Bağırmadan annelik mümkün mü? Nasıl?

zor yaa...bende yapiyorum bazen...buyuk olan daha 3 yasinda bile degil..guyya olgunluk bekliyorsun o anda...ama diger bebegin olmasaydi ilk cocuk bebek muamelesi goruyor olacakti.. -ki o da daha cok kucuk bebek yani...hatta onun yasadigi daha zor belkide...tek cocukken ona sormadan etmeden kardes istiyorum diyemeden bi rakip geldi yanina...kolay degil..kucucuk kafasiyla anlamaya bile vakit olmadi belkide...hersey ilerisi icin onlar icin diye dusunup sabretmek lazim herhalde..baska yolu yok..bu bi surec ve hic birsey kolay degil..heleki cocuk yetistirmek hic degil..
 
Benim ikizlerim var .. 1 yasindalar o kadar yaramazlarki bazen bende kendimi tutamiyorum bagriyorum.. hemde cok bunaliyorum sicak bi taraftan onlar bi taraftan.. deli oluyorum bazen barirken annem ablam falan yanimda oluyor onlarda bana bagriyo niye kiziyomusum cocuklara.. ayy anlatirken bile deli oluyorum yemin ederim..

Cocuklarla bu yasta sakin konusmak cok önemli , kizini karsina alip sakince defalarca gerekirse günlerce yaptiginin yanlis oldugunu anlatmalisin ..
Bagirarak cocuga bisey anlatamazsin..

Bağırdıkça çocukların arsızlaştığını düşünürüm, düşünsenize siz bağırıyorsunuz ama ardından vicdan azabıyla öpüp kokluyorsunuz ne yanlış ne doğru çocuk anlayamaz durumu.
Çocuğum yok ama okul öncesi öğretmeniyim şöyle örneklendireyim; çocuklar neler yapmıyorlar ki ;bende içimden 10 à kadar sayıp sonra sakince gel konuşalım diyorum gözlerine bakıp anlatıyorum bir süre sonra aynı uyarılarla o davranış tekrarlanmıyor ve sınıfımızın kurallarını sık sık beraber hatırlıyoruz hatta kendileri kural oluşturuyorlar daha etkili.
Sizin kızınızda aslında daha bebek sayılır yavrum ama yinede anlar sizi.

Bagirmadan annelik munkun olmaz..hic sesimi yukseltmedim diyene inanmam bir anne olarak.Sonucta annelerde insan ve ofkelenebilmeleri gayet normal..
Ofkenizi kontrol etmenin yollarina bakin.Onlarin zor olsada en tatli zamanlari ve geri donusu yok.Ev isi ve yemege daha az zaman ayirin mumkun olursa ve esinizden hic olmazsa hafta sonlari coxuklarla ilgilenmesini talep edin..
1 saat dahi olsa kendinize ayiracaginiz cocuklariniza olan sabrinizi yeterince artiracaktir.

Esinizden kesinlikle daha cok destek talep etmelisiniz ... Iki cocukla coook zzor cook ... Benim ablaminda iki kücük cocugu var ama einstem yatdimci oldugu icin fazla büyük sorunlar yasamadilse cok sükür.
Acaba söyle ayda bir veya iki piskologa gitseniz? Sadece konusmak, dertlesmek ve objektif birinden fikir edinmek icin. Allah kolaylik versin :110:

Bu duyguyu çok iyi bilirim ilk kızım 33 aylıkken 2. kızım oldu ve büyüğü kardeşini hep hirpaliyordu ne yalan söyleyeyim hem çok bagiriyordum hemde poposuna yapistiriyodum bi gun kucugu emzirirken buyuk kizimin oyle bi bakisini yakaladimki o bakis bana ders oldu inanin nefretle bakiyodu bize ve aramizda cok acilmisti benim kizim degildi sanki birbirimize cok soguktuk cok sukur duzeldi aramiz kardeşi doğduktan 1 ay sonra ana okuluna yolladım çok faydası oldu o dönem tavsiye ederim simdi kucugu 3 yasinda inanin hala durmuyolar ve ben kendimi yiyip duruyorum..sabır yapacak bişey yok bende ev temizligiyle kafayı yemek üzereyim istiyorum ki hiç birşey dagilmasin kirlenmesin

Ay annem bana misafirlige gittimizde hic görmemis gibi yedigimde bi bakis atardi ...
Yada kuzenlerle cok bagristigimizda bi kafa sallardi dudaklarindan okurdum:" evde görüsürüz" diye :KK70:
O günleri hatirladim :KK70:

