- 26 Temmuz 2012
- 66
- 23
-
- Konu Sahibi fallenfrommars
- #21
Kötü davranmak değil fakat istemeden yapılan bir baskı, destek alması konusunu düşünüyorum
Kötü davranmak değil fakat istemeden yapılan bir baskı, destek alması konusunu düşünüyorumTövbe tövbe annenizin birden size kötü davrandığını falan düşünmüştüm konuyu açarken. Ikiniz için de zor ama anneniz için daha da zor belli ki. Destek almasını sağlayın.
Merhabalar, buraya senelerdir üyeyim fakat hiç kendim yazarım bir gün diye düşünmemiştim. Babamı yaklaşık 4 ay önce corona’dan kaynaklı ani bir şekilde kaybettik, kendisi 65 yaşındaydı ve tabii ki her kayıp acıdır ve alışması zordur ama, çok aktif bir insandı yerinde hiç durmazdı bu sebeple yokluğunu hayatımda çok hissettim, hissediyorum ve hissedeceğim muhtemelen... Annem ise 60 yaşında, 4 kardeşiz ben 24 yaşımda evin son ve bekar çocuğuyum ve şuan babam da gidince Annemle ikimiz evde tek kalmış olduk. Ve ilişkimiz değişti, değişim de şöyle oldu; babam hastaneye yattığı zaman ben artık annemle Onların yatağında yatmaya Başladım, o zamanlar birbirimize çok destek oluyorduk ve beraber yatmak gerçekten hem bana hem ona iyi geliyordu. Benim kafamda asla babamın iyileşmeyeceği düşüncesi yoktu hep geri dönecek ve her şey eskisi gibi olacak diye düşünüyordum ama olmadı. Ve vefatının ertesi de biz yine annemle beraber uyumaya birbirimize destek olmak amaçlı devam ettik fakat zamanla ben artık bunun yanlış olduğunu düşünmeye başladım, çünkü orda yatmaya devam etmek sanki bana babam geri gelecekmiş hissiyatı vermeye devam ediyor, normal düşünme yapıma ve hayatıma dönmemi engelliyor diye düşünmeye başladım ve artık istemiyorum. Annem artık her yatağa gidişinde sanki ben babammışım gibi benimde zorla kendiyle beraber gelmemi istiyor ben olmayınca huzursuz olduğunu söylüyor ve onu da o şekilde üzmek ve yalnız bırakmak istemiyorum fakat bunalmaya başladım her gece bu baskıdan, çünkü ben her zaman kendime vakit ayırmayı seven bir insandım, bunu da annem ve babam yattıktan sonra yapardım fakat annem şuan bu duruma izin vermiyor bu da ister istemez beni çok bunaltıyor. Gece uyusun diye ısrarla televizyondan bir şeyler izlemeye devam ediyormuş gibi yapıyorum ve ara ara yatalım uyarılarıyla benimle oturuyor ve gece 2-3lere kadar sarkıyor bu durum... gerçekten onu üzmek hiç istemiyorum fakat bu sebepten sürekli aramız gerilir oldu ve çok rahatsızım bu durumdan, bir yandan ne olacak ya yatayım kadın öyle istiyor diyorum fakat bir yandan ya alışırsa hep böyle isterse ne olacak diyorum öte yandan da bu durumdan çok bunalıyorum. Şu an bunu buRaya yazmamın sebebi biraz iç dökmek, hani tavsiye verilebilecek bir durum mu açıkcası bilmiyorum...
