Babamın Aşırı Koruma İçgüdüsü :((

Arkadaşlar şu an canım o kadar sıkkın ki... Sizler bir nebze olsun beni rahatlatırsınız diye umuyorum. Vardır belki benim yaşadığım sıkıntıları yaşayanlarınız...

Şu yaşıma (24) rağmen başarılı bir kariyeri olan, herkesin gıpta ile baktığı, herkesin fikir danıştığı, yardım istediği başarılı bir birey tablosu çiziyorum dışarıdan ama içimde kopan fırtınaları bir ben bilirim...

Sebep babam. Babamı bildim bilesi bana hep uzak, hep katı, hep otoriter. Bence bunlara aç değilim oysa ki sevgiye, anlayışa açım ama anlayan yok. Anlayan biri vardı, canım annem, ama ne yazık ki 6 ay önce Tanrı onu benden aldı. Evdeki tek dayanağımı kaybettim, beni sevdiğini hissettiren, babama karşı bana hep sevgiyle destek çıkan canım annem yok artık. Babamın sert yüzüyle, duygularına kilit vurmuş kalbiyle ve kendi mantığını yürüten beyniyle yapayalnızım.

Pek de yalnız görünmüyorum aslında dışarıdan. Bir abim var kendi yuvasında yaşayıp giden, babamın o sert yüzünü pek görmeyen, dolayısıyla benim çektiğim sıkıntıları çekmeyen... Bir de anneannem var, babamın kayınvalidesi değil de sanki öz annesi gibi ona benzeyen ve her fikrine destek çıkan...

Kalabalık içinde yapayalnızım yani anlayacağınız... Babama sarıldığımı hayatımda sadece bir kere hatırlıyorum. O da annemi kaybettiğim gece ben bağırış çağırış içinde ağlarken... Bir baba bu kadar uzak mı olmalı kızına?

Uzaklığı geçtim hadi, bir de işin anlayışsızlık boyutu var. Uzak olması kadar zarar veriyor bana... İstiyor ki kızım dizimin dibinde otursun, işe gidip gelsin, gittiğinde de vardım diye telefon etsin (fizana işe gitmiyorum 2 vesait öteye oldukça merkezi bir yere gidiyorum)... İstiyor ki kızım hafta sonları evde otursun, arkadaşlarıyla buluşmasın, çok istiyorsa arkadaşları eve gelsin ama o dışarı çıkmasın, istiyor ki kızım işinin gerektirdiği iş seyahatlerine gitmesin, yerine başkası gidiversin ama benim kızım gitmesin...

İstiyor ki kızını kafese koysun ama malum insanoğlunun doğasına aykırı... Yapamıyor... Ama hayatı böyle zindan ediyor bana... Özgürken hapis yatmak gibi bir şey belki de bu...

Allah kahretsin evleneyim de kurtulayım diyorum! Ama sırf onun bu zulümlerinden kurtulmak için yanlış kararlar verip yanlış bir evlilik yapmak istemiyorum. Zaten onun yüzünden sevgili de bulamıyorum, erkeklerden uzaklaşıyorum... Bir de sevgilim olsa yaşayacağım stresi düşünsenize...

Nasıl kıracağım bu zincirleri... Tavsiye istiyorum sizlerden...

Laale .!.:

...Yerinizde olsam babamla yemeğe,gezmeğe giderim başbaşa,eminim o da kendini fazlasıyla yalnız hissediyordur.. Birbirinize yardım edersiniz inşallah..:1hug:

Genişletmek için tıkla...

Canım sağol önerin için ama o öneri bana o kadar uzak ki... Ben babama hadi kalk dışarı çıkalım yemeğe gidelim desem kesin altında bir şey arar. Bu kız kesin benim izin vermeyeceğim bir şey isteyecek der, işkillenir ben de hayır cevabını alır otururum aşağıya...