Peygamberimizin kendisini taşlayan toplumlar için bile duyduğu sonsuz merhamet sonrası söylediği şey gelsin aklına" allahım onlar bilmiyorlar, bilselerdi yapmazlardı, sen onları affet" insan merhametle yetiştirilir canım benim. Hepimiz bağırıyoruz. Kendini paralama. Haklısın bu kadar bunalmakta. Yeterki durman gereken noktaları bil. O anda bu söz gelsin aklına. Bilmiyor ki. Çocuk işte...

oğluma her bağırdığımda bir köşeye bir lira atsaydım şimdi zengindim size öyle söyleyim. çünkü şöyle oluyor; "bebeğim tırmanma oraya. oğlum düşeceksin yapma. hayır diyorum! X HEMEN İN ORDAN!!!!" o kadar dert stres içinde her zaman sabırlı olamıyoruz. bazen kendimi sakin kalacağım diye zorlayıp farklı stratejiler deniyorum ama olmuyor...

Anne olmadigim için henüz size ne desem bilemedim ama tek verebılecegım tavsiye lütfen kimse cocuguna yolun ortasinda bagirmasin veya siddet uygulamasin. Tabi hiçbi yerde yapmasın o ayrı da. Yolda falan bazen öyle bayanlar görüyorum kadın öyle bagiriyor ki ben korkuyorum sonra da bu cocuk çok huysuz mutsuz diye şikayet ediyorlar. Vallahi öyle kadınları görünce Allahım sen böyle insanları bir daha anne etme djye dua ediyorum ne yalan söyliyim sırf çocuklara üzüldügümden. Sizin için yazmadım bunu genel olarak yazdım lütfen ustunuze alinmayin
hepiniz haklısınız hanımlar.
bunları ben de biliyorum.
eskiden çocuğu dayakla terbiye etmek normaldi diye annemlere geçmişe yönelik kırgınlık dahi duyuyorum. Annem bağırma deyince sen bizi dövüyordun bile diyorum, herkesin beni anlamak yerine eleştirmesi canımı sıkıyor. ben zaten hatamın farkındayım, sebeplerim ortada.
inşallah daha sabırlı olacağım.
 
merhaba benimde kızım 39 aylık oğluşumda 8,5 aylık.oğlum ilk doğduğu zamanlar bizde çok sıkıntı çektik oğlumda kolik gaz sancısı vardı ve ne gece ne gündüz ağlamaktan uyumuyordu,sabahlara kadar eşimle oğlumu battaniyede sallamaktan ikimizdede ne hal kalıyordu ne de sinir,e kızımda ufak bizim sevgimize ilgimize ihtiyacı var ve oğlumun ağlamaları bitmediği için ilgilenemedik kızımızla.5 ay annenne bizleydi ve kızımla hep annem ilgilendi ve kızıma zaman ayıramamanın üzüntüsünü çektim hep 6.aya kadar.neyseki 6 aylıkken oğlumun koliği bitti ve normale döndü yaşantımız,o dönem sinirlerimiz çok gergindi ve ister istemez yıprandık yıprattık.neyseki geçti o dönem... kızımda kardeşiyle oynarken severken dozunu ve ayarını kaçırıyor kimi zaman ilgi çekmek adına kimi zamansa bebeğinde kendisi gibi oynayabileceğini düşündüğü için.. biraz sabır geçecektir sizinde bu döneminiz ,büyük olan çocuğunuzda daha çok küçük sevginize şevkatinize ihtiyacı var,biz birimiz küçükle ilgilenirken diğeri öbür çocukla ilgileniyor sonrada değişiyoruz.o dönem ekmek almaya gidip nefes almak bile bana çok iyi gelirdi,biraz kendinizle kalıp rahatlamaya ihtiyacınız var,,, gözlerinizin içine bakıp sevgi ve ilgi bekleyen iki minik çocuk var yemekleri dışında bırakın işi gücü onlarla oynayın gülün.bende öyle yapıyorum inan.ikiside çok ufak ve tek başına bırakıp asla iş yapmam anca hafta sonu eşim evdeyken ,hafta içi yemeğimiz meyvemiz ve keyfimiz...
peşpeşe hamilelik ve uykusuz geceler olunca sabır tükeniyor. gerçi bu benim sığındığım bir bahane olabilir. sonuçta çocukların hiçbir kabahati yok.


Erkekler böyle davrandığı sürece bu sorunlar hiç bitmeyecek. Teyzem de 2 çocukla sinir hastası olmuş durumda eniştem sagolsun evle ilgili herseyde hayalet gibi olunca.
sinir hastası olmam inşallah :KK43:
O zaman bu "adami" niye 1 degil, 2 defa baba yapiyorsun? Cocuklar kücük, fakat herseyi anliyorlar.

