2 yıldır evliyiz.Tanıştığımızdan beri burnum borç borç çukurundan cıkmadı.Önce evleneceğimiz zaman düğün kredisi çektim.Sonra evlendik ev geçindirme sıkıntısı...Ben memurum eşim ise özelde çalışıyor.3 senedir çalıştığı yerde asgari ucretten sadece 2 bin lira fazla alıyor.Zam iste diyorum."Biraz sabredelim adamlar beni müdür yapacak" diyor.Buna rağmen asla birikim yapalım,yarınımızı düşünelim diye kendini zora sokamıyor.Ben maaş aldıkça altın biriktiriyordum."Altınla birikim olmaz coin alalım.Paranı katlayacam"dedi parayı verdim daha gelen birşey göremedim.Şimdide tutturmuş" E-ticarete atılacam,hayalini kurduğun hayatı yaşatacam" diyor.Ama elimizde kalanı da vermek istemiyorum.Ben kadın olarak kuaföre gidip kaş aldırmayı bile masraf olnasın diye ertelerken eşimin böyle kolay para savunmasına katlanamiyorum.
6 aylık bir bebeğimiz var ve onu kendim büyütebilmek için ücretsiz izine ayrılmak istediğimi söylerken bile çekinerek söyledim.Maddi olarak bizi zorlayacak diye.Ama o askerliği bedelli yapacam derken hiç zorlanmıyor bile.
Bana güvenerek hayal kurması, benimde kendimden ödün vererek yaptığım fedakârlıklar beni çok yaşlandırdı.Maddi konular dışında hiç bir sıkıntım yok.Bütün yönlerini seviyorum ama işin içine maddiyat girince,kendimi de evin erkeği gibi hissetmeye başlayınca işler değişti.Sizce ne yapmam gerekiyor?