İki ay sonra bir iş seyahati için şehir dışına çıkmam gerekiyor, üstelik yalnız da değil bayan bir iş arkadaşımla birlikte ve ona bundan bahsettiğimde iki bayanın ne işi var öyle, ben de geleceğim o zaman kapıda beklerim dedi. Beni caydırmaya çalışıyorlar anneannemle birlikte sanki benim elimdeymiş gibi, istifamı vereyip oturayım o zaman, ne diyeyim işyerime babamla anneannem gitmeme izin vermiyorlar gidemem mi diyeyim diye soruyorum ona verecekleri yanıtları da yok... Ben de derin bir nefes aldım, ben dilini kullan kızım dedim kendi kendime ve dedim ki: "Anlıyorum, endişeleniyorsunuz, içiniz bir türlü rahat etmiyor ama bu benim işimin gereği, ayrıca ben kendimi kötülüklerden, tehlikelerden sakınabilecek olgunluktayım."

Bu sözlerimin karşılığında "İyi tamam git!!!" cümlesiyle karşılaştım ama yine de sevinemedim ve gözü yaşlı oturdum bilgisayarın başına ve bu konuyu açtım işte. Çok afedersiniz, köpek kovar gibi, sözü savar gibi "Git!!" deyiş de neyin nesi? Yediremiyorum bunları kendime, gerçekten onları her zaman gururlandıran hayırlı bir evlat olmanın mükafatı bu mu anlamıyorum?

bence babanız sizi gerçekten çok seviyor, sizinle gelip kapıda beklemeyi önermiş sizi korumak için, bazı insanları değiştirmek imkansız malesef, sadece sizi sevdiğine inanın ve sabredin. diyecek başka bir şey bulamıyorum...

bende aynına benzer şeyler yasadım diebilirim
bence babanla konuş onun sana daha cok güvenmesini istedigini söyle
ve madem bişi yaptıgın zaman altında bişi arıyo o zaman bunu onunla konuş
baba ben eve kapanmak istemiyorum
seninle yeterli iletişim kuramadımız zaman üzülüyorum konuşmakta zorlanıyorum
bişiler yaptıgım zaman altından başka bişiler cıkcagını düşünmende beni üzüyo de
sen benm babamsın seni seviyorum ama birbirimizden cok uzagız seninle gerekli olan yakınlıgı kurmak istiyorum de

aQuatha .!.:

Canım sağol önerin için ama o öneri bana o kadar uzak ki... Ben babama hadi kalk dışarı çıkalım yemeğe gidelim desem kesin altında bir şey arar. Bu kız kesin benim izin vermeyeceğim bir şey isteyecek der, işkillenir ben de hayır cevabını alır otururum aşağıya...

İki ay sonra bir iş seyahati için şehir dışına çıkmam gerekiyor, üstelik yalnız da değil bayan bir iş arkadaşımla birlikte ve ona bundan bahsettiğimde iki bayanın ne işi var öyle, ben de geleceğim o zaman kapıda beklerim dedi. Beni caydırmaya çalışıyorlar anneannemle birlikte sanki benim elimdeymiş gibi, istifamı vereyip oturayım o zaman, ne diyeyim işyerime babamla anneannem gitmeme izin vermiyorlar gidemem mi diyeyim diye soruyorum ona verecekleri yanıtları da yok... Ben de derin bir nefes aldım, ben dilini kullan kızım dedim kendi kendime ve dedim ki: "Anlıyorum, endişeleniyorsunuz, içiniz bir türlü rahat etmiyor ama bu benim işimin gereği, ayrıca ben kendimi kötülüklerden, tehlikelerden sakınabilecek olgunluktayım."

Bu sözlerimin karşılığında "İyi tamam git!!!" cümlesiyle karşılaştım ama yine de sevinemedim ve gözü yaşlı oturdum bilgisayarın başına ve bu konuyu açtım işte. Çok afedersiniz, köpek kovar gibi, sözü savar gibi "Git!!" deyiş de neyin nesi? Yediremiyorum bunları kendime, gerçekten onları her zaman gururlandıran hayırlı bir evlat olmanın mükafatı bu mu anlamıyorum?

Genişletmek için tıkla...

