Herkese merhaba arkadaşlar. Çok uzatmayıp direkt konuya gireceğim. Babam bildiğiniz sinir hastası narsist gibi bir şey. Sürekli en ufak şeye bile bağırıyor. Hasta olup üşütse sizin yüzünüzden siz üşüttünüz beni diye evde var gücüyle bağırıyor. Anneme bana sürekli küfürler ediyor sinirlendiği zaman hemde en ağır küfürlerden. Ona göre onun dediği şeyleri yapmaliyiz onun seçtiği ayakkabıyı almaliyiz başkalarının yanında konusmamaliyiz. Telefona onun yanında bakılmaz zaten çünkü müzik bile dinleseniz telefonla uğraşıyoruz diye sinirlenir. Bizleri dışarı da çıkarmıyor çıksak hemen geri çağırıyor. Annem yan komşuya gitse bile nerde kaldın diye telefonda bağırarak annemi çağırıyor eve. Öğlen 3 te ben acıktım diyerek akşam yemeği yediriyor bize. Sürekli sayımıza geğirip yüzümüze osuruyo ve bundan çok keyif alıyor. Ben bir kere osurdugu icin tepki gösterdim diye bana defol git burdan dedi. Başkalarının yanında sürekli azarlıyor küçümsüyor. Hep kendi istediği şeye zorluyor. Başkalarının yanında biz konuşurken susun diye kaş göz işareti yapıyor. Ve asiri yalan söyleyen biridir kendisi. 5 vakit namaz kılar ama neden böyle bilmiyorum. Özellikle konu para olduğu zaman gözü bir şeyi görmez sürekli haram yer. Daha önce 5 bin lira dolanmisligi bile var birinin kartından. Ve suçu bana atıyor. Sorarlarsa ben yaptım diyeceksin diyor. Kıyafet deseniz zaten başlıca bir sorun. Pantolon giysek düğüne mi gidiyorsunuz diyor hemen. Şimdi sorsanız ne istediniz de almadım der. 1 hafta kavga çıkarmadan geçse. 2. Hafta illa ki kavga çıkaracak bisey buluyor. Hiç bir yere de götürmüyor bizi. Kendimi bildim bileli hep evdeyim. Neden böyle yapıyorsun dediğimizde de size hiç mi bisey denmicek diyor. Annemin ayağı kırıldı iş yerinde platin takıldı. Annemi ameliyat sonrası yoğun bakıma aldılar babamsa hala hastane kantininde midesini doyurma derdindeydi. Ameliyattan çıktı diye annemi anons ediyorlar babamsa millet bahçesine gezmeye falan gitti. İnanın bir kere dönüp anneme uzulmedi bile. Daha sizlere anlatmak istediğim çok şey var. Biz üç kız kardeşiz. Ben artık ağlamıyorum bile çünkü ağlayınca daha çok bağırıyor kapıları falann çarpıyor. Ben kendi canımdan geçtim annemi düşünüyorum. Can sıkıntısından bisey olacak diye. Bazen diyorum intihar etsem aramızdan biri ölse belki ona ders olur hem annem hemde ablamı ve kardeşimi kurtarmış olurum diye. Sonra aklıma annemin yanlız kalacağı geliyor yapamıyorum. Annem ve biz dayanamıyoruz artık. Bu arada başkalarının yanında asiri naif aşırı kibar biri gibi davranıyor. Resmen bambaşka biri oluyor. Geçen gun çorabını çekmecesine koymayıp masasının üstüne koydum diye bile üstüme yürüdü. Aklınıza gelecebielcek her şeyden kavga cikiyo. Bu kadar da olmaz ya demeyin bu kadar da oluyormuş. Erkek çocuk takıntısı da vardı 2 sene önceye kadar. Kardeşim doğduğunda aldırmak istedi hastanede bırakmak istedi kiz olduğu için. 2 sene önceye kadar bize sürekli erkek kardeş ister misiniz evlat ediniyim siz bakin diyip duruyordu. Not: 18 yasindayim
Son düzenleme:
