kızacak icabında
bazen sabr taşıp sesini yükseltcek, kimse derseki bebeğime elbebek gülbebek davransın
başında gezdirsin yanlış der bence
o gözlerini bebeğinin 4/4 lük tozpembe bir dünyada bakıcı ile büyüdüğü fikrine sabitlenmek isteyen kişidir bence,
nese onlar günü bazen gezerek bazen parkta bazen evde bazen mutfakta nebilim
bazen komşuda geçiriyorlar ama asla kızım uyumadan kızım doymadan dışarı çıkarmamıştrmisafirliğe gitmemiştir, samimiyetine inanıorum, 2 tane kızı var kendisinin büyük
benim kızım akşamları onunla onlara gitmek için kapıda ağlıyor
ya da bakıcsnı görünce bizi unutuyor diyebilirim
kör değilim gözlerimi hiçbişe kapatmadım
ama kızımın en az benim kadar ehemmiyetle titizlikle vicdanla ya da aldığı karşılığı hak etme inancı ile ama kesinlikle kızımı severek baktığını biliyorum
herkesin başına dıorum
benim yanımda da yapmaması gereken bişi olunca kızıyor benim yanımda da sesini yükselttiği oluyor, bazen oynadıkları oyunlar benim bile aklıma gelmeyen cinsten
onunla vakit geçiriyor, boş durmuyorlar, benden resim kitabı boya kalemi almamı istiyor bazen bakıcımız, nediyim paylaşmak istedim yorumlara açığım
kızımın mutlu olduğunu günlerinin eğer ben çalışmasaydım ne kadar keyifli geçircekseydi en az o kadar keyifli geçirdiğini görebiliriyorum, daha nolsun
allah razı olsun