Bence izin verin babanız gelsin sizinle şehirdışına..
Hatta bu olay bir kaç defa tekrarlanırsa belki size güvenmeye başlar,artık büyüdüğünüzü,yanlış yapmayacak olgunluğa eriştiğinizi görür..fisfisfis
Kendimden örnek vermem gerekirse,benim babam da çok baskı yapardı gençliğimde.. Ne zaman onun yanında çalışmaya başladım,o dönemde daha iyi anladık birbirimizi. O benim değiştiğimi gördü,izinler konusunda esnek olmaya başladı bense onu kazandığıma sevindim..:1hug:
Babalar için kız evlatlar hiç bir zaman büyümüyor..
Hatta evlenip çoluk çocuğa karışsalar bile baba yastığa başına koyunca yine küçük kızını düşünüyor işte..

coffee .!.:

bende aynına benzer şeyler yasadım diebilirim
bence babanla konuş onun sana daha cok güvenmesini istedigini söyle
ve madem bişi yaptıgın zaman altında bişi arıyo o zaman bunu onunla konuş
baba ben eve kapanmak istemiyorum
seninle yeterli iletişim kuramadımız zaman üzülüyorum konuşmakta zorlanıyorum
bişiler yaptıgım zaman altından başka bişiler cıkcagını düşünmende beni üzüyo de
sen benm babamsın seni seviyorum ama birbirimizden cok uzagız
seninle gerekli olan yakınlıgı kurmak istiyorum de

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum arkadaşıma..kaydirigubbakcemile5
İletişimiz,muhabbettiniz,beraber olma sıklığınız arttıkça aranızdaki bağ kuvvetlenir..:1hug:
Hiç bir şey için geç değil,hemen bir yerlerden başlayın bence..

Laale .!.:

Bence izin verin babanız gelsin sizinle şehirdışına..
Hatta bu olay bir kaç defa tekrarlanırsa belki size güvenmeye başlar,artık büyüdüğünüzü,yanlış yapmayacak olgunluğa eriştiğinizi görür..fisfisfis
Kendimden örenk vermem gerekirse,benim babam da çok baskı yapardı gençliğimde.. Ne zaman onun yanında çalışmaya başladım,o dönemde daha iyi anladık birbirimizi. O benim değiştiğimi gördü,izinler konusunda esnek olmaya başladı bense onu kazandığıma sevindim..:1hug:
Babalar için kız evlatlar hiç bir zaman büyümüyor..
Hatta evlenip çoluk çocuğa karışsalar bile baba yastığa başına koyunca yine küçük kızını düşünüyor işte..

Genişletmek için tıkla...

O kadar kolay mı canım ya? Ben 3-4 gün orada onunla birlikte ne yapacağım. Yanımda iş arkadaşım... İş arkadaşlarım ne düşünür benim hakkımda? Zavallı kız babası salıvermiyor, güvenmiyor demek ki kızına... Sakın demeyin lütfen "Babası ne kadar çok seviyor kızını baksanıza iş seyahatinde bile yalnız bırakmıyor" diye derler diye... Dese dese Pollyanna der herhalde böyle...

İzini kopardım ama içim bin parça oldu yine... Burnumdan gelecek o seyahat... Daha iki ay var, iki ay içinde kaç yüz tane soruyla muhattap olacağım... Seyahat tarihi yaklaştıkça diken üstünde oturmalar... Burnumdan gelecek biliyorum ama gitmek zorundayım...

Ayrıca büyüdüğümü ona kanıtlamak zorundayım. Gurur duymalı aslında benimle, insan sarrafı olan, her zaman mantıklı kararlar veren, doğrucu bir kızı olduğu için... Ama bu yönümü göremiyor ne yazık ki... Benim her gittiğim yerde sapıklar, suikastçiler kol geziyor, aQuatha gelsin de saldıralım, tecavüz edelim diye gözlerini dört açmış beni bekliyorlar... Kendini savunmayı bilen, tehlikeleri sezebilecek mantık ve olgunluktaki aQuatha babası olmadan bir hiç zaten değil mi?

aQuatha .!.:

Canım sağol önerin için ama o öneri bana o kadar uzak ki... Ben babama hadi kalk dışarı çıkalım yemeğe gidelim desem kesin altında bir şey arar. Bu kız kesin benim izin vermeyeceğim bir şey isteyecek der, işkillenir ben de hayır cevabını alır otururum aşağıya...