Sorununa gelirsek, biraz pedagoji üzerine kitap okumani tavsiye ederim. Ilk basta cocuk uyarilir, o hareket neden yapilmaz diye anlatilir. Baktin tekrar yapiyor, bagirmadan ama kizgin bir sekilde bir daha denediginde cezasi atiyorum 3 dakika diger odada yalniz durmak oldugunu söyle, ve bunu harbidende yap. Cocuk yaptigi seylerin bir bedeli oldugunu ögrensin. Ayni zamanda iyi birsey yaptiginda güzel sözler ile "aferin kizimaa" ödüllendir.
sizin söylediklerinize katılmıyorum ayrıca burada yazdığım iki cümleden eşimin adamlığını sorgulamak size düşmez. belki istediğim kadar yardımcı olmuyor ama onun haricinde iyi bir insan.

oğlum ikinci sınıfa geçtiğinde kızım bir yaşındaydı.Öğretmen oğlumu dikkatini toplayamadığı için rehber öğretmene yolladı.
rehber öğrtmen hayatımızda neyin değiştiğini sorduğunda kızımın yürümeye ve konuşmaya başladığını söyledim .
bana şöyle bir açıklamada bulundu; siz eşinizi çok seviyorsunuz adamın bütün ilgisi sizin üzerinizde sonra birgun sarışın sizden daha genç ilgi çekici birini getirip seni seviyorum ama onuda seviyorum ve bizimle yaşayacak dese napardınız.
oğlunız şuan bu psikolojinin içinde demişti.

anne baba olmak bizim seçimimiz zor ama sabırlı olmak zorundayız
büyüdükçe zaten ne sabır kalıyo ne bişey sorunlar farklılaşıyor
onların sizin sevginize ilginize muhtaç olduğunu düşünürseniz daha kolay başa çıkarsınız sanki
Allah sabır versin
amin canım cümlemize.


Ben de bazen cok sinirleniyorum sesimi yuksek baslatiyorum diyelim kesinlikle sakin ve sevgi sozcukleriyle bitiriyorum.
Oglum 32 aylik kardesi 3 aylik cogunlukla ya sabir diyorum buyuuuuuk bir nefes alip yutkunuyorum. Yumrugumu sıkıyorum. Dudagimi isiriyorum. Bagirmamaya calisiyorum.
Tek tepki vermeden duramadigim isirmasi. Oyun oldugunu saniyor. Asiri keskin disleri var. Bir isirdiginda 1 hafta mor curukle geziyorum. Kardesini veya baska cocuklari da isirir diye korkuyorum.
Beni isirdiginda da cezalandiriyorum.
zaten her kelimem canım gülüm balım diye. sinirlensem de bu değişmiyor. sonra gönlünü alıyorum. ama yine de bağırmadan çözmek istiyorum sorunları.
Sen piskopatmisin ne diye bagiriosun bebeklere??? Cocuk bu daha anlamaz sen bebekken naptigini hatirliomusunda bagiriosun o kadar. O cocukta hatirlamicak biraz buyunce kucukken kardesine oyle yaptigini
siz gebelikte bu kadar asabi iseniz doğum sonrası bebeğinize davranışlarınızı merak ettim doğrusu. Allah yardımcınız olsun.
 
Çocuklarınız çok küçük ve yaşları birbirine yakın sizin için bayağı zor olur.İkiside farklı ilgi ister.Bu dönemlerde çok zor olur size yardımcı kimse olmayınca sizde yorulur ve sabrınız biraz zorlanır.Üzülmeyin sizde sorun yok bunlar gayet normal durumlar..Kendinizi üzmeyin.Sadece büyük çocuğunuza büyümüş gibi davranmayın yani kardeşine bulaşmıyacak her sözü dinleyecek diye bir durum olmaz:KK43: Oda çok küçük ...
Rabbim yardımcınız olsun 2 sene sonra daha rahatlarsınız:KK66:
en önemli hatam o galiba.
2 yaşındakini büyümüş sanıyorum çoğu zaman. dediğiniz gibi o da daha bebek. inşallah daha sakin atlatırım bu dönemleri.
oy oy siz bağırdığınızda nasılda hızlı hızlı atıyordur minik kalpleri çocuklarınzn. nasılda kaygıyla duracak gibi oluyordur küçük yürekleri... kendinize vakit ayırın,bunalmışsınz,dinlenemiyorsunz,dolmuşsunuz bu yüzden çocuklarınz yaptıkları gözünüzde büyüyorda büyüyor. bırakın eşinizi aşınızı,umarsamayın kimseyi,zihninizi boşaltın,kendinize kahve yapın,çocuklarla oyun oynayın,resim yapın,sizde boyayın,dışarı çıkın,çimenlere uzanın,salıncakta sallanın kendinize terapi yapmış olursunz böylece,bırakın çocuklarınızı rahat bırakın onlar yaşayarak öğrenirler,bırakın düşürsün kardeşini sonucunu görsün,böylece tanımaya çalışıyor hayatı,siz üstüne gittikçede hem buna engel oluyor hemde ona ve kendinize zarar veriyorsunz. pedagog adem güneşin arşiv ses kayıtlarını baştan başlayıp dinlemenizi de tavsiye ederim,çocuk neyi neden yapıyor hem çocuklarınz ruhunu tanıyorsunz ve hemde terapi oluyor nasılda genişlediğinizi görüyorsunz ki eşinizde kulak misafiri olduğunda bu bilgilere ondaki değişimleride görmüş olursunz yoksa böyle böyle geçecek zaman bağırıp çağırarak sonra döverek sonra vicdan azabı çekerek öyle büyücekler çocuklar,içlerinde kocaman bir sızıyla,sarsılmış güven duygusuyla hayatı boyunca üstünden atamıyacağı olumsuz hislerle...
bu afrika sıcakları öncesi hergün parka iniyorduk ama şimdi gidemiyoruz. evde de bunalıyoruz sıcaktan.
bir de büyük kızım parkta tehlikeli hareketlere kalkışınca iyice geriliyorum. bazen çıkmazda hissediyorum kendimi.

