Biz de öyleyiZ cok uzuluyorum. Arkadaslarım her gun babalarıyla konuşur sohbet ederler telefonda ararlar yanlarımda ya da birlikte yemeğe giderler alışverişe sinemaya giderler. Olay sevgi gösterip göstermeme degil arada gelir sarılır öper ama ne bileyim uzağız aramızda bir duvar var sanki. Sevgi degil bence problem, ilgi ve iletişim. Lisedeyken ilkokuldayken falan böyle degildi neredeyse hiiiic konusmazdık. Simdi yine biraz daha iyi aramız arada gidip bir seyler gösteririm komik seyleri mail atarım falan. Ama ergenlik dönemim ve ilkokul özellikle lise dönemim babasız gibi gecti diyebilirim o derece uzaktık.
Simdiye şükür ama bugun masada fark ettim tuz isteyecektim onu bile istemekten cekiniyorum hala. Arasam gündüz panik olur bir sey mi oldu dıye cunku hic konuşmayız ki, ancak bir sey olursa konuşuyoruz.
Son bir bucuk senedir hayatımda olan kisi benden 10 küsür yas büyük. Ondan önce de hep kendimden 10-15 yas buyuk insanlara ilgi duydum.
Sanırım hayatım boyunca bu travmayı yasayacağım