Amacım kimseyi korumak ama savunmak değil, ki hiç kimseyi tanımıyorum burada, gecenin bu saati yorum yazan kimsenin sanmıyorum size art niyeti olsun. üslup size göre serttir değildir orası ayrı ama yazılanların hepsinin özü ayrı yere çıkıyor.
Öncelikle içinde bulunduğunuz durumu anlıyorum. 30 yaşındayım ailem ile yaşıyorum yüksek lisans yapıyorum evdekilerden bağımsız kendime ait gelirim de var. Yani benzer durumda sayılırız. Sizinki kadar abartı olmasa da üç aşağı beş yukarı benzer durumlar yaşadım ve zaman zaman hala yaşıyorum.
Acil yardım sinyalleri veriyorsunuz bir yandan da bütün kapıları kapatmışsınız. Bu durumu aşmak sizin ve varsa kardeşlerinizin elinde işe bunu kabullenerek başlayın.
Asıl babanızın psikiyatri ve/veya psikolojik destek alması lazım ama bu gerçekten zor. Zaten hiçbir zaman bizi psikologluk edenler tedavi görmez 
ilaçlık bir durumuzun elbette yoktur ama terapistin yönlendirmeleri ile sizi olumsuz etkileyen durumlar karşısında doğru bir şekilde nasıl davranmanız gerektiğini keşfedebilirsiniz.
Her türlü sorunda ılımlı yaklaşıp durumu çözümlemek ilk yapılacak şey olsa da maalesef ki bu seviyede daha sert çıkışmanız lazım. Belli ki radikal kararlar alacak bir yapıda değilsiniz o halde yapmanız gereken şey yavaş yavaş alıştırmanız, diş göstermeniz, dik durmanız ve gerektiğinde tartışmanız.
Mesela bir hafta 10 gün sonra arkadaşlarınızla bir tiyatroya gideceğizi oyunun 8de başlayıp 10 da bittiğini söyleyin. Gördüğünüz gibi izin istemiyoruz haber veriyoruz. Ha bakmayın rahat yazıyor gibi göründüğüne tecrübe bunlar hep tabiki aile bunu güle oynaya karşılamıyor. Sakin kararlı bi üslup ile kesin bir şekilde gideceğiniz sürekli söyleyin. Ağlamayana meme yok malum. Konuşma/ tartışma bir süre sonra ben sana tabiki güveniyorum kızım ama etraf kötü, o saatte nasıl döneceksine gelecek ki bizim istediğimiz de tam olarak bu, tünelin ucundaki ışık göründü. Onun sizi gelip almasını isteyin. Mırın kırın edip sonra kabul eder. Tabi o yaşta birini babasının gelip alması tuhaf karşılanacaktır ama durumunuzu bilen arkadaşlarınızla olursa kendinizi daha rahat hissedersiniz. Babanız da bir iki gelir alır ondan sonra hem alışır hem üşenir ver elini özgürlük.
Bu anlattığım sizi hızlıca sonuca ulaştırmasa da yavaş yavaş sınırları rahatlatmanızı sağlar. Ben 20 lerimde yaptım şimdi rahatım işim var oyuna gidicem geç gelirim diyorum o kadar. Kongredir çalışmadır yurtiçi yurt dışı seyahatlerim oluyo 10 yıl önce hayal bile edemezken şimdi ne getircen bize diye soruyorlar
İpleri artık elinize alın, bunu siz yapmazsanız yapacak illa biri çıkar bazen aile bazen eş bazen arkadaşınız. Hayat kısa ve akıp gidiyor en verimli zamanlarınızı başkasının lafına bu kadar bırakmayın. Yarın öbürgün severek anlaşarak da evlenseniz bi bakmışsınız bu sefer ipler eşinizde. Kendinize olan saygınızı güveninizi artırın.
Kolaylıklar diliyorum olayın kendinizde bittiğini unutmayın