• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Babam için çok üzülüyorum ama...

herdaimumutlu

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
23 Ocak 2013
1.055
864
123
Merhaba arkadaşlar uzatmadan direkt konuya giriyorum.Babam ben 17 yaşındayken evi terk edip rus bir kadınla yaşamaya başladı.Bu dönemde abimde askere gitti ve annemle ben 2 kadın başımıza kaldık.Evimiz kiraydı ve hiçbir sosyal güvencemiz yoktu.Annem kırkından sonra konfeksiyonda ortacı olarak çalışmaya başladı,bende okulumu bırakıp mağazalarda çalışmaya başladım.O kadar zor günler geçirdik ki babamın alacaklıları 2 kez evimizi haczetti ve evimizde ne buzdolabı ne televizyon bıraktılar.Kışın yemeklerimiz bozulmasın diye balkonda muhafaza ediyorduk siz artık düşünün halimizi.Akraba vs. kimse yüzümüze bakmadı,ne yer ne içerler demedi,şimdi yazarken bile ağlamadan edemiyorum ama abim askerden gelene kadar neredeyse 2 sene yastığım kuru uyuduğumu bilmem.Zoruma giden o kadar çok şey vardı ki anlatmaya kalksam buralar böyle dolar taşar.Babamla tlf ile görüşmeye devam ediyordum çünkü arada birde olsa benimle buluşup elime bikaç kuruş tutuşturuyordu.Bu durumda onunla muhattap olmak zorundaydım çünkü ev sahibi sağolsun her gün kapımıza gelip sokağa atmakla tehdit ediyordu.O birlikte olduğu kadında para suyunu çekince 2 sene içinde terk etmişti onu.Şimdi aradan 10 yıl geçti.Ben bu zaman diliminde canım,herşeyim eşimle evlendim.Babam bu evrede artık beni hergün arar olmuştu,zamanında aradığımda benimle 2 çift laf konuşmaktan gocunan babam?Nedense sevgili kızı kıymete binmişti.Ben evlendikten 6 ay kadar sonrada 4.seviye kanser olduğunu öğrendik.Çok zor zamanlar geçirdi,kemoterapi yüzünden 35 kilo verdi,doktorlar birkaç ay ömür biçmişti ama çok şükür 4 senedir yaşıyor babam ve kanseri 1. seviyeye kadar geriledi.Ben de bu evrede en nihayetinde babam olduğu için gerekli her türlü desteği verdim kendisine,manevi olarak da her daim yanında oldum.Hayatımın her evresinde olduğu gibi şuanda da yaşadığım elimde olmayan zorluklar yaşıyorum,kendim dr. gidip psikolojik destek alıyorum ki 2 sene öncesine kadar çok büyük psikolojik rahatsızlıklar atlattım.Ama babam neredeyse hergün arayıp hastalığından dert yanıyor,yeri geliyor ağlıyor,artık içim almıyor arkadaşlar,tamam aradan onca sene geçmiş ama yaptıklarını unutamıyorum.Ona hiç belli etmesem de bize yaptıklarının cezasını çektiğini düşünüyorum.Şuan öyle bir buhran içindeyim ki,yine yarım saat önce beni arayıp ağlamaya başladı.Evet son 4 senedir birbirimize oldukça yakınız ama o günler unutulmuyor ve babamın beni sürekli arayıp dert yanması psikolojimi çok olumsuz etkiliyor.Ne yapacağımı şaşırdım artık.
 
Allah yardımcın olsun ne desem bilemedim. Yine iyi insanmışsın da ona destek olabilmişsin ben yapamazdım herhalde. Açma sende her aradığında onun için kendini yıpratma bukadar. Psikolojik rahatsızlığın baban ile olanlarla mı alakalıydı?
 
Çok haklısınız. Resmen eden bulur durumu yaşanmış.

Yaptığı kabul edilemez bir şey. Şu an ki takınacağınız tavır tamamen vicdanınızla alakalı. Ama kendi psikolojinizi de ihmal etmeyin. İçinizden nasıl geliyorsa öyle davranın. Gerekirse onunla yüzleşin içinizi dökün, bir nebze de olsa rahatlarsınız.

Çok geçmiş olsun yine de.
 
Ne olursan ol baban o senin buda allahın sana layık gördüğbir imtihan. inşallah başarılı olursun. yanında ol babanın. Emin ol utandıgından napacagını şaşırıyordur oda. en büyük vicdan azabını çekiyordur.
 
