- 23 Ocak 2013
- 1.055
- 864
- 123
- Konu Sahibi herdaimumutlu
-
- #1
Merhaba arkadaşlar uzatmadan direkt konuya giriyorum.Babam ben 17 yaşındayken evi terk edip rus bir kadınla yaşamaya başladı.Bu dönemde abimde askere gitti ve annemle ben 2 kadın başımıza kaldık.Evimiz kiraydı ve hiçbir sosyal güvencemiz yoktu.Annem kırkından sonra konfeksiyonda ortacı olarak çalışmaya başladı,bende okulumu bırakıp mağazalarda çalışmaya başladım.O kadar zor günler geçirdik ki babamın alacaklıları 2 kez evimizi haczetti ve evimizde ne buzdolabı ne televizyon bıraktılar.Kışın yemeklerimiz bozulmasın diye balkonda muhafaza ediyorduk siz artık düşünün halimizi.Akraba vs. kimse yüzümüze bakmadı,ne yer ne içerler demedi,şimdi yazarken bile ağlamadan edemiyorum ama abim askerden gelene kadar neredeyse 2 sene yastığım kuru uyuduğumu bilmem.Zoruma giden o kadar çok şey vardı ki anlatmaya kalksam buralar böyle dolar taşar.Babamla tlf ile görüşmeye devam ediyordum çünkü arada birde olsa benimle buluşup elime bikaç kuruş tutuşturuyordu.Bu durumda onunla muhattap olmak zorundaydım çünkü ev sahibi sağolsun her gün kapımıza gelip sokağa atmakla tehdit ediyordu.O birlikte olduğu kadında para suyunu çekince 2 sene içinde terk etmişti onu.Şimdi aradan 10 yıl geçti.Ben bu zaman diliminde canım,herşeyim eşimle evlendim.Babam bu evrede artık beni hergün arar olmuştu,zamanında aradığımda benimle 2 çift laf konuşmaktan gocunan babam?Nedense sevgili kızı kıymete binmişti.Ben evlendikten 6 ay kadar sonrada 4.seviye kanser olduğunu öğrendik.Çok zor zamanlar geçirdi,kemoterapi yüzünden 35 kilo verdi,doktorlar birkaç ay ömür biçmişti ama çok şükür 4 senedir yaşıyor babam ve kanseri 1. seviyeye kadar geriledi.Ben de bu evrede en nihayetinde babam olduğu için gerekli her türlü desteği verdim kendisine,manevi olarak da her daim yanında oldum.Hayatımın her evresinde olduğu gibi şuanda da yaşadığım elimde olmayan zorluklar yaşıyorum,kendim dr. gidip psikolojik destek alıyorum ki 2 sene öncesine kadar çok büyük psikolojik rahatsızlıklar atlattım.Ama babam neredeyse hergün arayıp hastalığından dert yanıyor,yeri geliyor ağlıyor,artık içim almıyor arkadaşlar,tamam aradan onca sene geçmiş ama yaptıklarını unutamıyorum.Ona hiç belli etmesem de bize yaptıklarının cezasını çektiğini düşünüyorum.Şuan öyle bir buhran içindeyim ki,yine yarım saat önce beni arayıp ağlamaya başladı.Evet son 4 senedir birbirimize oldukça yakınız ama o günler unutulmuyor ve babamın beni sürekli arayıp dert yanması psikolojimi çok olumsuz etkiliyor.Ne yapacağımı şaşırdım artık.