İki ay sonra bir iş seyahati için şehir dışına çıkmam gerekiyor, üstelik yalnız da değil bayan bir iş arkadaşımla birlikte ve ona bundan bahsettiğimde iki bayanın ne işi var öyle, ben de geleceğim o zaman kapıda beklerim dedi. Beni caydırmaya çalışıyorlar anneannemle birlikte sanki benim elimdeymiş gibi, istifamı vereyip oturayım o zaman, ne diyeyim işyerime babamla anneannem gitmeme izin vermiyorlar gidemem mi diyeyim diye soruyorum ona verecekleri yanıtları da yok... Ben de derin bir nefes aldım, ben dilini kullan kızım dedim kendi kendime ve dedim ki: "Anlıyorum, endişeleniyorsunuz, içiniz bir türlü rahat etmiyor ama bu benim işimin gereği, ayrıca ben kendimi kötülüklerden, tehlikelerden sakınabilecek olgunluktayım."

Bu sözlerimin karşılığında "İyi tamam git!!!" cümlesiyle karşılaştım ama yine de sevinemedim ve gözü yaşlı oturdum bilgisayarın başına ve bu konuyu açtım işte. Çok afedersiniz, köpek kovar gibi, sözü savar gibi "Git!!" deyiş de neyin nesi? Yediremiyorum bunları kendime, gerçekten onları her zaman gururlandıran hayırlı bir evlat olmanın mükafatı bu mu anlamıyorum?

Genişletmek için tıkla...

sen zaten onlara sölemen gerekeni sölemişsin canısı
sana sert konuşmuş olması seni üzmüş anlıyorum ve inan bende aynı şeyleri sürekli yaşıyorum
ancak bu kızgınlıgın sebebi sen deilsin
olay sadece istemedikleri duruma boyun egmek zorunda kalmalarına verdikleri tepkiden ibaret
bu tepkileri içlerinde saklayamazlar can dayanmaz bilirim
caresizlik anında hepimiz bu tip tepkiler verebiliyorz

burbuk .!.:

Okurken sanki babanızı değilde, benim annemi anlatıyorsunuz gibi oldu. Benim annemde böyle bir kadın. Gençliğimde bende isyan ederdim. Ama sonradan anladımki onun yapısı bu, aslaaa evladının kötülüğü için yapmıyor bunu. Sanırım babanız kendini tam ifade edememiş size. Evet sizi sıkıyor ama bunu kendince sizi korumak için yapıyordur.
Ayrıca babanızdan kurtulmak için de evlenmeye kalkmayın sonra pişman olursunuz. İnşallah her şey düzelir.

Genişletmek için tıkla...

Kötülüğümü istemediğinin çok farkındayım, yıllardır bunun empatisini yapıyorum. Bu akşam ben diliyle söyleyebildiğim cümleler de o empatilerin eseriydi zaten... Yalnız neden hiçkimse benim ne kadar zor durumda kaldığımdan bahsetmiyor, ben bu sıkıntılı zor durumdan nasıl sıyrılacağım, asosyal oldum çıktım. Arkadaşlarım gel dışarı çıkalım diyor mırın kırın ediyorum her defasında, üniversiteden arkadaşlarımla buluşalım diyoruz "Bu toplantının amacı ne?" şeklinde bir soruyla karşılaşıyorum. Tiyatroya gideceğiz diyorum "Ne gerek var? Ne yapacaksınız?" sorusuyla karşılaşıyorum...

Evet aQuatha'nın babası onu çok seviyor bu bildiğimiz bir şey, zavallı aQuatha ne yapsın da asosyal olmaktan kurtulsun, nasıl kırsın zincirlerini, nasıl anlatsın babasına kızının büyüdüğünü, nasıl güven versin?

ne kadar büyüdüğünüzü düşünseniz de yine küçüksünüz onun için.onu da anlamaya çalışın. annesini kaybetmiş bir kızı var şu anda, yetişkin de olsa...

aQuatha .!.:

O kadar kolay mı canım ya? Ben 3-4 gün orada onunla birlikte ne yapacağım. Yanımda iş arkadaşım... İş arkadaşlarım ne düşünür benim hakkımda? Zavallı kız babası salıvermiyor, güvenmiyor demek ki kızına... Sakın demeyin lütfen "Babası ne kadar çok seviyor kızını baksanıza iş seyahatinde bile yalnız bırakmıyor" diye derler diye... Dese dese Pollyanna der herhalde böyle...