Allah yardımcın olsun ne desem bilemedim. Yine iyi insanmışsın da ona destek olabilmişsin ben yapamazdım herhalde. Açma sende her aradığında onun için kendini yıpratma bukadar. Psikolojik rahatsızlığın baban ile olanlarla mı alakalıydı?
ergenlik çağında anksiyete bozukluğuyla boğuştum,evlendikten sonra da gebelik kayıplarımla birlikte yoğun panik ataklar ve majör depresyon geçirdim.Yıllarca birikenler belli bir süre sonra bir yerden patladı.Şİmdi kendimi toplamaya çalışıyorum,hala kendimce dertlerim ve psikolojik sorunlarım var ama babam sağolsun sanki hiç bizi terk etmemiş,okutmuş,bakmış gibi şimdi bizden tam destek bekliyor.Yani zamanında onun bize çok gördüğü sevgi ve ilgiyi bekliyor bizden ama ben artık çok bunaldım gerçekten...
 
Çok haklısınız ama..

"Ama" var işte. Şu an hasta ve size ihtiyacı var. Lütfen desteğinizi esirgemeyin.
Gerçekten gereken ne varsa yapıyorum.Hatta ona bir şey olursa çok ama çok üzüleceğimi,kahrolacağımı biliyorum...Ama elimde olmadan yaptıkları ve onca çektiğim ızdırap geliyor aklıma,ben de zamanında çok ağladım baba diyesim geliyor ama susuyorum,içime atıp tutuyorum kendimi.
 
Çok haklısınız. Resmen eden bulur durumu yaşanmış.

Yaptığı kabul edilemez bir şey. Şu an ki takınacağınız tavır tamamen vicdanınızla alakalı. Ama kendi psikolojinizi de ihmal etmeyin. İçinizden nasıl geliyorsa öyle davranın. Gerekirse onunla yüzleşin içinizi dökün, bir nebze de olsa rahatlarsınız.

Çok geçmiş olsun yine de.
Ahh içimdekileri dökmeye kalksam kalbi dayanmaz,oracığa yığılı verir eminim,o yaptığı herşeyi unutmuş,hiçbirşey olmamış gibi baba kız ilişkisi yaşıyor benimle,ben de gereken ne varsa yapıyorum ama bir tarafım hep buruk...
 
Ahh içimdekileri dökmeye kalksam kalbi dayanmaz,oracığa yığılı verir eminim,o yaptığı herşeyi unutmuş,hiçbirşey olmamış gibi baba kız ilişkisi yaşıyor benimle,ben de gereken ne varsa yapıyorum ama bir tarafım hep buruk...

Bence kendi vicdanını rahatlatıyor o da. Kendinizi ve eşinizi de düşünün. Ve bence yüzleşin. Dozunu ayarlayın babanız hasta en nihayetinde. Ama yüzleşmenin iki tarafa da iyi geleceğine inanıyorum.
 
Babanızın size ve annenize yaşattıkları unutulur gibi değil ancak affetmek Allah'a mahsus... Size sadece şunu söyleyebilirim benim babam lanet olası kanser yüzünden öldü. 6 ay oldu ve şuan diyorum ki keşke yaşasaydı sarılsaydım sımsıkı :'( Bir kez olsun sesini duymak için neler vermezdim bir kez olsun sarılmak için neler vermezdim ama vefat etti.... Büyüklük sizde kalsın manevi desteğinizi esirgemeyin. Eminim o da yaşattıklarını unutmamıştır. Ama işte aması var...
 
Senin yerinde olsam babamın yüzüne bakmam.

Sen açken aklı nerdeymiş? Sana bayıldığından değil kadın gittiği için seni arıyor şimdi.

Zor zamanında yanında olmayana minbetin olmasın. Babanla görüşmen annenden ayıp bence. Annene bunca acıyı çektirmiş birine ben olsam dırtımı dönerdim.
 
Haklısın.. Yerinde olsam bende senin gibi olurdum. Unutulmaz. Ve bu haldeyken terslemek de olmaz. Yani ben yapamazdım en azından.
Allah yardımcın olsun. Susup yutmak hasta eder insanı çok iyi bilirim
 
Senin yerinde olsam babamın yüzüne bakmam.

Sen açken aklı nerdeymiş? Sana bayıldığından değil kadın gittiği için seni arıyor şimdi.