Bagirmak insani kotu anne yapmaz elbette ama 'bagirmayan anne olmaz, bagirmiyorum diyene inanmam' iddiali sozler. Gercekten oluyor bagirmayan anne ornek olarak kendi annemi verebilirim. Ben annemin bize sesini yukselttigini hic hatirlamiyorum.

Ben de anneyim ve her konuda cok sakin mizacliyim. Sinirlenmem, sesimi yukseltmem. Esimle bile hic yuksek sesle kavga etmeyiz. Ben seslerin hic yukselmedigi bir evde buyudum ve yuksek sese tahammulum yok. Bu sebeple kizima hic sesimi yukseltmedim umarim da boyle devam eder. Cok zorlarsa beni derin derin nefes aliyorum ve dikkatimi tek noktaya odakliyorum kisa sureli. Mesela duvar saatine. Odak noktaniz degisince sakinlestiginizi fark edersiniz. Ya da baska odaya geciyorum 10-20-30 artik ne zaman rahatlarsam sayiyorum, sakinlesmeden yanina donmuyorum. Simdilik boyle idare ediyoruz.
sakinleşmek için diğer odaya geçiyorum, kızım da peşimden geliyor. bazen inadıma yaptığına dair saçma düşüncelere kapılıyorum.
sizin gibilere imreniyorum. inşallah ben de başarırım.

Bu saat oldu 2den beri uyanığız ben be yapıyım..
aynen ya. küçük 23 te uyudu. 1 de uyandı 3 e kadar karanlıkta oynadı, uykusuzum :KK43:

2 bebeğinede acıdım .. Annen haklı büyk kızına abla gbii dawranmasını bekleme. O dha çok küçük. İkiz olduklarını varsay ve iki bebeğininde aklı yetmediğini aklından çıkarma. Eşinlede konuş bu konuyu. Bağırasın gelince diğer odaya çağır. Zmnla bu alışkanlık olur bebişlern yanında tartışmazsınız.
eşim zaten yeterince yardımcı olsa belki bu kadar asabi olmam.

çocuklar enerjilerini atmadan rahat etmez sizi de rahat ettirmez .Hava güzelken sürekli dışarı çıkıp oyun oynatmaktan başka çareniz yok gibi .Küçüğü bebek arabasında idare ederken diğerini göz hapsinizde tutarak oynamasını hoş vakit geçirmesini sağlayacaksınız .Bağırmak çözüm değil .Ben kızıma bağırmamaya gayret ettim bir iki kez sabrımın taştığında bağırdığım oldu ama o kadar .Süreklilik haline getirmek sizi de yorar onları da ki zaten dayak arsızı gibi bir şey olurlar sizi ciddiye almamaya başlarlar .İkinci konu ise kocanızla onların yanında bağrışmamanız gerekiyor .
afrika sıcakları bir geçse yine çıkacağım parka çocuklarla. ama dehşet sıcak.
kocama diyorum sinirliyken sus, sakinleşince konuşalım, adam anlamıyor ki.
 