İzini kopardım ama içim bin parça oldu yine... Burnumdan gelecek o seyahat... Daha iki ay var, iki ay içinde kaç yüz tane soruyla muhattap olacağım... Seyahat tarihi yaklaştıkça diken üstünde oturmalar... Burnumdan gelecek biliyorum ama gitmek zorundayım...

Ayrıca büyüdüğümü ona kanıtlamak zorundayım. Gurur duymalı aslında benimle, insan sarrafı olan, her zaman mantıklı kararlar veren, doğrucu bir kızı olduğu için... Ama bu yönümü göremiyor ne yazık ki... Benim her gittiğim yerde sapıklar, suikastçiler kol geziyor, aQuatha gelsin de saldıralım, tecavüz edelim diye gözlerini dört açmış beni bekliyorlar... Kendini savunmayı bilen, tehlikeleri sezebilecek mantık ve olgunluktaki aQuatha babası olmadan bir hiç zaten değil mi?

Genişletmek için tıkla...

Evet iş arkadaşlarınız bu durumu abes bulur..
Ahh ahhh ben yazlık evimizin önündeki deniz kıyısında arkadaşlarım ateş yakıp şarkılar söylerken onlara katılamadığım için az mı muhabbet konusu oldum o arkadaşlarımın arasında.. Millet başka sitelerden gelirdi,ben evin içinden görünen sahile gidemezdim..benneyaptımki
Ama insan büyüklerin tüm bu yasakları neden koyduğunu,onlara karşıdan bakınca anlıyor..
O zaman da geç kalmış oluyor,ailemi neden bu kadar üzdüm ki,onların bana olan sonsuz sevgisi uğruna diyor..
Anamı babamı şu anda başımda taşırım ama hala içim yanar onları üzdüğüm gençliğimdeki her an için..senağlama

tuce .!.:

ne kadar büyüdüğünüzü düşünseniz de yine küçüksünüz onun için.onu da anlamaya çalışın. annesini kaybetmiş bir kızı var şu anda, yetişkin de olsa...

Genişletmek için tıkla...

Ben onu anlıyorum, o beni anlamaya çalışmıyor. Problem burda? Çözümü yok ama herhalde, herkes babamı anlamaya çalışmam gerektiğini söylüyor ama bu arada benim hayatım asosyal, içine kapanık, gözü yaşlı ve anlamsız geçiyor... Ben gençlik yıllarım böyle geçsin istemiyorum. Geriye dönüp fotoğraflara baktığımda evinde oturan kızı değil, sosyalleşmiş, özgüveni tam kızı görmek istiyorum...

o zaman babanla konuş

coffee .!.:

o zaman babanla konuş

Genişletmek için tıkla...

Yıllardır bu sıkıntıları hep yaşamama rağmen, yıllardır yaptığım empatilerin sonucu ilk defa bu akşam tüm sakinliğimi koruyup ne hissettiğimi ben diliyle söyledim. Beni korumaya çalışmanızın bana faydadan çok zararı dokunuyor dedim, ben müşkül durumda kalıyorum dedim. Anlıyorum endişeleniyorsunuz, göz önünde olayım diye istiyorsunuz ama bu benim işimin gereği ve bunu yerine getirmek durumundayım dedim. İşin yurt dışına gitmeni gerektirse gidecek misin yani? dedi. Sorduğu sorunun cevabı "evet"di aslında ama yüreğine inmesin diye o boyutunu hesaba katma şimdi şehir içi bir durum söz konusu dedim... Dedim dedim, tükürür gibi bir "Git!" duydum ağzından ama bir daha aynı ben dilini kullanabilir miyim bilmiyorum. Açıkcası ben bile kendime şaşırdım bu akşam...