Merhabalar, buraya senelerdir üyeyim fakat hiç kendim yazarım bir gün diye düşünmemiştim. Babamı yaklaşık 4 ay önce corona’dan kaynaklı ani bir şekilde kaybettik, kendisi 65 yaşındaydı ve tabii ki her kayıp acıdır ve alışması zordur ama, çok aktif bir insandı yerinde hiç durmazdı bu sebeple yokluğunu hayatımda çok hissettim, hissediyorum ve hissedeceğim muhtemelen... Annem ise 60 yaşında, 4 kardeşiz ben 24 yaşımda evin son ve bekar çocuğuyum ve şuan babam da gidince Annemle ikimiz evde tek kalmış olduk. Ve ilişkimiz değişti, değişim de şöyle oldu; babam hastaneye yattığı zaman ben artık annemle Onların yatağında yatmaya Başladım, o zamanlar birbirimize çok destek oluyorduk ve beraber yatmak gerçekten hem bana hem ona iyi geliyordu. Benim kafamda asla babamın iyileşmeyeceği düşüncesi yoktu hep geri dönecek ve her şey eskisi gibi olacak diye düşünüyordum ama olmadı. Ve vefatının ertesi de biz yine annemle beraber uyumaya birbirimize destek olmak amaçlı devam ettik fakat zamanla ben artık bunun yanlış olduğunu düşünmeye başladım, çünkü orda yatmaya devam etmek sanki bana babam geri gelecekmiş hissiyatı vermeye devam ediyor, normal düşünme yapıma ve hayatıma dönmemi engelliyor diye düşünmeye başladım ve artık istemiyorum. Annem artık her yatağa gidişinde sanki ben babammışım gibi benimde zorla kendiyle beraber gelmemi istiyor ben olmayınca huzursuz olduğunu söylüyor ve onu da o şekilde üzmek ve yalnız bırakmak istemiyorum fakat bunalmaya başladım her gece bu baskıdan, çünkü ben her zaman kendime vakit ayırmayı seven bir insandım, bunu da annem ve babam yattıktan sonra yapardım fakat annem şuan bu duruma izin vermiyor bu da ister istemez beni çok bunaltıyor. Gece uyusun diye ısrarla televizyondan bir şeyler izlemeye devam ediyormuş gibi yapıyorum ve ara ara yatalım uyarılarıyla benimle oturuyor ve gece 2-3lere kadar sarkıyor bu durum... gerçekten onu üzmek hiç istemiyorum fakat bu sebepten sürekli aramız gerilir oldu ve çok rahatsızım bu durumdan, bir yandan ne olacak ya yatayım kadın öyle istiyor diyorum fakat bir yandan ya alışırsa hep böyle isterse ne olacak diyorum öte yandan da bu durumdan çok bunalıyorum. Şu an bunu buRaya yazmamın sebebi biraz iç dökmek, hani tavsiye verilebilecek bir durum mu açıkcası bilmiyorum...
odasını değiştirin. mümkünse imkan varsa mobilyalarını yenileyin. bakacak gücünüz varsa evcil hayvan edindirin. yani sizin kopup gitmeniz karşısında yerine koyacak yeni birşeyi olsun. mobilyalar değişirse kendisini farklı ortamda hisseder. anıları da boğuyordur onu odada. bi nebze en azından yattığı yerde kendisini rahat hissetmesini sağlayabilirsiniz. evcil hayvanla uyumak da ona güç verecektir.Merhabalar, buraya senelerdir üyeyim fakat hiç kendim yazarım bir gün diye düşünmemiştim. Babamı yaklaşık 4 ay önce corona’dan kaynaklı ani bir şekilde kaybettik, kendisi 65 yaşındaydı ve tabii ki her kayıp acıdır ve alışması zordur ama, çok aktif bir insandı yerinde hiç durmazdı bu sebeple yokluğunu hayatımda çok hissettim, hissediyorum ve hissedeceğim muhtemelen... Annem ise 60 yaşında, 4 kardeşiz ben 24 yaşımda evin son ve bekar çocuğuyum ve şuan babam da gidince Annemle ikimiz evde tek kalmış olduk. Ve ilişkimiz değişti, değişim de şöyle oldu; babam hastaneye yattığı zaman ben artık annemle Onların yatağında yatmaya Başladım, o zamanlar birbirimize çok destek oluyorduk ve beraber yatmak gerçekten hem bana hem ona iyi geliyordu. Benim kafamda asla babamın iyileşmeyeceği düşüncesi yoktu hep geri dönecek ve her şey eskisi gibi olacak diye düşünüyordum ama olmadı. Ve vefatının ertesi de biz yine annemle beraber uyumaya birbirimize destek olmak amaçlı devam ettik fakat zamanla ben artık bunun yanlış olduğunu düşünmeye başladım, çünkü orda yatmaya devam etmek sanki bana babam geri gelecekmiş hissiyatı vermeye devam ediyor, normal düşünme yapıma ve hayatıma dönmemi engelliyor diye düşünmeye başladım ve artık istemiyorum. Annem artık her yatağa gidişinde sanki ben babammışım gibi benimde zorla kendiyle beraber gelmemi istiyor ben olmayınca huzursuz olduğunu söylüyor ve onu da o şekilde üzmek ve yalnız bırakmak istemiyorum fakat bunalmaya başladım her gece bu baskıdan, çünkü ben her zaman kendime vakit ayırmayı seven bir insandım, bunu da annem ve babam yattıktan sonra yapardım fakat annem şuan bu duruma izin vermiyor bu da ister istemez beni çok bunaltıyor. Gece uyusun diye ısrarla televizyondan bir şeyler izlemeye devam ediyormuş gibi yapıyorum ve ara ara yatalım uyarılarıyla benimle oturuyor ve gece 2-3lere kadar sarkıyor bu durum... gerçekten onu üzmek hiç istemiyorum fakat bu sebepten sürekli aramız gerilir oldu ve çok rahatsızım bu durumdan, bir yandan ne olacak ya yatayım kadın öyle istiyor diyorum fakat bir yandan ya alışırsa hep böyle isterse ne olacak diyorum öte yandan da bu durumdan çok bunalıyorum. Şu an bunu buRaya yazmamın sebebi biraz iç dökmek, hani tavsiye verilebilecek bir durum mu açıkcası bilmiyorum...