Zor zamanında yanında olmayana minbetin olmasın. Babanla görüşmen annenden ayıp bence. Annene bunca acıyı çektirmiş birine ben olsam dırtımı dönerdim.
Aslında dediğiniz gibi yüzüne bakılacak bir tarafı yok,ama bunca zaman birşekilde bağlarımız kopmadı ve son yıllarda onun hastalığınında etkisiyle daha bir yakınlaştık.Annem ve ben çok ama çok vicdanlı insanlarız belki yanlış yapıyoruz ama biz düştüğümüzde yüzümüze bakmayan kim varsa affettik ve yolumuza devam ettik.Ama sizi de çok iyi anlıyorum,yapılması gereken oydu belki ama ben yapamadım işte ve hala görüşüyorum kendisiyle
 
Aslında dediğiniz gibi yüzüne bakılacak bir tarafı yok,ama bunca zaman birşekilde bağlarımız kopmadı ve son yıllarda onun hastalığınında etkisiyle daha bir yakınlaştık.Annem ve ben çok ama çok vicdanlı insanlarız belki yanlış yapıyoruz ama biz düştüğümüzde yüzümüze bakmayan kim varsa affettik ve yolumuza devam ettik.Ama sizi de çok iyi anlıyorum,yapılması gereken oydu belki ama ben yapamadım işte ve hala görüşüyorum kendisiyle

Siz bilirsiniz tabi ama o insanlara da çok güvenmeyin.

Yine siz bilirsiniz ama adam safi duygu sömürüsü yapıyor bence. Dediğim gibi annemi aç yatıran birini affedemezdim herhalde.
 
Haklısın.. Yerinde olsam bende senin gibi olurdum. Unutulmaz. Ve bu haldeyken terslemek de olmaz. Yani ben yapamazdım en azından.
Allah yardımcın olsun. Susup yutmak hasta eder insanı çok iyi bilirim
Evet belki hasta olmasa çok farklı durumlarda olurduk,şimdi o bu haldeyken onun bize yaptığı gibi sırtımı dönemiyorum ona ama bir yandan da hasta olmasaydı,o kadınlar onu bırakmasaydı böyle arayıp,sorarmıydı beni diyorum ve aramayacağını adım gibi biliyorum
 
Siz bilirsiniz tabi ama o insanlara da çok güvenmeyin.

Yine siz bilirsiniz ama adam safi duygu sömürüsü yapıyor bence. Dediğim gibi annemi aç yatıran birini affedemezdim herhalde.
Tabiki affetmenin yanında eski güvenide kalmıyor insanın,belki dışarıdan bakıldığında babama ve akrabalarımıza karşı ters bir tutum içerisinde değilim ama inanın o zor dönemde bize yapılanları noktası noktasına hatırlıyorum ve o insanların hiçbirine buna babamda dahil güvenmiyorum.Çok haklısınız benim melek anacığıma bu yaptıklarının hesabını sormam ve onunla birdaha görüşmemem gerekiyordu ama baba işte,öyle kestirip atamıyorsun,belki benim yerimde kim olsa sizin dediklerinizi yapardı ama benim vicdanım buna el vermiyor
 
Kendimi okudum sanki...Ayni durumdayim ve senin yaptigini yapmak beni panik ataga surukledi.gebelik kayiplarim da oldu.ben yeni bir kararla asla gorusmuyorum ve iyi geldi bu bana..yeter artik bize de yazik.
 
Hani derler ya, Vicdan.. Sizin ona yaptıklarınız sadece vicdani kırıntılar, vicdan sadakası.. Sizin yaptığınız büyüklük.. Allah görür yaptıklarınızı..
 
Insan insanca yasamak icin affetmeli karsi taraf icin degil. Ortada baba yok cunku babalik yapmamis. Affetmesen kimse niye diyemez. Ama affedersen kendin icin iyi bir adim olur. Gecmisle muhasebeni kapatman icin buyuk adim. Bunu yapmissin zaten. Ama her gun seni rahatsiz edecek olcude hayatini etkilemesine izin vermemelisin. Aradiginda istemiyosan acmayabilirsin kendin ne zaman istersen arar musait degildim dersin. Ya da psikiyatrim dert dinlememi yasakladi baba bunlari anlatma dersin. Kontrolu eline al yani
 
Sabir kardesim sabir...

Allah senk bu sekilde siniyordur belki.. Babaniza annenize of bile demeyin diyor ayette. Sen iyi ol dunya kotu olsun. Ama sen iyi ol ;)
 
Back