Laale .!.:

Evet iş arkadaşlarınız bu durumu abes bulur..
Ahh ahhh ben yazlık evimizin önündeki deniz kıyısında arkadaşlarım ateş yakıp şarkılar söylerken onlara katılamadığım için az mı muhabbet konusu oldum o arkadaşlarımın arasında.. Millet başka sitelerden gelirdi,ben evin içinden görünen sahile gidemezdim..benneyaptımki
Ama insan büyüklerin tüm bu yasakları neden koyduğunu,onlara karşıdan bakınca anlıyor..
O zaman da geç kalmış oluyor,ailemi neden bu kadar üzdüm ki,onların bana olan sonsuz sevgisi uğruna diyor..
Anamı babamı şu anda başımda taşırım ama hala içim yanar onları üzdüğüm gençliğimdeki her an için..senağlama

Genişletmek için tıkla...

canım senin yaşadıklarını bende yaşadım sana katılıyorum şuan evlendim 2 yıldır uzaktayım ve bende 24 yaşındayım keşke onları üüzmeseydim bekarken onları şuan daha iyi anlıyorum hep bizleri korumak için yapıyorlar emin ol şuan böyle düşünüyorsun ama ilerde fikrin değişecektir ve ben evlendim uzaktayım hala karışır babam bana yani hiçbir zaman onların gözünde büyümeyiz

rose01 .!.:

canım senin yaşadıklarını bende yaşadım sana katılıyorum şuan evlendim 2 yıldır uzaktayım ve bende 24 yaşındayım keşke onları üüzmeseydim bekarken onları şuan daha iyi anlıyorum hep bizleri korumak için yapıyorlar emin ol şuan böyle düşünüyorsun ama ilerde fikrin değişecektir ve ben evlendim uzaktayım hala karışır babam bana yani hiçbir zaman onların gözünde büyümeyiz

Genişletmek için tıkla...

Yalnız canım burada şöyle bir handikap var... Şimdiye kadar onları üzmeyeyim diye çabaladım durdum. Arkadaşım gel bizde kal dedi, olmaz dedim babam izin vermez. Arkadaşlarım bu hafta sonu buluşalım dedi, olmaz dedim babam kırk tane laf söyler daha geçen hafta sonu dışarıdaydım... İşyerindekiler der aQuatha böyle böyle gitmen gerek, aQuatha der ki evdekilerle bir görüşeyim... Üniversitenin mezuniyet balosu vakti gelir çatar, aQuatha babası izin vermediğini için gidemez... Arkadaşları sorar neden gelmedin, aQuatha der ki amaaaan hiç sevmem öyle balo tören işlerini, oysa ki içi gitmiştir... Çeşitli trajikomik mevzular yaşandı hep ve susan ve sineye çeken taraf hep ben oldum. Galip gelen taraf hep babam oldu... Ama hayat böyle yürümüyor, onunki yürüyor ama benimki teklemeye başladı artık çalışmakta olan iyi kariyer sahibi biri olarak...

Babam bana tahmininizden çok daha uzak arkadaşlar. Kep törenime gelmeyip evde televizyon izlemeyi tercih eden, kendi ellerimle yazıp binbir güçlükle yönettiğim ve başrolünü oynadığım göz bebeğim dediğim tiyatro oyunumu izlemeye gelmeyen bir baba... Oysa ne kadar çok isterdim insanlar beni ayakta alkışlarken onun da orada olup görmesini...

Bana değer verdiğini düşünmeye çalışıyorum hala... Sizde bana babamı savundukça ben ne kadar kırıldığımı anlatmaya devam edeceğim. 24 yıllık bir birikim var... Ne kadar çok kırgınlık var içimde bir bilseniz, içimdeki 100 kırgınlık varsa 99'unu babam yaratmıştır... Ne yazık ki..........