zor yaa...bende yapiyorum bazen...buyuk olan daha 3 yasinda bile degil..guyya olgunluk bekliyorsun o anda...ama diger bebegin olmasaydi ilk cocuk bebek muamelesi goruyor olacakti.. -ki o da daha cok kucuk bebek yani...hatta onun yasadigi daha zor belkide...tek cocukken ona sormadan etmeden kardes istiyorum diyemeden bi rakip geldi yanina...kolay degil..kucucuk kafasiyla anlamaya bile vakit olmadi belkide...hersey ilerisi icin onlar icin diye dusunup sabretmek lazim herhalde..baska yolu yok..bu bi surec ve hic birsey kolay degil..heleki cocuk yetistirmek hic degil..
ah ah. aynı şekilde düşünüyorum.
Rabbim çocuklarımıza sağlıklı huzurlu uzun ömür versin hep beraber, bizlere de sabır versin.
 
afrika sıcakları bir geçse yine çıkacağım parka çocuklarla. ama dehşet sıcak.
kocama diyorum sinirliyken sus, sakinleşince konuşalım, adam anlamıyor ki.[/QUOTE]
ben asabi bir insan değilim
kocam kızım 7 günlükken aşıya götürdüğümüzde sürekli ağlıyor diye nasıl bağırmıştı ufacık bebeğe.
ben bağırmayı ve bağrılmasını sevmiyorum inanılmaz rahatsız oluyorum .
kendi yaşanmışlıklarımızın acısını çocuklardan çıkarmaya hiç hakkımız yok
 
yapısal olarak fazlamı gerginsin?
yardım almayı denesen faydası olabilir.
 
Kızlar vicdan azabı yaşıyorum kızlarıma her bağırdığımda.
Sabrım yetersiz kalıyor artık, eşimle, annemle en ufak bir şeyde tartışmaya başlıyoruz.
Mesela 28 aylık kızım yeni yeni adım atan 10 aylık kardeşini itip düşürüyor, sakince uyarıyorum, tekrarlayınca evi çınlatacak kadar yüksek sesle bağırıyorum bir anda.
Haliyle ikisi de korkudan ağlıyor.
Eşimle de onların önünde tartışıyoruz, sus dedikçe susmuyor adam, daha da öfkeleniyorum.
Annem zaten evlat ayıran biri, şimdi de torun ayırd ediyor, küçüğü ağlatacağım, büyük ondan önde diyor hep.
İkisi de evladım sakın öyle bir şey yapma diyorum, inatlaşıyor, öfkem kabarıyor.


Çalışmıyorum, yardımcı için imkanım yok, annem yardımcı olamaz, zaten iki çocukla bırakıp hava alamam hem çocuklar bensiz durmuyor, wc ye gitsem ağlıyorlar peşimden, baba da hep yorgun uykusuz olduğunu iddia edip yardımcı olmuyor.

İşe yarayacak önerilere açığım :KK43:
canım ALLAH YARDIMCIN OLSUN AL BENDEDE OKADAR YORGUNUM DER ILGILENMEZ,ALLAHTAN BENM KAYINVALIDEM ILGILI AMA BAGIRMA GÜZELLİKLE ANLAT YAVRULARINA ONLAR ŞUAN IYIYI KOTUYU AYIRT EDEMEZ KENDILERININ FARKINA VARMAYA BASLIYOR ÖPEREK ANLAT SEV SENIN SİNİRLERN YIPRANMIS ÇOÇUKTAN ÇIKARIYORSUN HER SORUMLULUK KADINDA ÇOK HAKLISIN
 
En güzeli kendine vakit ayırman, eşini yavaş yavaş alıştır. Anneanneleriyle kalmaya başlasınlar, ben olmazsam durmaz diyorsun ama ya çalışsaydın? Yani alışırlar Bi süre sonra.
 
eşime öfkem de bu yüzden. hadi ben zıvanadan çıktım. al çocukları sakinleşmeme fırsat tanı değil mi? yok o da bağırıyor ya da izliyor sadece.
maşallah size, inşallah ben de bağırmayan bir anne olurum

Bu biraz yapi meselesi, ben en sinirli animda bile kimseye bagirmam normalde de sakin sakin hatta gulerek biraz da ironi yaparak konusurum. Bu yasima kadar annem babam kardeslerim dahil kimseye bagirmis degilim. Ona ragmen diyorum ya 3.5 yilda 3-5 kere de olsa kizima bagirmisimdir, birinde elimi birakip yola firlamisti birinde avm de kacip saklanmisti falan.yani mumkun degil yuzde yuz sakin olmak.
Sadece onlarin ne kadar kucuk masum savunmasiz ve muhtac oldugunu dusunun. Sizden 5 kat buyuk birinin karsiniza gecip ofkeyle size bagirdigini ve karsilik verecek gucunuz olmadigini düşünün. Onlarin hayattaki en guvendigi en sevdigi sey sizssiniz bu guveni zedelemeyin. Gerekirse terapi gorun, en buyuk zarari kendinize veriyorsunuz zaten.
 
