Baba olan eşlerimiz

Arkadaşlar bu dönemde eşleriniz sizlere ne kadar yardımcı oluyor?
Allah'ıma binlerce kez şükrediyorum çünkü eşim benim biricik yardımcım..Bulunduğumuz yerde hiç akrabamız yok ve oğlumuzla ilgili herşeyde benim tek yardımcım.
Ama benim farklı bir sorunum var,eşimin yılmadan yardımlarına karşı ben ona hep agresif davranıyorum,onu kırıyorum.Yapmak istemiyorum ama elimde değil sinirlerime hakim olamıyorum.Kendime gelince özür diliyorum gönlünü almaya çalışıyorum ama özrümü kabul etmesine ve değişen duygularımı anlamaya çalışmasına karşılık içten içe kırıldığını da hissediyorum...
Doğum sonrası depresyondayım desem başka farklı bir belirtim yok...Depresyonum kısa sürdü.
Aranızda benim gibi olan veya bana yardımcı olabilecek arkadaşlar inş..vardır...

arkadaşım benim durum tam tersi bende bundan dertliyim,banakarşı çok ilgisiz nerdeyse yokmuşum gibi davranıyor,dogumdan sonra çok degişti,hiç eski ilgi ,yakınlık yok uzaklaştığını düşünüyorum,yardıma gelince yanımda kayınvalidem var o yardım ediyor eşime bir iş düşmüyor,sadece çocuğu seviyor,gazını çıkarıyor bazen de uyutuyor,bense her şeye rağmen çok ilgiliyim ona karşı ama karşılık alamıyorum benimle aynı şeyleri yaşayanlar varsa ben de fikirlerinizi bekliyorum,sana gelince arkadaş kocan eminim senin çıkışlarını anlıyordur kolay değil iki kişi tam bilgili olmadan çocuğa bakmak haliyle insan geriliyor ve sinirini en yakınından çıkarıyor bunlar gelip geçici şeyler ,önemli olan olan kırgınlıkların uzun sürmeyip karşı tarafa hissetirilmemesi.

Benimde durumum aynı,eşim Allah razı olsun çok yardımcı oluyor ama ben de senin gibi sürekli azarlıyorum sonra da özür diliyorum kendimi frenlemeye çalışıyorum çoğu zaman başarıyorum,rahat olmaya çalıyorum, amaaaaan diyip geçmeye çalışıyorum, ayrıntıya takılmamak galiba en iyisi,ayrıntıya takılınca en ufak şeye tersliyorum aşkımı,yazık o da bu duruma alışmaya başlıyor :)