cnm merhaba.ben babanızın tavırlarında sevgiyle alakalı birşey göremedim.seven baba kızını gözlerden sakınırken hayatın gerçeklerinide unutmamalı.artık küçük değilsiniz.aklı başında parasını kazanan ayakta durabilmeyi başarabilmiş bir insansınız.size güvenmesi için daha neyapmanız gerekiyor.saygıda kusur etmeden bazı şeylere alıştırın.onu kırmak istemediğinizi ama artık bunaldığınızı hissettirin.yarın öbür gün evlenmeye kalktığınızda ne yapacak.işniz çok zor.damat adayınada şimdiden acıyorum.analık babalık katı korumacılık demek değildir.gerekiyorsa çocuklar hatada yapacak yanlışta.önemli olan ders alıp tekrar etmemelerini sağlamak.sizi nasıl mutsuz ettiğinin farkında değilmi.çok yazık.oysa baba kız ilşkisi ne kadar pamuk birşeydir.bunu tadamamanız çok üzücü.umarım en yakın zamanda dialog kurabilirsiniza.s. NOT bu mesajı son msjları okumadan yazdım.ama haklı olduğumuda gördüm.çok takılmayın artık bazı babalarda böyle.siz yavrularınıza inşallah hayalinizdeki gibi bir baba bulabilirsiniz.ama yine söylüyorum.her zaman saygıda kusur etmeyin.sonuçta dünyaya gelmemizin mimarları onlar.ne kadar kırılsakta.küçücük bir kıvılcım herşeyi unutturmaya yeter.umarım o kıvılcım çok yakında gerçekleşsin

aQuatha .!.:

Yalnız canım burada şöyle bir handikap var... Şimdiye kadar onları üzmeyeyim diye çabaladım durdum. Arkadaşım gel bizde kal dedi, olmaz dedim babam izin vermez. Arkadaşlarım bu hafta sonu buluşalım dedi, olmaz dedim babam kırk tane laf söyler daha geçen hafta sonu dışarıdaydım... İşyerindekiler der aQuatha böyle böyle gitmen gerek, aQuatha der ki evdekilerle bir görüşeyim... Üniversitenin mezuniyet balosu vakti gelir çatar, aQuatha babası izin vermediğini için gidemez... Arkadaşları sorar neden gelmedin, aQuatha der ki amaaaan hiç sevmem öyle balo tören işlerini, oysa ki içi gitmiştir... Çeşitli trajikomik mevzular yaşandı hep ve susan ve sineye çeken taraf hep ben oldum. Galip gelen taraf hep babam oldu... Ama hayat böyle yürümüyor, onunki yürüyor ama benimki teklemeye başladı artık çalışmakta olan iyi kariyer sahibi biri olarak...

Babam bana tahmininizden çok daha uzak arkadaşlar. Kep törenime gelmeyip evde televizyon izlemeyi tercih eden, kendi ellerimle yazıp binbir güçlükle yönettiğim ve başrolünü oynadığım göz bebeğim dediğim tiyatro oyunumu izlemeye gelmeyen bir baba... Oysa ne kadar çok isterdim insanlar beni ayakta alkışlarken onun da orada olup görmesini...

Bana değer verdiğini düşünmeye çalışıyorum hala... Sizde bana babamı savundukça ben ne kadar kırıldığımı anlatmaya devam edeceğim. 24 yıllık bir birikim var... Ne kadar çok kırgınlık var içimde bir bilseniz, içimdeki 100 kırgınlık varsa 99'unu babam yaratmıştır... Ne yazık ki..........

Genişletmek için tıkla...

canısı seni anlıyoruz babanı savunmuyoruz
babanın yaptıklarını asla dogru bulmuyoruz
eger öyle olsaydı sana bu sıkıntılarını babanla mutlaka konuş demezdim
ancak şu varki babanın yaptıgı sevgiden kaynaklanan aşırı koruyucu bir baskı
ve bu baskı seni bunaltıyo seni üzüyo seni anlayabiliyorum haklısın
haklı oldugun için bu konuşmaları yapmalısın
annemde bana cogu zaman böle ters sözler söler
ama yine ben yine konuşmaya bildigimi yapmaya devam ederim
çünkü onun istedigi gibi büyüyemem
o artık benm kendi ayaklarımın üstünde olduguna alışmak zorunda..
senin babanda öle..
bence birdahaya o sorunun cevabını içinde saklama
gitmem gerekiyosa elbette gidicem de evt de açık açık