konu sahibi geçen sene süper dadı diye bir program vardı tv de.izlediniz mi bilmiyorum.internetten o programı izlerseniz faydalı olacağını düşünüyorum.oradan birşeyler öğrenebilirsiniz.bence çok başarılı
 
gerginsin yardım alman lazım vs denmiş ama kızcağız çok yalnız bırakılmış kimseden destek yok şuan evlatlarının en hareketli ve laftan anlamadıkları dönem..ama GEÇECEK geçincede rahata ereceksin grill ...benimde çocuklarımın arasında 3 yaş var ve bende çok yalnızdım eşim yardımcı oluyordu ama yoğun çalışıyordu ..annelerdende fayda yok..şuan küçük 3 buçuk büyükte altıbuçuk yaşında .oyun arakadaşı aramıyorlar beraber oynuyorlar tek sıkıntı şuan zaman zaman alevlenen kıskançlık .ben küçüğüm 2 yaşındayken işe geri döndüm ve inanılmaz rahatladım çünkü evde bunaldığım içinde onlara kaliteli annelik yapamadığım zamanlar oluyordu .şimdi daha iyi vakit geçiriyoruz ..senin yavrularında hep böyle kalmayacak sonuçta eninde sonunda büyüyecekler inşallah ..kreşe beraber gidecekler çok değil 2-3 sene sonra..kendine olumlu telkinlerde bulun sabırlı olmayla ilgili sen hırçın yaklaşırsan onlarda hırçınlaşır sende ne görürse o şekilde tepki verir.çocuk eğitimiyle ilgili kitaplar okuyabilirsin motive olursun hem
 
Büyük 2 yaş sendromu geçiriyor.
Kardeş gelmiş onun travmasını yaşıyor.
Kardeşine yaptıklarını normal kabul etmekten başka çareniz yok.
Siz bağırarak onları korkutuyorsunuz ve güven duygularını zedeliyorsunuz.
Çocuklar anne ya da babayı rol alıyorlar.
Nasıl çocuklarınız olmasını istiyorsanız öyle davranacaksınız..
 
afrika sıcakları bir geçse yine çıkacağım parka çocuklarla. ama dehşet sıcak.
kocama diyorum sinirliyken sus, sakinleşince konuşalım, adam anlamıyor ki.
ben asabi bir insan değilim
kocam kızım 7 günlükken aşıya götürdüğümüzde sürekli ağlıyor diye nasıl bağırmıştı ufacık bebeğe.
ben bağırmayı ve bağrılmasını sevmiyorum inanılmaz rahatsız oluyorum .
kendi yaşanmışlıklarımızın acısını çocuklardan çıkarmaya hiç hakkımız yok
ben de sevmiyorum bağırmayı,bir anda kendimi bağırırken buluyorum.

yapısal olarak fazlamı gerginsin?
yardım almayı denesen faydası olabilir.
aksine çok rahat bir insandım iki çocuktan önce. hani derler ya dünya yansa bir çuval samanı yanmaz. öyle biriydim.

canım ALLAH YARDIMCIN OLSUN AL BENDEDE OKADAR YORGUNUM DER ILGILENMEZ,ALLAHTAN BENM KAYINVALIDEM ILGILI AMA BAGIRMA GÜZELLİKLE ANLAT YAVRULARINA ONLAR ŞUAN IYIYI KOTUYU AYIRT EDEMEZ KENDILERININ FARKINA VARMAYA BASLIYOR ÖPEREK ANLAT SEV SENIN SİNİRLERN YIPRANMIS ÇOÇUKTAN ÇIKARIYORSUN HER SORUMLULUK KADINDA ÇOK HAKLISIN
sürekli öpüp koklama halindeyim, sakin olduğum anlarda konuşarak anlatmaya çalışıyorum ama sabrım tükeniyor bir yerde.
En güzeli kendine vakit ayırman, eşini yavaş yavaş alıştır. Anneanneleriyle kalmaya başlasınlar, ben olmazsam durmaz diyorsun ama ya çalışsaydın? Yani alışırlar Bi süre sonra.
annem büyüğü bırak bana diyor ama bu sefer de kendini terkedilmiş hisseder, kardeşine bana düşman olur diye korkuyorum. ikisine bir arada bakamam diyor çünkü.

