Merhaba arkadaşlar, öncelikle açtığım konu hassas bir konu. Lütfen normal bir aile yaşantısı olan anne babası tarafından yük olarak görülmeyen ömrü hayatı boyunca kendini baba evinde maddi bir külfet gibi hissetmemiş olanlar beni yargılamadan önce düşünsün.
Erkek kardeşimin düğünü var babam 1500 tl borç istedi, 1000 gönderdim.(Tabi borç demedi kendisi, geri verecek değil) Sorun bu değil. Çok şükür çalışıyorum Rabbim meslek nasip etmiş. Ama beni üzen biz borçla harçla evlendik, nişanım düğün gibi oldu mekan kirasını bile ben ödedim, tabi ailemin yardımı olmadı değil oldu. Annem babam çalışıyor bi evleri var arabaları var. Ama her ziyarete gittiğimde kardeşlerim dahil beni para istenecek bir araç gibi görüyorlar para istedikten sonra tınlamıyorlar.Bizim salon takımımız bile yok 2 yılda birikim bile yapamadık ama hala ben yolunacak kazım.. Yani ne bileyim zaten bekarken evde hep para kavgası vardı, bi harçlık istemeye utanırdım bi kıyafet alınırken kıyametler kopardı. En çok ben ezildim, paramız olduğu halde bu kadar yıprattılar bizi. Bunların yarattığı psikolojik sorunları üstümden atamıyorum annemleri ziyaret etmek zerre kadar içimden gelmiyor. Bilmiyorum arkadaşlar ya, anne babana kendini yük gibi hissetmek öyle zor ki.. Bebek istiyorum ama yaşadığım sıkıntılar yüzünden ergenlikten beri adet düzensizliği pko var, Rabbim kolay vermiş bizimkilere diyorum. Dağınık oldu kusura bakmayın, bir evladım olsa onu karşılıksız sevdiğimi her fırsatta söylesem öpsem koklasam, onun bana olduğundan çok benim ona ihtiyacım olduğunu her fırsatta belli etsem, karşılıksız sevmeyi öğrensem, bir evladım olsa gözünden akan tek bir damlada yanında olsam bağrıma bassam, Rabbimin emanetini en güzel şekilde yetiştirsem.. Çok üzgünüm kırgınım kaç gece ağlayarak uyudum kaç gece yalnız kaldım kaç gece evdeki bütün sorunların kaynağının ben olduğumu düşündüm.. Evlada hazır değilmiş ki annem, kendini anne gibi görmemiş. Rakip gibi çekişti benimle.. Bir evladım olsa, onu karşılıksız sevsem bu kırgınlıkların hepsini unutsam..