Bu biraz yapi meselesi, ben en sinirli animda bile kimseye bagirmam normalde de sakin sakin hatta gulerek biraz da ironi yaparak konusurum. Bu yasima kadar annem babam kardeslerim dahil kimseye bagirmis degilim. Ona ragmen diyorum ya 3.5 yilda 3-5 kere de olsa kizima bagirmisimdir, birinde elimi birakip yola firlamisti birinde avm de kacip saklanmisti falan.yani mumkun degil yuzde yuz sakin olmak.
Sadece onlarin ne kadar kucuk masum savunmasiz ve muhtac oldugunu dusunun. Sizden 5 kat buyuk birinin karsiniza gecip ofkeyle size bagirdigini ve karsilik verecek gucunuz olmadigini düşünün. Onlarin hayattaki en guvendigi en sevdigi sey sizssiniz bu guveni zedelemeyin. Gerekirse terapi gorun, en buyuk zarari kendinize veriyorsunuz zaten.
bir ara psikoloğa gitmiştim, çocuklar doğmadan önce. psikolog etrafımdakilerden uzak durmamı öğütlemişti. tepkilerimi aşırı değil normal bulmuştu. şimdi belki abartılı bulabilir. bilemiyorum.

konu sahibi geçen sene süper dadı diye bir program vardı tv de.izlediniz mi bilmiyorum.internetten o programı izlerseniz faydalı olacağını düşünüyorum.oradan birşeyler öğrenebilirsiniz.bence çok başarılı
o programı sevmedim ben.

gerginsin yardım alman lazım vs denmiş ama kızcağız çok yalnız bırakılmış kimseden destek yok şuan evlatlarının en hareketli ve laftan anlamadıkları dönem..ama GEÇECEK geçincede rahata ereceksin grill ...benimde çocuklarımın arasında 3 yaş var ve bende çok yalnızdım eşim yardımcı oluyordu ama yoğun çalışıyordu ..annelerdende fayda yok..şuan küçük 3 buçuk büyükte altıbuçuk yaşında .oyun arakadaşı aramıyorlar beraber oynuyorlar tek sıkıntı şuan zaman zaman alevlenen kıskançlık .ben küçüğüm 2 yaşındayken işe geri döndüm ve inanılmaz rahatladım çünkü evde bunaldığım içinde onlara kaliteli annelik yapamadığım zamanlar oluyordu .şimdi daha iyi vakit geçiriyoruz ..senin yavrularında hep böyle kalmayacak sonuçta eninde sonunda büyüyecekler inşallah ..kreşe beraber gidecekler çok değil 2-3 sene sonra..kendine olumlu telkinlerde bulun sabırlı olmayla ilgili sen hırçın yaklaşırsan onlarda hırçınlaşır sende ne görürse o şekilde tepki verir.çocuk eğitimiyle ilgili kitaplar okuyabilirsin motive olursun hem
ah canım kitap okumayı çok severim, okurum da ama kendimle başa çıkamıyorum. sakin ol diye telkindeyim sürekli ama patlıyorum bir yerden sonra.

Büyük 2 yaş sendromu geçiriyor.
Kardeş gelmiş onun travmasını yaşıyor.
Kardeşine yaptıklarını normal kabul etmekten başka çareniz yok.
Siz bağırarak onları korkutuyorsunuz ve güven duygularını zedeliyorsunuz.
Çocuklar anne ya da babayı rol alıyorlar.
Nasıl çocuklarınız olmasını istiyorsanız öyle davranacaksınız..
ben çocuklarımın her hareketini normal karşılıyorum zaten. sorun öfkelenmem. onu da aşsam bi.
 
Tek tavsiyem ''la havle vela guvvete illa billahil aliyyül azim'' çekmek.30 aylık kızım var bazen gerçekten çileden çıktığım oluyor.Anca ya ''la havle çekiyorum yada hasbinallü veli vel vekil ,hasbinallahü ve niğmel vekil'' diyerek kendimi sakinleştiriyorum.
Çok mu çok çileden çıktıysam başka oda,wc neresi olursa orada hönküre hönküre ağlıyorum.
Bir rahatlama geliyor ki sorma gitsin.
 
Tek tavsiyem ''la havle vela guvvete illa billahil aliyyül azim'' çekmek.30 aylık kızım var bazen gerçekten çileden çıktığım oluyor.Anca ya ''la havle çekiyorum yada hasbinallü veli vel vekil ,hasbinallahü ve niğmel vekil'' diyerek kendimi sakinleştiriyorum.
Çok mu çok çileden çıktıysam başka oda,wc neresi olursa orada hönküre hönküre ağlıyorum.
Bir rahatlama geliyor ki sorma gitsin.
hmmmsss bi deneyeyim bakalim....
 
Sinirlenince başka odaya geçin,5 dakikada olsa. İse yarıyor sakinlesmekte.
Bugün kızım eline pudra kutusunu almış,yatak odama girmiş güzelce boca etmiş heryere ki normalde uslu bir çocuktur ama bugün coşmuş nedense,benimde mutfakta 5 dakika işim vardı,sesi çıkmayınca bir bakıyım dedim ,inanın kabus gibiydi yatak örtüsü, yerler, kızımın saçi,üzeri aklınıza gelen her yer bembeyaz pudra,odaya girince kızım büzdü dudağını tabi farkında yaptığının,içten içe delirdim ama ona hiç birşey demedim,yıkadım giydirdim,aldım elime süpürge kova vs temizledim,gittim yanına konuştum ,anlattım yaptığının yanlış olduğunu beni çok üzdüğünü,yorduğunu güzelce, özür diledi barıştık.
Ben bağırsaydım sadece korkacaktı ve inadıma yapacaktı belkide beni sinirlendirmek için.
28 aylık bebeginiz artık konuştuklarınızı anlıyordur,sakinleşince güzelce konuşmaya çalışın, bağırmak hiç bir işe yaramaz. Dikkat çekmek için daha fazlasını yapabilir belkide kardeşi olduğu için. Çok zor iki bebekle biliyorum ama sakin olmanız gerek.
Allah kolaylık versin.
 
bu büyükler nasıl yapmış yani eski insanlar ? 9 tane çocuk doğururlarmış tarlada çalışırlarmış sonra gelip evin işi kocaları tabi çocuğa bakmazmış zaten eski insanlar da kocasından çocuğa bakmasını beklemezmiş herkez '' görevini '' bilirmiş,
insanlar yaşam değişti artık şimdi kk daki kadınların %100 ı eşinin ev işlerinde yardım etmemesi ya da çocuğa bakmaması kosunda dert yanıyor ve bunları eşinden bekliyor
bu kafa yani eskikafa değişmediği sürece durum düzelmez ve bu kafa da kaç nesil sonra değişecek ?

geçen gün bizim bi komsumuz konuşuyordu duydum ben de
bu komşumuz oğlunu evlendirdi şimdi gelini doğum yaptı
gelin dıyormuş eşine '' ben yoruldum biraz da sen bak '' diye komşumuz küplere binmiş şekilde anlatıyor
'' biz de çocuk yaptık biz de çocuk baktık bir kere kocama demedim sen bak diye '' falan dıyor

yanı düşünün bir kadın bu şekilde konusuyor
eski kadınlar kabullenmişler çocuga bakmıyor ilgilenmiyor diye eşlerine söylenmemişler bu yüzden evlerinde kavga huzursuzluk çıkmamış ya da çocuğa balmaktan bunaldım evden dısarı cıkamıyorum deyıp bunalıma girmemişler ve ağlamamışlar

bizde mi var kabahat yoksa süregelen bu düzende mi bilemedim
bu arada ben de bu yüzden cok bunalımlara gırdım esımle kavga da ettım yanlıs anlasılmasın ılk mesaj benım hatta
 
Sinirlenince başka odaya geçin,5 dakikada olsa. İse yarıyor sakinlesmekte.
Bugün kızım eline pudra kutusunu almış,yatak odama girmiş güzelce boca etmiş heryere ki normalde uslu bir çocuktur ama bugün coşmuş nedense,benimde mutfakta 5 dakika işim vardı,sesi çıkmayınca bir bakıyım dedim ,inanın kabus gibiydi yatak örtüsü, yerler, kızımın saçi,üzeri aklınıza gelen her yer bembeyaz pudra,odaya girince kızım büzdü dudağını tabi farkında yaptığının,içten içe delirdim ama ona hiç birşey demedim,yıkadım giydirdim,aldım elime süpürge kova vs temizledim,gittim yanına konuştum ,anlattım yaptığının yanlış olduğunu beni çok üzdüğünü,yorduğunu güzelce, özür diledi barıştık.
Ben bağırsaydım sadece korkacaktı ve inadıma yapacaktı belkide beni sinirlendirmek için.
28 aylık bebeginiz artık konuştuklarınızı anlıyordur,sakinleşince güzelce konuşmaya çalışın, bağırmak hiç bir işe yaramaz. Dikkat çekmek için daha fazlasını yapabilir belkide kardeşi olduğu için. Çok zor iki bebekle biliyorum ama sakin olmanız gerek.
Allah kolaylık versin.
hahaha evet zaten sesleri cikmiyorsa korkun onlardan :p birde aslinda bagirmak gercekten cozum degil o an dusunmemiz lazim...cunku gene ortaligi biz temizliyoruz gene biz yani..degisen bir durum yok..cocuk bu merak edecek karistiracak, ortaligi halledecekte...ama iste..öfke geliyor göz karariyor..
 
X